Santiago de Compostela

9 mei 2009

Na een toch wel emotionele eerste dag in Santiago gisteren gaan we vandaag verder met het verkennen van de stad. Vanuit ons overnachtingsadres lopen we naar de kathedraal, om het busstation te zoeken. Want morgen willen we naar Cabo Finisterre gaan.

Jacobus kijkt toe vanuit de top van de gevel. In een van de straten in de richting van het busstation is een braderie. Er staan veel kraampjes. Wat ons opvalt is dat er veel jeugd rondloopt, gekleed zoals de hippies in de 70-er jaren van de vorige eeuw.

Om 12:00 uur is de pelgrimsmis, en we zorgen dat we op tijd in de kathedraal zijn zodat we een goede plaats voor het altaar hebben. Het wordt weer een plechtige mis die wordt opgedragen door 5 geestelijken.

We hebben geluk: op het einde wordt weer met het wierooksvat gezwaaid. Als het vat weer stil hangt wordt het losgemaakt. Men schuift een dikke houten paal door de constructie. Twee mannen leggen vervolgens de paal op hun schouder en brengen het vat achter elkaar lopend weg. Dat moet toch een heel gewicht zijn.

’s Middags gaan we wat eten, en slenteren we door de gezellige winkelstraatjes. Ook gaan we weer naar de braderie en gaan daar op een terrasje zitten.

Er loopt een Galicische straatmuzikant, met doedelzak en trom.

Dan gaan we naar het station waar we meteen treinkaartjes kopen voor de thuisreis. Door ze nu al te kopen hebben we ook gereserveerde plaatsen, wat wel zo fijn is. Als we terugkomen van het station ontmoeten we de Zweden.

Leuk, ze herkennen ons meteen en gaan ook op de foto. Zij gaan morgen naar huis. Met een voldaan gevoel, want ondanks dat ze ook wel lol gemaakt hebben zijn ze ongetwijfeld diep gelovig, want dat lieten ze enkele dagen geleden zien. Ze stonden in "the middle of nowhere" samen te bidden. Daarna liet één van hen een truc zien hoe je de rugzak ook om kunt hangen.

Als we terug langs de kathedraal lopen zien we dat er een huwelijksmis is. Tsja, dit Godshuis is natuurlijk wel een bijzondere locatie voor een huwelijk.

We komen Jan tegen, hij heeft de tocht ook volbracht. We ontmoeten hem samen met zijn echtgenote die uit Nederland overgekomen is om in Santiago zijn aankomst mee te beleven. Heel fijn van haar!

Als de avond invalt lopen we door de winkelstraatjes en gaan we in een wat chiquer restaurant eten. Het eten is er heel goed, maar de prijs is natuurlijk ook iets anders dan die van een standaard pelgrimsmenu. Exclusief de wijn, want die wordt ook apart verrekend tegen een speciale prijs.

Als we terug lopen onder de doorgang naast de kathedraal staat hier een straatmuzikant met volle overgave “Wish you were here” van Pink Floyd te spelen. “Is de cirkel nu rond?”, vraagt Jack zich af.

Hoe passend bij onze aanwezigheid hier in Santiago……….

Lees verder Cabo Finisterre