Sarria - Portomarín

3 mei 2009

We zijn weer op tijd op pad. Vanuit de herberg lopen we omhoog totdat we bij de ruïne van het oude kasteel van Sarria komen. We lopen hier langs en even later gaat de weg steil omlaag langs een groot kerkhof. We verlaten de stad over de Ponte da Áspera, een oude Romeinse brug. We komen in een mooi stil gebied, behoudens een koekoek die we in de verte horen. Het is een beetje mistig.

We wandelen over een breed pad met aan beide kanten grote eikenbomen, het lijkt wel een brede oprijlaan. Als we een steile helling opgelopen hebben zegt Tiny: ”Nu voel ik toch wel mijn hart kloppen”. Waarop Jack antwoordt: “Gelukkig maar”. De Spaanse dames die we gisteren op het terras zagen zijn ook onderweg, maar niet meer bij elkaar. Het “veld” is behoorlijk uit elkaar geslagen. In Viley, waar we na een uurtje wandelen komen, houden we een korte pauze. Men heeft van een boerenstal een rustruimte gemaakt. Er staan enkele automaten waar - uiteraard tegen betaling - etenswaar uit gehaald kan worden. We maken daar gebruik van.

Als we weer verder lopen passeren we meerdere dorpjes, zoals oa. Barbadello en Mercado da Serra.

Na het dorpje Peruscallo lopen we rechts van een beekje over een stenen pad. De stenen werden in 2004 hier speciaal voor de pelgrims neergelegd, omdat het een "Heilig jaar" van Santiago de Compostela was. Santiago de Compostela viert een Heilig jaar als de feestag van de Hl. Jacobus, 25 juli, op een zondag valt.

Ongetwijfeld zijn er pelgrims die dat jammer vinden, want zonder dit stenen pad zou deze passage "avontuurlijker" zijn.

De omgeving waar we nu wandelen bestaat voornamelijk uit weilanden in een glooiend landschap die gescheiden worden door stenen muurtjes. Hier en daar staan groepjes bomen en enkele huisjes.

Als we het plaatsje Brea verlaten zien we de kilometersteen 100 km staan. We maken er geen foto van want de steen is helemaal bekliederd met voorbijgangers die zo nodig hun handtekening of een andere boodschap er op achter gelaten hebben. Na Brea bereiken we het gehucht Morgade waar we pauze houden en 2 café con leche bestellen, grande. Als we de koffie krijgen moeten we lichtjes glimlachen, het lijken wel koppen soep die we voorgezet krijgen, zo groot. Het is druk bij de bar, veel pelgrims rusten hier uit.

Bij Morgade staat kilometersteen 99,5. Deze staat er nog redelijk bij. De laatste 100 kilometers naar Santiago de Compostela worden aangegeven met dit soort stenen. We zien een dame die het zichtbaar zwaar heeft. En een dame in een rose trainingspak, die we nog vaker zullen tegenkomen.

Verder lopend belanden we op een beekje waar we over stapstenen moeten lopen.

Tiny’s favoriete terrein, vol overgave gaat ze verder. Zo bereiken we nog voor de middag Ferreiros wat onze eindplaats voor vandaag zou zijn. Maar zoals vaker is de herberg nog dicht en lopen we verder. Want volgens onze gids loopt de weg alleen nog maar lichtjes bergaf tot in Portomarín.

En dit klopt ook, de paden zijn goed te bewandelen. Nadat we het Vilachá hebben gepasseerd komt Portomarín in zicht. Om 14:30 u komen we relaxed aan in dit stadje. Voordat we er zijn moeten we over een lange brug.

Deze brug gaat over de Minho. Deze rivier is in 1962 veranderd in een stuwmeer. Aan de overzijde van de brug moeten we een trap op, onder een poortje door en dan zijn we in het stadje.

Het oude Portomarín is verdwenen en ligt onder water. De belangrijkste bouwwerken heeft men echter destijds afgebroken en op de nieuwe locatie weer opgebouwd, zoals een kerk en enkele stadspaleizen. Op een zomerse dag, zoals wij die in Portomarín beleven is het best goed vertoeven hier aan het water, genietend van de mooie omgeving. Maar wij blijven toch maar één nacht, we slapen in de herberg Mirador die niet zo geweldig is. Maar vanuit het restaurant van deze herberg, waar we na aankomst wat eten heb je wel een prachtig uitzicht op het stuwmeer.

Daarna volgt een beetje het gebruikelijke ritueel: inkopen doen bij de supermercado en wat rondslenteren langs de winkeltjes, over de pleintjes en in het park.

’s Avonds eten we in een restaurantje vlak bij de kerk die er van buiten een beetje uitziet als een rechthoekige doos met een paar ( korte) torens. Van binnen schijnt hij mooi te zijn, maar dat kunnen we niet beoordelen want hij is op slot. Na het eten heeft Jack wat last van zijn maag. Waarschijnlijk door het eten, dat zeker niet slecht was. Maar het was te veel, spaghetti vooraf ( veel) en daarna gekruide kip en erg gezouten patat wat we niet meer gewend zijn. Terug bij de herberg maken we een praatje met een Nederlands echtpaar. De vrouwelijke helft heeft ook vorig jaar de tocht afgebroken ( in Pamplona) vanwege knieklachten. De man heeft toen wel de tocht afgemaakt. Nu lopen ze samen vanaf Sarria. We zien dat de Pink Panther zich ook in Portomarín bevindt.

Om 20:25 u liggen we in bed.

Lees verder Portomarín - Palas de Rei