Roncesvalles - Zubiri

15 april 2008

Na een “slechte” nachtrust staan we om 7:15 u op. Het ontbijt dat we krijgen is eenvoudig, maar goed. Het wordt afgeraden om over de berg te gaan ( voor diegenen die dit gepland hadden), er ligt sneeuw en er wordt nog meer verwacht. Onze medepelgrims uit Noorwegen zullen ondanks de waarschuwing toch over de berg gaan. Huberta heeft een stevig lunchpakket voor ons gemaakt, we gaan vandaag zeker geen honger lijden! Daarna nemen we afscheid van onze sympathieke gastvrouw. Ze wenst ons al het goede wat een pelgrim nodig heeft voor een behouden tocht!

Wij worden even na 8:30 u opgehaald door een taxibusje dat ons naar Roncesvalles zal brengen. Iban, de chauffeur, blijkt een aardige vent van 30 te zijn die naar eigen zeggen 7 maanden per jaar werkt en de overige tijd invult met het maken van reizen. Vooral Zuid Amerika heeft zijn interesse. Zijn echtgenote komt uit Argentinië. Hij vertelt voluit en zet ons ca. 2 km voor Roncesvalles af zodat we het klooster toch per voet kunnen bereiken. Voordat hij vertrekt wenst hij ons nog Buen Camino.

Zo, dan begint dus hier echt onze camino. Wat zal hij ons brengen? Het blijkt dat de grond nog bevroren is. We beginnen dan aan onze tocht. Als we omhoog kijken zien we de bergen met inderdaad veel sneeuw.

Via een dalend pad bereiken we het klooster. Hier krijgen we de eerste stempel voor onze pelgrimspas op Spaans grondgebied. Als we Roncesvalles aan de andere zijde van het klooster verlaten stopt plots een bus met Japanse toeristen. Ze springen uit de bus en beginnen foto’s van ons te maken, alsof we een zeldzaamheid zijn. Is wel grappig.

Vanuit Roncesvalles is het eerste stuk vrij eenvoudig te bewandelen. We volgen eerst een voetpad langs de verharde weg en daarna komen we op een breed pad door een bos waar nog een beetje sneeuw op ligt. Gele pijlen wijzen ons de weg!

We komen in Auritz, een mooi dorp met veel witgekalkte huizen. We lopen voorbij de kerk en volgen een gele pijl die ons naar een paadje leidt dat tussen weilanden loopt. Het is hier rustig wandelen. We besluiten een kleine pauze te nemen en nuttigen alvast een gedeelte van het lunchpakket. Huberta heeft de broden ruim belegd, met ham, kaas en omelet!

Verder lopend komen we bij een heldere beek die we middels een grote steen oversteken. Het is prachtig wandelweer. Nadat we het dorpje Auritzberri/Espinal achter ons gelaten hebben komen we weer tussen weilanden. We zien een slang wegkruipen, het dier was toch een kleine meter lang. De paden veranderen, er komen steile stukken die moeilijk beloopbaar zijn, zoals bij de pas van Metzkiritz.

De ondergrond wordt modderig, zo modderig dat Tiny uitglijdt en Jack zich verrot schrikt. Zelf gaat hij ook bijna onderuit. Gelukkig gaat het, dus kan de wandeling vervolgd worden op de soms toch wel moeilijk begaanbare stukken. Maar desondanks genieten we ook van de prachtige uitzichten op de Pyreneeën en het Baskische landschap hier in de streek Navarra.

We komen door kleine dorpjes zoals Biskaret in een glooiend landschap. Nadat we het dorpje Linzóain hebben gepasseerd gaan we weer over een bergrug. Na een lange en moeilijke afdaling bereiken we het dorpje Zubiri. Het was zeker geen gemakkelijke dag, veel klimmen en dalen en dan ook nog die modder. In Zubiri vinden we snel onderdak.

Net zoals gisteren weer met achten op een klein kamertje. Waaronder 2 Zwitserse dames, een oudere Spaanse heer en Manon uit Quebec. ’s Avonds gaan we eten in een restaurantje en genieten we van een goede pelgrimsmaaltijd. Hier hebben we een leuk gesprek met een Frans echtpaar uit Toulouse dat ook bij ons op de kamer slaapt. Om 21:30 u gaan we rusten.

Lees verder Zubiri - Cizur Menor