Waarom gaat iemand door weer en wind meer dan 750 km lopen met een flink gewicht op zijn rug?
Daarvoor moeten we meer dan 40 jaar terug. Toen hadden we nog geen basisschool maar een kleuterschool en het lagere onderwijs ( wij noemden dat de “grote school”).
In de 6e klas vertelt meester Coenemans op een middag over pelgrims die vanuit hun woonplaats naar Santiago de Compostela lopen. Het verhaal fascineert Jack, en blijft al die jaren in het onbewuste hangen. Soms, als er in de krant weer eens een artikel staat over iemand die de tocht gaat maken, wordt hij er weer mee geconfronteerd. Maar al die tijd blijft het bij een enkel hersenspinsel, zeker eind jaren negentig van de vorige eeuw als zich een behoorlijk lichamelijk ongemak manifesteert. Het is voor hem niet weggelegd.
Echter, na het millennium gloort er weer hoop, het lopen gaat weer uitstekend en de gedachte wordt weer sterker. Uiteindelijk bespreekt hij het idee in juli 2006 met Tiny, die niet afwijzend reageert. In eerste instantie wordt er gesproken over de hele tocht vanuit Nederland, maar eind augustus laten we dit plan varen omdat 4 maanden van huis toch wel erg lang is, en zo’n 2000 km lopen waarschijnlijk voor ons te hoog gegrepen is. En daarnaast is het natuurlijk moeilijk om zo’n lange periode verlof te krijgen. We besluiten de Camino Francés in Spanje te gaan lopen, en wel in het voorjaar van 2008 zodat we ruim de tijd hebben om ons voor te bereiden op de tocht.
Maar waarom dan toch? Eigenlijk zijn er meerdere motieven. Één ervan is dat Ivo en Evelien beiden nagenoeg het ouderlijk huis verlaten hebben. Dit betekent dat we binnen enkele jaren weer alleen in ons huisje wonen dat we in 1979 gebouwd hebben. Er wordt een periode afgesloten waar we dankbaar op terug kijken. Een ander motief is om iets te proberen ervaren wat ook de middeleeuwse pelgrims ervoeren toen zij op weg waren naar Santiago. Weliswaar zullen de omstandigheden voor ons een stuk comfortabeler zijn, maar toch hopen we op deze manier daar iets van mee te krijgen.
Het religieuze motief speelt zeker voor Jack ook mee. In Santiago de Compostela ligt namelijk zijn naamheilige begraven: de Hl. Apostel Jacobus.
Als voorbereiding lopen we veel dagtochten in Limburg. Op het einde zelfs met de grote rugzak gevuld met ca. 12 kg gewicht ( oude dekens etc.).
Tevens gaan we op bezoek op een 2-tal ervaringsdeskundigen: Trudy Weverling ( woonachtig in ons eigen dorp Einighausen) en Anneke Armengaud uit Buchten. Beiden vertellen ons enthousiast over hun Camino en geven ons tal van goede tips.
Tevens brengen we een bezoek aan het Huis van Sint Jacob in Utrecht
San Iago
In het kort het verhaal van de Hl. Apostel Jacobus. Jacobus was de broer van de evangelist Johannes. Beiden waren samen met Simon Petrus de eerst geroepen apostelen.
Na Jezus dood predikte Jacobus het evangelie in Palestina, en volgens de overlevering ook in Spanje. Toen hij terugkeerde naar Jeruzalem werd hij op bevel van koning Agrippa gevangen genomen en stierf hij als eerste van de apostelen omstreeks het jaar 44 de marteldood. Twee van zijn volgelingen legden zijn stoffelijk overschot in een zeilschip en zeilden in 7 dagen naar Galicië waar de stoffelijke resten begraven werden. Pas eeuwen later ( in de 9e eeuw) werd het graf door een kluizenaar ontdekt op een Romeins grafveld met de naam Campus Stellae ( veld van de sterren).
Al snel kwamen de eerste pelgrims naar de plek waar een kerk werd gebouwd en later een stad ontstond die de naam Santiago de Compostela kreeg (San Iago = Hl. Jacobus).
Lees verder De route