La Faba - Alto de Poio

30 april 2009

Het is 06:45 u als we opstaan. Als we ons aankleden en onze slaapspullen inpakken “genieten” we van de taferelen die zich in onze nabijheid afspelen: het optutten van de dames die er toch picobello op moeten staan voordat ze verder lopen. Maar van de andere kant dwingen ze toch ook wel respect af, La Faba hebben ze toch maar bereikt. Zonder ontbijt vertrekken we. Buiten spreken we nog even met twee Duitsers, zij hebben in het koude kerkje geslapen en zo plaats gemaakt voor het meisje dat gisteren nog zo laat kwam. Dat is toch een mooie daad.

Het is slecht weer, dus de poncho’s kunnen hun dienst gaan bewijzen. Volledig ingepakt verlaten we La Faba. Het is bijna 7:45 u.

Het pad is nu minder steil dan gisteren. Toch blijft het moeilijk te belopen door de modder en stenen. We moeten voorzichtig zijn om niet uit te glijden, de stenen kunnen verraderlijk glad zijn.

Het pad blijft stijgen, maar we houden moed en doen rustig aan. Af en toe houden we staand even pauze om wat water te drinken.

Ondanks de regen hebben we toch een mooi uitzicht op het dal. Na een uurtje komen we in het dorp La Laguna en even daarna passeren we de grens met Galicia.

Het blijft hard regenen. Om 10:00 u zijn we eindelijk in O Cebreiro. In een restaurantje maken we kennis met de Santiago vlaai. Die is best wel lekker. Ondertussen landen ook enkele taxi-pelgrims. Ze zijn duidelijk te herkennen aan de gestreken droge broeken en ongerepte schoenen, wat in dit weer niet kan.

O Cebreiro is een Galicisch bergdorp waar nog enkele oude pallozas staan.

Een palloza is een rond of ovaal gebouw van natuursteen met een breed houten dak dat aan de onderkant tot vlak bij de grond doorloopt en bedekt is met stro. Het dorpje wordt vooral in de weekenden druk bezocht door Spaanse dagjesmensen. In het verleden was het ook een belangrijke bedevaartplaats vanwege een wonder dat hier zou hebben plaats gevonden.

Maar nu is het er guur, en alles behalve aangenaam. Als we verder lopen regent het nog steeds. In het begin is het pad behoorlijk breed, maar gaandeweg wordt het toch weer smaller. We komen in het dorp Linares. Als we dit dorp verlaten hebben komen we op de Alto de San Roque waar een bijzonder beeld van een pelgrim staat.

Het beeld stelt een pelgrim voor die zich tegen regen en wind voor uit worstelt. Voor wat betreft de regen past het zeker bij onze tocht van vandaag. Het is een groot en mooi beeld.

Een uur later komen we in het dorp Hospital de la Condesa waar we een korte pauze nemen en iets eten. Het is een klein agrarisch dorp. We vervolgen onze weg die weer stiekem omhoog loopt naar het gehucht Padornelo.

Tiny speelt even voor klokkenluidster, gelukkig blijft het bij "play-backen", je weet maar nooit hoe de bevolking reageert!

Vanaf hier gaat het weer steil omhoog over een slecht begaanbaar paadje dat naar Alto de Poio leidt. Hier eindigt onze wandel etappe van Koninginnedag 2009, een dag die helaas altijd de herinnering zal oproepen van de aanslag op het koningshuis waarbij meerdere doden vielen. Dit treurige nieuws vernemen we via een SMS van Ivo. Alto de Poio is een bergpas met een hoogte van 1337 mtr. Het is een verlaten oord. Het gebouwencomplex bestaat uit een “hotel” en een gedeelte waar een herberg is ondergebracht. Daarnaast is er nog een restaurant. Er is niks te doen, het geheel oogt alsof het er al meer dan 100 jaar staat, en dat er al 50 jaar geen onderhoud aan is gedaan. Vergane glorie dus. Maar goed, we hebben een dak boven ons hoofd na deze verregende dag, een bed en we kunnen hier iets eten. De volgende herberg ligt 12 km verder, dat is geen optie.

Binnen in dit gebouw is het ook koud, dat wordt vannacht slapen in de extra flanellen lakenzak.

Als we een kop koffie gaan drinken ( om wat warm te worden) ontmoeten we Gerben. Gerben ( Dijkstra) is 73 jaar en komt uit Nijmegen. Hij loopt de hele route vanuit Nederland. Hiermee is hij enkele jaren geleden gestart. Dit jaar hoopt hij Santiago te halen. Omdat een rugzak hem te zwaar is heeft hij een speciaal karretje waarop hij zijn spulletjes geladen heeft. Dit karretje trekt hij door middel van twee riemen die hij heeft laten bevestigen. Gerben heeft een kamer laten reserveren in het hotelgedeelte, waar hij overigens niet zo kapot van is.

’s Avonds gaan we samen eten. Ondanks het gesputter van de eigenaar van de “accommodatie” kunnen we toch gaan zitten in het restaurantgedeelte, dat er best wel redelijk uit ziet. Tiny krijgt zelfs een straalkacheltje waar ze zich aan kan warmen. Het eten dat we krijgen voorgeschoteld is ook in orde: gallicische soep ( met bonen en groenten), kotelet met patat frites en een toetje. Daarna kruipen we in onze extra warme slaapzak.

Lees verder Alto de Poio - Triacastella