Reis naar Ponferrada

26 april 2009

Eindelijk, een jaar nadat we onze camino in Ponferrada voortijdig moesten beëindigen gaan we weer terug naar Spanje om het laatste stuk te lopen. Het zijn nog 202 km tot Santiago de Compostella; we denken er zo’n 2 weken over te doen hetgeen betekent dat we gemiddeld ongeveer 15 km per dag gaan lopen. In tegenstelling tot vorig jaar toen we uitgingen van 20 km per dag. Zo hopen we enerzijds meer tijd te hebben om te genieten van de omgeving waar we ons gaan begeven en anderzijds dat onze gewrichten dagelijks minder te verduren krijgen. Want sinds vorig jaar mei zijn er toch menige bezoeken gebracht aan de fysiotherapeut.

Ivo en Mandy hebben gisteren de betonnen vloer in hun huis in Limbricht gestort en hebben dus tijd om ons naar Charleroi te brengen, mits ze maar op tijd terug zijn voor de dansles. Om 14:00 u vertrekken we met de auto en Ivo brengt ons feilloos met behulp van zijn navigator naar het vliegveld waar het behoorlijk druk is. Hier nemen we afscheid en is het wachten op het inchecken. Dit gaat voorspoedig, behalve dan dat bij Jack ( zoals verwacht) het signaal bij de incheckpoort op rood springt en hij gefouilleerd wordt.

Om 18:30 u vertrekken we in een vol vliegtuig van Ryan Air naar Valladolid waar we na een voorspoedige vlucht om 20:20 u landen.

Het vliegveld ligt ca. 10 km buiten de stad, dus zodra we onze tassen hebben nemen we een taxi die ons naar het station Campo Grande moet brengen. De taxichauffeur vertelt honderduit, oa. dat de camino ( de versie Via de la Plata die in Sevilla start) in de nabijheid van Valladolid loopt. Als we in Valladolid arriveren zien we gelijk dat dit een grote stad is. Veel grote gebouwen en brede winkelstraten. Het schijnt ooit de hoofdstad van Spanje te zijn geweest. Op het station kopen we onze tickets voor de nachttrein naar Ponferrada, daarna gaan we een kleinigheid eten in een bar bij het station. Het sfeertje dat hier hangt herkennen we meteen: rommel op de grond, veel “gewauwel” en rokende personen, het schijnt hier nog steeds te mogen.

Dan begint het lange wachten, onze trein vertrekt pas om 01:22 u. We zien de secondewijzer tergend langzaam zijn rondjes draaien. Af en toe komt er een zwerver voorbij. Tiny vindt dit maar niks. Maar de mannen van de Seguridad die patrouilleren weten hier wel raad mee en sturen ongewenste bezoekers naar buiten. Zo passeren we middernacht…………………………….

Lees verder Ponferrada - Cacabelos