Pedrouzo - Santiago de Compostela

8 mei 2009

Het is niet allemaal goud wat blinkt! Waren we gisteren enthousiast over de herberg, nu denken we er een beetje anders over. Het doel van een herberg is om de gasten een goede nachtrust te bieden, en daar schort het bij deze herberg aan. Veel lawaai ( vanaf de straat), onrustige pelgrims en veel te lang licht op de zaal. Om 6:00 u staan we op en nadat we onze spullen ingepakt hebben eten we wat in de “voorkamer”. Om 7:00 u zijn we onderweg.

Het eerste gedeelte van de route loopt weer door een bos, en zoals tijdens voorgaande dagen ruiken we weer dennen en eucalyptus. Onze “routeplanner” geeft aan dat het een vrij vlakke tocht zou zijn, maar er zitten toch een paar venijnige klimmetjes in. Boven op een helling lopen we door een gebied met kleine bosjes. Daarna volgt een korte afdaling en lopen we in de nabijheid van de autoweg.

Hier staat een stenen markering met het opschrift Santiago en oa een schelp. We bevinden ons nu tussen de autoweg en het vliegveld van Santiago. In het dorpje Lavacolla houden we een korte pauze om wat te eten: een lekkere croissant. We ontmoeten hier een Belgisch stelletje en maken met hen een praatje.

Zij zijn al vanaf begin januari onderweg vanuit Gent en hebben de route langs de Atlantische kust gelopen. Na Santiago lopen ze nog door naar Fatima in Portugal. En van daaruit weer terug naar Santander aan de noordkust in Spanje waar hun voettocht eindigt.

Bij Lavacolla stroomt een beek waar de pelgrims zich vroeger uitgebreid wasten en schone kleren aantrokken, alvorens ze verder liepen naar Santiago.

Wij vervolgen onze weg die langs de kerk omlaag loopt naar deze beek. Van hier uit gaat het weer omhoog. We ontmoeten weer de 2 Ieren, eentje van hen heeft een zwaar hoofd: te veel gedronken gisteravond geeft hij als oorzaak. Ja, feesten kunnen ze!

Nadat we langs het televisiestation van Galicië gepasseerd hebben komen we in San Marcos dat op de Monte de Gozo ligt. Bij dit dorp is bij gelegenheid van het bezoek van paus Johannes Paulus II in 1989 aan Santiago een groot complex gebouwd om bezoekers onder te kunnen brengen. Tegenwoordig wordt dit gebruikt als herberg voor de pelgrims, die hier overnachten om de dag erna vroeg en fit de laatste kilometers naar Santiago te lopen.

Op de heuvel staat ook een fraai monument ter herinnering aan het bezoek van de paus. Van hieruit kunnen we ook Santiago voor het eerst zien. Bij het kapelletje van San Marcus drinken we nog even koffie.

Oorspronkelijk hadden we gepland om ook te overnachten op de Monte de Gozo, maar daar zien we van af omdat volgens de gegevens die we hebben het allemaal niet zo denderend verzorgd schijnt te zijn. En waarom zouden we hier blijven, het zijn nog maar een paar kilometer naar Santiago de Compostela. Het is gelukkig droog gebleven, even dreigde het te gaan regenen.

We lopen verder en via de voorstad San Pedro komen we in Santiago de Compostela. De binnenkomst in Santiago is best wel aardig en goed aangegeven. Overigens hebben we de laatste 2 uur de kilometerpaaltjes niet meer gezien. We vermoeden dat de aangegeven afstand niet meer zo precies klopt. Via een moderne buitenwijk komen we in de oude historische binnenstad waar de kathedraal ligt.

Uiteraard willen we meteen naar binnen, en het liefste door de hoofdingang maar deze poort is dicht. Daarom gaan we terug naar de zijdeur die wel open is. Als we binnen zijn blijkt dat er een H. Mis wordt opgedragen door een bisschop.

Het is druk, er zijn uiteraard veel pelgrims ( met rugzakken). Op het einde van de mis wordt het grote wierooksvat gezwaaid. Het vat zwaait voor het altaar langs door de dwarsbeuken van de kerk. Door de snelheid vat de wierook flink vlam en dat is ook goed te zien. Dit maakt veel indruk op de aanwezigen, en natuurlijk ook op ons.

Uiteindelijk komt er een einde aan het zwaaien van het wierooksvat. Zes stevige mannen zorgen voor het zwaaien en ook weer remmen. Één man brengt met een handige draaiende manoeuvre het "gevaarte" tot stilstand

Het altaar is fenomenaal. Rijk versierd, terwijl de rest van de kerk toch redelijk sober is. Het eigenlijke ( of vermeende?) graf van de Hl. Jacobus bevindt zich onder het altaar. Via een trapje komt men in een crypte waar een schrijn te zien is.

Wat ook opvalt zijn de vele biechtstoelen. Boven elke biechtstoel hangt een lamp, als die aan is dan is een geestelijke aanwezig. Er staat ook aangegeven welke taal de geestelijke spreekt.

Als we na de mis aan een geestelijke vragen waar we een stempel kunnen krijgen wijst hij ons de weg naar het pelgrimsbureau. In dit gebouw staat al een behoorlijke rij pelgrims te wachten.

Uiteindelijk krijgen we dan onze “Compostela”, een oorkonde als bewijs van voltooiing van de pelgrimstocht. Met een geweldig gevoel gaan we onze kamer zoeken die we een paar dagen geleden gereserveerd hebben. Het blijkt dat dit in een oud pand is, maar wel netjes. Daarna gaan we de stad verkennen en wandelen in het park. ’s Avonds eten we in een klein restaurantje vlak bij ons verblijf.

Om 21:30 u gaan we slapen met een zeer voldaan gevoel.

Lees verder Santiago de Compostela