Seeking and finding God -
God zoeken en vinden

Seeking and finding God

Throughout the ages man has always wondered what his purpose and usefulness was here on earth and what was actually behind all those things that he could perceive.

Many were aware that there must be a very Special Superior Souverain Intelligent Being behind the whole thing. They believed in a Divine Being that was far more powerful than all other beings.

Through his existence man has had to go the way of seeking God to find Him.

God zoeken en vinden

Doorheen de tijden heeft de mens zich steeds afgevraagd wat zijn doel en nut hier op aarde was en wat er eigenlijk achter al die dingen zat die hij kon waarnemen.

Velen ware er bewust van dat er wel een zeer Bijzonder Superieur Souverein Intelligent Wezen achter het hele gebeuren moest zitten. Zij geloofden in een Goddelijk Wezen dat veel machtiger dan alle andere wezens was.

De mens door zijn bestaan heeft telkens de weg moeten afleggen van God te zoeken om Hem te vinden.

Hezekiah told the Israelites that God would be gracious and merciful if they turned to him:

2 Chronicles 30 verse 9:
⁹ For if you turn again to the LORD, your brothers and your children will find compassion before those who led them captive, and will come again into this land, because the LORD your God is gracious and merciful, and will not turn away his face from you, if you return to him.”

God will not forsake those who seek and trust him:

Psalms 9 verse 10:
¹⁰ Those who know your name will put their trust in you, for you, LORD, have not forsaken those who seek you.

The Psalmist tells us that God is looking for those who will seek Him:

Psalms 53 verse 2:
² God looks down from heaven on the children of men, to see if there are any who understood, who seek after God.

The prophet Isaiah says that if we seek the LORD by forsaking ungodly ways, he will have mercy and forgive us:

Isaiah 55 verses 6 - 7:
⁶ Seek the LORD while he may be found. Call on him while he is near. ⁷ Let the wicked forsake his way, and the unrighteous man his thoughts. Let him return to the LORD, and he will have mercy on him, to our God, for he will freely pardon.

The letter to the Hebrews tells us that God rewards those who believe him and seek him:

Hebrews 11 verse 6:
⁶ Without faith it is impossible to be well pleasing to him, for he who comes to God must believe that he exists, and that he is a rewarder of those who seek him.

Hizkia vertelde de Israëlieten dat God genadig en barmhartig zou zijn als ze zich tot hem zouden wenden:

2 Kronieken 30 vers 9:
9 Want als je je weer tot de HEER wendt, zullen je broers en je kinderen medelijden hebben met degenen die hen gevangen hebben gehouden, en zullen ze terugkomen in dit land, want de HEER, je God, is genadig en barmhartig. en zal zijn gezicht niet van je afwenden als je naar hem terugkeert. "

God zal degenen die hem zoeken en vertrouwen niet in de steek laten:

Psalmen 9 vers 10:
10 Zij die uw naam kennen, zullen op u vertrouwen, want u, HEER, hebt degenen die u zoeken niet verlaten.

De psalmist zegt ons dat God zoekt naar degenen die Hem zullen zoeken:

Psalm 53 vers 2:
2 God kijkt vanuit de hemel neer op de mensenkinderen, om te zien of er mensen zijn die het begrijpen, die God zoeken.

De profeet Jesaja zegt dat als we de HEER zoeken door goddeloze wegen te verzaken, Hij genade zal hebben en ons vergeven:

Jesaja 55 verzen 6 - 7:
6 Zoek de HEER terwijl hij te vinden is. Roep hem aan terwijl hij dichtbij is. 7 Laat de goddeloze zijn weg verlaten, en de onrechtvaardige zijn gedachten. Laat hem terugkeren tot de Heer, en hij zal genadig zijn met hem, tot onze God, want hij zal vrijelijk vergeven.

De brief aan de Hebreeën vertelt ons dat God degenen beloont die hem geloven en hem zoeken:

Hebreeën 11 vers 6:
6 Zonder geloof is het onmogelijk hem goed te behagen, want hij die tot God komt, moet geloven dat hij bestaat, en dat hij een beloner is van wie hem zoeken.

Many gods being worshipped

In this world there is a whole host of gods that are worshipped.

In his time the apostle Paul went to Athens, a centre of learning, also of religion. He was disturbed by this latter aspect, and “his spirit within him came to be irritated at beholding that the city was full of idols.” He also noticed an altar dedicated “To an Unknown God.”

That which is “unknown” has no clearly defined boundaries or “set limits.” This fact can result in much harm, easily leading to tragedy. Hence, if it is possible, this circumstance is something for us to overcome. Paul overcame that. He began to make himself and his mission known, and, at the same time, to make himself more familiar with the Athenians and their ways of thinking. “Consequently he began to reason in the synagogue with the Jews and the other people who worshipped God and every day in the marketplace with those who happened to be on hand.” (Acts 17:17)

Probably his experience with the Jews there in Athens was not much different from what happened in other cities. But in the marketplace he contacted many who prided themselves on their interest in learning and philosophy.
Since “all Athenians and the foreigners sojourning there would spend their leisure time at nothing but telling something or listening to something new,” could it be said they were seeking God within known religious boundaries? Hardly.

Many of those around were not being real truth seekers and were not ready to accept Paul’s God-given message. In passing, it is not difficult to see a close similarity between the tenets of the foregoing groups and the teachings of many today, with their priorities on materialism and love of pleasure. To them, whether they say so or not, “God is dead,” at least as far as their interest in sincerely seeking him, or even groping for him, is concerned.

The general attitude toward Paul was unfavorable. They “took to conversing with him controversially,” and called him, a “chatterer” and a “publisher of foreign deities.” They led him to the Areopagus, possibly so as to give him a trial hearing. Paul would be pleased for this opportunity to give a good witness, and we are glad that his speech on that occasion was recorded for our benefit. We will be interested to see how he tackled the problem of the “unknown” and the related question of boundaries. Imagine that we are there listening to him.

— “18 But also some of the Epicurean and Stoic philosophers kept confronting him. And some asked: “What would this seed-picker like to say?” Others said: “He seems a publisher of foreign demons.” They said this because he was declaring the Good News about Jesus and the resurrection. 19 Having taken hold of him, they led him to the Areopagus, asking: “May we know what regarding this new teaching you talk about? 20 For you seem to import some things strange to our ears. We want to know what these things are suppose to mean.” 21 Now all Athenians, as well as traveling foreigners, spent their leisure time in nothing except telling or hearing something new. 22 So standing in the middle of the Areopagus, Paul said: “Men of Athens, I behold in every way you are more demon-dreading than others.” (Ac 17:18-22 mhm)

In a certain way he smartly gave an indication they unknowingly were also giving godly devotion to Jehovah God.

“22 Then Paul stood in front of the Areopagus and said, "Athenians, I see how extremely religious you are in every way. 23 For as I went through the city and looked carefully at the objects of your worship, I found among them an altar with the inscription, ‘To an unknown god.’ What therefore you worship as unknown, this I proclaim to you.” (Ac 17:22-23 NRSV)

How tactful these opening words! Nothing is said to antagonize the hearers or make them feel at variance with him. He chooses one of their own “objects of veneration,” and, as it were, joins them in contemplating this particular altar. Without stopping to question what kind of god the worshipers might have in mind, he starts to build a logical and persuasive argument, laying one solid fact of truth upon another. First, he gets away from the “unknown.” He does not bluntly say it is wrong, but simply says that he will publish, or expound, the one and only worthy object of godly devotion. Notice how he does this.

He explains that God, the Causer or Creator of all things and Giver of life, breath, power and wisdom, does not dwell in handmade temples, or need to be waited on by human hands. If this might give the impression that God was altogether beyond the reach of man, his next words give the true perspective.

“24 The God who made the world and everything in it, he who is Lord of heaven and earth, does not live in shrines made by human hands, 25 nor is he served by human hands, as though he needed anything, since he himself gives to all mortals life and breath and all things. 26 From one ancestor he made all nations to inhabit the whole earth, and he allotted the times of their existence and the boundaries of the places where they would live, 27 so that they would search for God and perhaps grope for him and find him—though indeed he is not far from each one of us.” (Ac 17:24-27 NRSV)

Do you notice that Paul indicates that God is not far from all of us? He is in fact close to everyone, believer, unbeliever or non-believer.

Both science and the Bible attest to the fact that the entire human family can trace its origin to one man; this man, in turn, received his life and breath from God, his Creator. The interesting point is then made that the wide limit for man’s dwelling is “the entire surface of the earth.” This, of course, does not agree with the ambitious saying that the sky is the limit. Man might travel through the atmosphere and even probe as far as the moon, but he cannot permanently reside in either. He should be content to dwell within his God-given boundary.

What does Paul have in mind when he next says that God “decreed the appointed times and the set limits [literally, a ‘setting of the bounds’] of the dwelling of men, for them to seek God”?
Notice that word “decreed.” When God, the Absolute Sovereign Lord, issues a decree or anything similar, such as an edict, law or command, then a theocratic boundary, fixed limit, or line of demarcation, is immediately established. This must always be so, for the issuing of such lays down and imposes certain requirements and obligations that must be observed. Obedience requires that you stay within the bounds thereof. Disobedience means that you are overstepping or violating those bounds or limits, hence becoming out of bounds, as we say, and perhaps guilty of invading the rights of others.
A further examination of this in the light of the Scriptures will help us in seeking God, but first we inquire concerning these “appointed times” and “set limits of the dwelling of men.”

Veel goden worden aanbeden

In deze wereld is er wel een hele resem goden dat aanbeden wordt

In zijn tijd ging de apostel Paulus naar Athene, een centrum van kennis, ook van religie. Hij werd verstoord door dit laatste aspect, en 'zijn geest in hem raakte geïrriteerd toen hij zag dat de stad vol afgoden was'. Hij zag ook een altaar gewijd aan "Aan een onbekende God".

Dat wat 'onbekend' is, heeft geen duidelijk gedefinieerde grenzen of 'vastgestelde grenzen'. Dit feit kan veel schade tot gevolg hebben en gemakkelijk tot tragedie leiden. Daarom moeten wij deze omstandigheid, als het mogelijk is, overwinnen. Paul overwon dat. Hij begon zichzelf en zijn missie bekend te maken, en tegelijkertijd om zich meer vertrouwd te maken met de Atheners en hun denkwijzen. "Daarom begon hij in de synagoge te redeneren met de Joden en de andere mensen die God aanbaden, en elke dag op de markt met degenen die toevallig aanwezig waren." (Handelingen 17:17)

Waarschijnlijk was zijn ervaring met de Joden daar in Athene niet veel anders dan wat er in andere steden gebeurde. Maar op de markt nam hij contact op met velen die trots waren op hun interesse in leren en filosofie.
Aangezien "alle Atheners en de vreemdelingen die daar verblijven, hun vrije tijd alleen besteden aan iets te vertellen of luisteren naar iets nieuws", zou er dan kunnen worden gezegd dat ze God zochten binnen bekende religieuze grenzen? Nauwelijks.

Veel van de mensen in de buurt waren geen echte zoekers naar de waarheid en waren niet klaar om Paulus' leer en door God gegeven boodschap te aanvaarden. Overigens is het niet moeilijk om een sterke overeenkomst te zien tussen de leerstellingen van de voorgaande groepen en de leringen van velen van vandaag, met hun prioriteiten op het gebied van materialisme en liefde voor plezier. Aan hen, of ze het nu zeggen of niet, "God is dood", althans wat betreft hun interesse om hem oprecht te zoeken of zelfs naar hem te tasten.

De algemene houding ten opzichte van Paulus was ongunstig. Ze "begonnen controversieel met hem te praten" en noemden hem een "babbelaar" en een "uitgever van buitenlandse goden". Ze brachten hem naar de Areopagus, mogelijk om hem te verhoren. Paulus zou blij zijn met deze gelegenheid om een goed getuigenis te geven, en we zijn blij dat zijn toespraak bij die gelegenheid voor ons is opgenomen. We zullen benieuwd zijn hoe hij het probleem van het "onbekende" en de daarmee samenhangende kwestie van grenzen heeft aangepakt. Stel je voor dat we daar naar hem luisteren.

“18 Onder hen waren ook enkele epicurische en stoïsche filosofen, van wie sommigen zeiden: ‘Wat beweert die praatjesmaker toch?’ Anderen merkten op: ‘Hij schijnt een boodschapper van uitheemse goden te zijn, ‘omdat ze dachten dat hij predikte over Jezus en een godin die Opstanding heette. 19 Ze namen hem mee naar de Areopagus en zeiden: ‘Kunt u ons uitleggen wat die nieuwe leer is die door u wordt uitgedragen? 20 Want wat u zegt, klinkt ons vreemd in de oren; we willen graag weten wat u bedoelt.’ 21 Alle Atheners en de vreemdelingen die er wonen hebben immers voor haast niets anders tijd dan voor het uitwisselen van de nieuwste ideeën. 22 Paulus richtte zich tot de leden van de Areopagus en zei: ‘Atheners, ik heb gezien hoe buitengewoon godsdienstig u in ieder opzicht bent.” (Hnd 17:18-22 NBV)

Op een bepaalde manier gaf hij slim een aanwijzing dat ze zonder het te weten ook godvruchtige toewijding aan Jehovah God gaven.

“22 En Paulus stond in het midden van de Areópagus en zeide: Gij mannen van Athene, ik zie, dat gij in allen dele bijzonder godsdienstig zijt. 23 Want ik ben hier doorgegaan, en heb uw heiligdommen gezien, en vond een altaar waarop geschreven was: Aan de onbekende God. Nu verkondig ik u deze, die gij vereert zonder Hem te kennen.” (Hnd 17:22-23 NLB)

Hoe tactvol deze openingswoorden! Niets wordt er gezegd dat de de toehoorders zou tegenwerken of hen het gevoel van onenigheid met hem zou geven. Hij kiest een van hun eigen 'voorwerpen van verering' en neemt als het ware samen met hen dit specifieke altaar in overweging. Zonder te stoppen om je af te vragen wat voor soort god de aanbidders in gedachten zouden kunnen hebben, begint hij een logisch en overtuigend argument op te bouwen, waarbij hij het ene solide feit van de waarheid op het andere legt. Ten eerste gaat hij weg van het "onbekende". Hij zegt niet ronduit dat het verkeerd is, maar zegt eenvoudigweg dat hij het enige waardige voorwerp van godvruchtige toewijding zal publiceren of uiteenzetten. Merk op hoe hij dit doet.

Hij legt uit dat God, de Veroorzaker van het zijn is of Schepper van alle dingen en Gever van leven, adem, kracht en wijsheid, niet woont in handgemaakte tempels, of dat er door mensenhanden op moet worden gewacht. Als dit de indruk zou kunnen wekken dat God helemaal buiten het bereik van de mens lag, geven zijn volgende woorden het ware perspectief.

“24 De God, die de wereld gemaakt heeft en al wat er in is, nademaal hij een Heer is van de hemel en de aarde, woont niet in tempels met handen gemaakt; 25 Hij wordt ook niet door mensenhanden gediend, alsof Hij iemand behoefde, alzo Hijzelf iedereen het leven en de adem en alles geeft. 26 En Hij heeft gemaakt, dat uit één bloed de geslachten van alle mensen op de gehele aardbodem wonen, en heeft de duur der tijden en de grenzen van hun woonplaats bepaald, 27 opdat zij de Heer zouden zoeken, of zij Hem toch tasten en vinden mochten. En trouwens, Hij is niet ver van een ieder onder ons.” (Hnd 17:24-27 NLB)

Valt het je op dat Paulus aangeeft dat Die God niet ver is van ons allemaal? Hij is namelijk in eenieders nabijheid, gelovige, ongelovige of niet-gelovige.

Zowel de wetenschap als de bijbel getuigen van het feit dat de hele menselijke familie haar oorsprong kan herleiden tot één man; deze man ontving op zijn beurt zijn leven en adem van God, zijn Schepper. Het interessante punt wordt dan gemaakt dat de brede limiet voor de woning van de mens "het gehele oppervlak van de aarde" is. Dit natuurlijk is het niet eens met het ambitieuze gezegde dat 'the sky is the limit'. De mens kan door de atmosfeer reizen en zelfs tot aan de maan tasten, maar hij kan er ook niet permanent verblijven. Hij zou tevreden moeten zijn om binnen zijn door God gegeven grens te wonen.

Wat heeft Paulus in gedachten als hij vervolgens zegt dat God "de bestemde tijden en de vastgestelde grenzen [letterlijk, een‘ vaststelling van de grenzen ’] van de woning van de mensen heeft vastgesteld, opdat zij God zoeken”?
Let op dat woord "verordend". Wanneer God, de Absoluut Soevereine Heer, een decreet of iets dergelijks uitvaardigt, zoals een edict, wet of bevel, dan is er een theocratische grens, vaste limiet, of afbakeningslijn, die onmiddellijk wordt vastgesteld. Dit moet altijd zo zijn, want de uitgifte ervan legt bepaalde eisen en verplichtingen vast en stelt deze die moeten worden nageleefd. Gehoorzaamheid vereist dat u binnen de grenzen daarvan blijft. Ongehoorzaamheid betekent dat u die grenzen of limieten overschrijdt of overtreedt, vandaar buiten de grenzen vallen, zoals we zeggen, en misschien schuldig zijn aan het schenden van de rechten van anderen.
Een verder onderzoek hiervan in het licht van de Schrift zal ons helpen God te zoeken, maar eerst informeren we naar deze "bestemde tijden" en het "grenzen stellen aan de woning van mensen".

God’s promise to Abraham reveal certain limits or bounds

Guided by God’s Word and spirit, Paul traces events following creation in order to show how the one true God had established certain limits or bounds, both in time and place. What are they?

Though the first promise and prophecy was given in Eden, it was when God made the oathbound covenant with Abraham that we find the desired link, the first stepping-stone. Jehovah concluded the covenant with these words:

“And by means of your seed all nations of the earth will certainly bless themselves due to the fact that you have listened to my voice.” (Gen. 22:18)

This certainly shows that Abraham was not ‘unknowingly giving godly devotion to an Unknown God.’ Far otherwise! This likewise means that the nations could not successfully seek to bless themselves in ignorance according to their own ideas.

Men can find God and get his blessing only in God’s appointed way. As Isaiah said:

“Search for Jehovah, you people, while he may be found.”

You must also search where he may be found,

“while he proves to be near.” (Isa. 55:6)

Are you, like Abraham, ready to listen responsively to God’s voice?

Now see how God’s promise worked out, with limits both in time and place. Concerning Abraham’s seed, God said:

“You may know for sure that your seed will become an alien resident in a land not theirs . . . for four hundred years. . . . But in the fourth generation they will return here.”

Jehovah went on to promise:

“To your seed I will give this land, from the river of Egypt to the great river, the river Euphrates.”

On time, after that four-hundred-year period, when the Israelites, Abraham’s descendants, were receiving the Law at Mount Sinai, Jehovah specifically promised:

“I will fix your boundary from the Red Sea to the sea of the Philistines and from the wilderness to the River.”

On the other hand, when journeying in the wilderness, the Israelites were warned not to violate the boundaries of other nations, such as Moab and Ammon. This leads us to appreciate how appropriate were the words of Moses’ song at Deuteronomy 32:8:

“When the Most High gave the nations an inheritance, . . . he proceeded to fix the boundary of the peoples with regard for the number of the sons of Israel.” — Gen. 15:13-21; Ex. 23:31; Deut. 2:4, 5, 18, 19.

Gods belofte aan Abraham onthult bepaalde grenzen of grenzen

Geleid door Gods Woord en geest, traceert Paulus gebeurtenissen na de schepping om te laten zien hoe de enige ware God bepaalde grenzen of grenzen had gesteld, zowel in tijd als in plaats. Wat zijn zij?

Hoewel de eerste belofte en profetie in Eden werd gegeven, vonden we de gewenste schakel toen God het eedverbond met Abraham sloot, de eerste springplank. Jehovah sloot het verbond met deze woorden:

"En door middel van je zaad zullen alle naties van de aarde zichzelf zeker zegenen omdat je naar mijn stem hebt geluisterd. " (Gen.22: 18)

Dit toont zeker aan dat Abraham niet ‘onbewust godvruchtige toewijding aan een onbekende God gaf’. Heel anders! Dit betekent eveneens dat de naties niet met succes konden proberen zichzelf in onwetendheid te zegenen volgens hun eigen ideeën.

Mensen kunnen God alleen vinden en zijn zegen krijgen op de door God aangewezen manier. Zoals Jesaja zei:

"Zoek naar Jehovah, gij mensen, terwijl hij te vinden is."

Je moet ook zoeken waar hij te vinden is,

"terwijl hij dichtbij blijkt te zijn." (Jes.55: 6)

Bent u, net als Abraham, bereid om responsief naar Gods stem te luisteren?

Zie nu hoe Gods belofte uitwerkte, met grenzen zowel in tijd als in plaats. Over het zaad van Abraham zei God:

'Je weet misschien zeker dat je zaad een vreemdeling zal worden die in een land woont dat niet het hunne is. . . vierhonderd jaar lang. . . . Maar in de vierde generatie zullen ze hier terugkeren. "

Jehovah beloofde vervolgens:

"Aan uw zaad zal ik dit land geven, van de rivier van Egypte tot de grote rivier, de rivier de Eufraat."

Op tijd, na die periode van vierhonderd jaar, toen de Israëlieten, Abrahams nakomelingen, de Wet ontvingen op de berg Sinaï, beloofde Jehovah specifiek:

"Ik zal uw grens bepalen van de Rode Zee tot de zee van de Filistijnen en van de woestijn tot de rivier."

Aan de andere kant werden de Israëlieten, toen ze door de woestijn reisden, gewaarschuwd de grenzen van andere naties, zoals Moab en Ammon, niet te overtreden. Hierdoor gaan we beseffen hoe toepasselijk de woorden van Mozes 'lied in Deuteronomium 32: 8 waren:

“Toen de Allerhoogste de natiën een erfenis gaf,. . .

hij ging verder met het vaststellen van de grens van de volken met betrekking tot het aantal zonen van Israël. " - Gen. 15: 13-21; Ex. 23:31; Deut. 2: 4, 5, 18, 19.

Boundaries

We can now better understand what Paul had in mind regarding the “appointed times” and “set limits of the dwelling of men.” To what end did God decree such? More often than not, men set up boundaries, such as a high wall, to keep out those who are unknown and unwanted. But in this instance we have a delightful contrast. Paul says that their purpose is to act as helpful signposts or guidelines for men

“to seek God . . . and really find him, although, in fact, he is not far off from each one of us.”

This is backed up by the reminder that man is dependent on God for life and movement,

“even as certain ones of the poets among you have said, ‘For we are also his progeny.’”

Then Paul gives warning against being misguided by idolatry, a form of worship based on ignorance:

“Seeing, therefore, that we are the progeny of God, we ought not to imagine that the Divine Being is . . . like something sculptured by the art and contrivance of man.”

As we listen, we want to know what we are expected to do about this. Without delay, we are told:

“True, God has overlooked the times of such ignorance, yet now he is telling mankind that they should all everywhere repent.”—Acts 17:27-30.

The apostle quickly reaches the climax of his argument, at least as far as he is permitted to get. In a few words, he has reached right back to the start of creation, is now showing what God is telling men to do, then gives the reason for this by reaching into the future.

Why the call to repentance?

“Because he [God] has set a day in which he purposes to judge the inhabited earth in righteousness by a man whom he has appointed, and he has furnished a guarantee to all men in that he has resurrected him from the dead.” (Acts 17:31)

Do you notice the theocratic boundaries, the set “day” and the appointed “man” who is guaranteed by God to render a righteous judgment, favourable to those sincerely seeking him? These set time bounds speak of greater things than the “set limits of the dwelling of men” as earlier mentioned at Acts 17:26.

Desiring a favourable judgment, we today need to get a clear view of the line of demarcation between obedience and disobedience toward God, between right and wrong. Do not draw this line yourself. As we shall see, it requires more care than is generally recognized, involving the heart as well as the mind.

Paul’s mention of a resurrection from the dead was too much for most of the listeners.

“Some began to mock, while others said: ‘We will hear you about this even another time.’”

However, the fine witness that Paul gave was not entirely fruitless.

“Some men joined themselves to him and became believers, among whom also were Dionysius, a judge of the court of the Areopagus, and a woman named Damaris, and others besides them.”

We rejoice to know that some listened responsively and proved obedient.—Acts 17:32-34.

Paul had to be brief on that occasion. For ourselves, however, not being under such immediate pressure of today, we will find it worth our while to look back and see how and why the need arose before Paul’s day for seeking God, how that need has been met, and what obligations rest upon us.

Grenslijnen of begrenzing

We kunnen nu beter begrijpen wat Paulus in gedachten had met betrekking tot de "bestemde tijden" en "vastgestelde grenzen voor de woning van mensen".
Met welk doel heeft God zoiets bepaald?
Vaker wel dan niet stellen mannen grenzen op, zoals een hoge muur, om degenen die onbekend en ongewenst zijn buiten de deur te houden. Maar in dit geval hebben we een heerlijk contrast. Paulus zegt dat het hun doel is om als nuttige wegwijzers of richtlijnen voor mannen te dienen

“Om God te zoeken. . . en hem echt vinden, hoewel hij in feite niet ver van ons allemaal verwijderd is. "

Dit wordt ondersteund door de herinnering dat de mens afhankelijk is van God voor leven en beweging,

"Zoals sommige dichters onder u hebben gezegd: 'Want wij zijn ook zijn nageslacht.'"

Vervolgens waarschuwt Paulus ervoor dat u zich niet laat misleiden door afgoderij, een vorm van aanbidding gebaseerd op onwetendheid:

“Omdat we daarom zien dat we het nageslacht van God zijn, moeten we ons niet voorstellen dat het het goddelijke wezen is. . . als iets dat is gebeeldhouwd door de kunst en het vernuft van de mens. "

Terwijl we luisteren, willen we weten wat we hieraan moeten doen. Zonder uitstel wordt ons verteld:

'Het is waar dat God de tijden van dergelijke onwetendheid over het hoofd heeft gezien, maar nu zegt hij de mensheid dat ze zich overal overal moeten bekeren.” - Handelingen 17: 27-30.

De apostel bereikt snel het hoogtepunt van zijn betoog, althans voor zover hij mag komen. In een paar woorden, is hij helemaal teruggegaan naar het begin van de schepping, en laat nu zien wat God de mensen zegt te doen. Vervolgens geeft hij dan de reden hiervoor door naar de toekomst te reiken.

Waarom de oproep tot bekering?

'Omdat hij [God] een dag heeft vastgesteld waarop hij voornemens is de bewoonde aarde in rechtvaardigheid te oordelen door een man die hij heeft aangesteld, en hij heeft alle mensen de garantie gegeven dat hij hem uit de dood heeft opgewekt.' (Handelingen 17:31)

Merk je de theocratische grenzen op, de vastgestelde „dag” en de aangestelde „man” die door God wordt gegarandeerd een rechtvaardig oordeel te vellen, gunstig voor degenen die hem oprecht zoeken?
Deze vastgestelde tijdslimieten spreken van grotere dingen dan de "vastgestelde grenzen van de woning van mensen", zoals eerder vermeld in Handelingen 17:26.

Omdat we een gunstig oordeel wensen, moeten we tegenwoordig een duidelijk beeld krijgen van de scheidslijn tussen gehoorzaamheid en ongehoorzaamheid jegens God, tussen goed en kwaad. Trek deze lijn niet zelf. Zoals we zullen zien, vereist het meer zorg dan algemeen wordt erkend, zowel voor het hart als voor de geest.

Paulus 'vermelding van een opstanding uit de dood was voor de meeste toehoorders te veel.

"Sommigen begonnen te spotten, terwijl anderen zeiden:‘ We zullen je hierover nog een keer horen. ’"

Het voortreffelijke getuigenis dat Paulus gaf, was echter niet geheel vruchteloos.

“Sommige mannen sloten zich bij hem aan en werden gelovigen, onder wie ook Dionysius, een rechter van het hof van de Areopagus, en een vrouw genaamd Damaris, en anderen naast hen. "

We zijn blij te weten dat sommigen goed hebben geluisterd en gehoorzaam bleken te zijn (Handelingen 17: 32-34).

Paul moest bij die gelegenheid kort zijn. Maar omdat wij in deze tijd niet zo direct onder druk staan, zullen we het de moeite waard vinden om terug te kijken en te zien hoe en waarom de behoefte ontstond vóór Paulus 'dag om God te zoeken, hoe aan die behoefte is voldaan en welke verplichtingen rusten over ons.

Having faith like Abel

The apostle Paul looks at the son of Adam and Eve who by faith offered God a sacrifice of greater value than the other son Cain.

“ In faith Abel approached The God with a better sacrifice by which faith he received the evidence that he was right in what he did. For The God testified regarding Abel's gift-offerings, and though he is died, he still speaks.” (Heb 11:4 mhm)

Abel’s faith had a good foundation. He no doubt had been given a detailed description of Jehovah’s bountiful provisions enjoyed in the Garden of Eden. He surely knew how Jehovah had spoken to Adam like a father speaking to his son. He was familiar with the Edenic promise and prophecy of Jehovah God concerning the bruising of the serpent’s head, and had a sure hope of its fulfilment, though not knowing exactly when or how. Besides faith and hope, he had that other quality that is pre-eminent. He cultivated true love for Jehovah, coupled with a strong sense of loyalty and appreciation, strong enough to overcome the bad influence and example of his parents and elder brother.—Gen. 3:15; 1 Cor. 13:13.

For Abel, with the evidence of Jehovah’s blessing upon him, the search for the true God was ended. He did not need to seek God, except in the sense of always seeking to retain His favour by right conduct in the spirit of true obedience from the heart.

What was possible for Abel is possible for you.

We will look forward with confidence to searching into God’s Word for further guidance and encouragement. Keep in mind the way that Jehovah helped Abel, and, we might say, even offered a helping hand to Cain.

Geloof hebben zoals Abel

De apostel Paulus kijkt naar de zoon van Adam en Eva die door geloof God een offer brachten van grotere waarde dan de andere zoon Kaïn.

“Door zijn geloof had het offer dat Abel aan God bracht meer waarde dan dat van Kaïn. Over Abel wordt dan ook lovend gesproken als over een rechtvaardige - God zelf liet zich prijzend uit over zijn gaven -, en door zijn geloof klinkt zijn stem nog steeds, ook al is hij gestorven.” (Heb 11:4 NBV)

Abels geloof had een goed fundament. Hij had ongetwijfeld een gedetailleerde beschrijving gekregen van Jehovah's overvloedige voorzieningen die in de Hof van Eden genoten. Hij wist beslist hoe Jehovah tot Adam had gesproken zoals een vader tot zijn zoon sprak. Hij was bekend met de Edense belofte en profetie van Jehovah God betreffende het vermorzelen van de kop van de slang, en had een zekere hoop op de vervulling ervan, hoewel ze niet precies wisten wanneer en hoe. Naast geloof en hoop bezat hij die andere kwaliteit die bij uitstek is. Hij cultiveerde ware liefde voor Jehovah, gekoppeld aan een sterk gevoel van loyaliteit en waardering, sterk genoeg om de slechte invloed en het voorbeeld van zijn ouders en oudere broer te overwinnen. - Gen. 3:15; 1 Kor. 13:13.

Voor Abel, met het bewijs van Jehovah's zegen op hem, was de zoektocht naar de ware God beëindigd. Hij hoefde God niet te zoeken, behalve in de zin dat hij altijd probeerde Zijn gunst te behouden door juist gedrag in de geest van ware gehoorzaamheid vanuit het hart.

Wat mogelijk was voor Abel, is mogelijk voor jou.

We zullen vol vertrouwen uitzien naar Gods Woord voor verdere begeleiding en aanmoediging. Houd in gedachte hoe Jehovah Abel hielp en, we zouden kunnen zeggen, zelfs Kaïn een helpende hand aanbood.

Bible Students helping to find God

All over the world, somewhere close to you, you can find Bible Students or Bible Searchers who are sure to be willing to help you further to find God.

We are ready to help anyone who is looking for God and truly wants to find Him.

Therefore, do not be afraid to contact us and continue reading our texts and researching them, which ones we offer on the net and in our printed publications.

Bijbel Studenten of Bijbelonderzoekers helpen God te vinden

Over de gehele wereld kan u wel ergens dicht in uw omgeving Bible Students - Bijbestudenten of Bijbelonderzoekers vinden die vast en zeker bereid zullen zijn om u verder te helpen om God te vinden.

Wij staan klaar om iedereen te helpen die op zoek is naar God en deze werkelijk wil vinden. Wees daarom niet bevreesd om met ons contact op te nemen en verder onze teksten te lezen en te onderzoeken welke wij op het net en in onze gedrukte publicaties aanbieden.

Seeking and finding God -
God zoeken en vinden

Seeking and finding God

God zoeken en vinden

Many gods being worshipped

Veel goden worden aanbeden

God’s promise to Abraham reveal certain limits or bounds

Gods belofte aan Abraham onthult bepaalde grenzen of grenzen

Boundaries

Grenslijnen of begrenzing

Having faith like Abel

Geloof hebben zoals Abel

Bible Students helping to find God

Bijbel Studenten of Bijbelonderzoekers helpen God te vinden

Interesting articles to read

Interessante artikelen om te lezen

Seeking and finding God - God zoeken en vinden

Seeking and finding God

God zoeken en vinden

Many gods being worshipped

Veel goden worden aanbeden

God’s promise to Abraham reveal certain limits or bounds

Gods belofte aan Abraham onthult bepaalde grenzen of grenzen

Boundaries

Grenslijnen of begrenzing

Having faith like Abel

Geloof hebben zoals Abel

Bible Students helping to find God

Bijbel Studenten of Bijbelonderzoekers helpen God te vinden

Interesting articles to read

Interessante artikelen om te lezen

Seeking and finding God -
God zoeken en vinden