Bible - Bijbel

The English word “Bible” is derived from the Greek word biblia (neuter plural), which means simply “books.”

The Bible is a "Book of books", a collection made of Jewish Hebrew and Aramaic texts, and some Greek Jewish texts which later became to be considered Christian texts.

The same plural term in medieval Latin "Bbiblia" began to be understood in popular usage as feminine singular, no longer denoting “The Books” but “The Book.” By the second century BCE the adjective “holy” had come to be used to designate some of these books (see 1 Mace. 12.9), and so now “Holy Bible” or "Holy Scriptures" means a collection of "set apart" (holy or sacred) books.

Het Nederlandse woord "Bijbel" is afgeleid van het Griekse woord biblia (onzijdig meervoud), wat simpelweg "boeken" betekent.

De Bijbel is een "Boek van of met boeken", een verzameling van joodse Hebreeuwse en Aramese teksten, en enkele Grieks-joodse teksten die later als christelijke teksten werden beschouwd.

Dezelfde meervoudige term in het middeleeuwse Latijnse "Bbiblia" begon in de volksmond te worden begrepen als vrouwelijk enkelvoud, niet langer ter aanduiding van "De boeken" maar "Het boek". Tegen de tweede eeuw vGT werd het adjectief "heilig" gebruikt om enkele van deze boeken aan te duiden (zie 1 Mace. 12.9), en dus betekent "Heilige Bijbel" , "Heilige Geschriften" of "Heilige Schrift" nu die apart geplaatste (heilige) verzameling boeken.

The Bible itself tells us that Jehovah God is the ultimate author of Scripture:

All Scripture is breathed out by God…

“16 All Scripture is God-breathed and beneficial for teaching, for reproving, for readjusting everything, for disciplining in righteousness. 17 Thus, the man of God may be completely prepared for every good work.” (2Ti 3:16-17 mhm)

“ And we also constantly give thanks to The God because when you accepted God's Word that you heard from us, you accepted it not as a human message but as what it actually is–God's Word. It continues to work within all of you believers.” (1Th 2:13 mhm)

God caused people to write it down for Him, probably in much the same way that He caused the prophets to speak for Him:

“ nor borne from human will at any time, but rather humans spoke from God being borne along by holy Pneuma.” (2Pe 1:21 mhm)

The words recorded in the Bible are Words that God spoke and words that He wished to see written down for later generations to read and learn from.

The Voice, also responsible for bringing everything to life, telling what to write down, has miraculously watched over His word. Facts demonstrate this. In the first place, by constituting the Jews its depositaries, and afterwards the Christians,
His providence thus charged itself with watching that the oracles of God should be faithfully transmitted to us. This has been done; and to attain this result, various causes were brought into operation.

The last century researches of science have placed this fact in the light of day. Herculean labours have been undertaken to collect all the readings, or variations, which could be supplied, either by the diligent examination of the manuscripts of the sacred writings, preserved in the various libraries of Europe, the study of the most ancient versions, or the investigation of the innumerable quotations made from the sacred books throughout the writings of the Fathers of the Church; and this immense labour has furnished a result admirable in its insignificance, imposing by its nullity.

All this labour has established so convincingly the astonishing preservation of the text, copied, nevertheless, so many thousand times (in Hebrew during thirty-three centuries, and in Greek during 1800 years), that the hopes of the enemies of religion, in this channel, have been overwhelmed: they have ceased to hope for anything from the critical researches which they were at first so vehement in recommending, because they expected discoveries which have not been made.
A learned rationalist himself acknowledges that the different readings of the Hebrew manuscripts scarcely afford enough interest to repay the labour bestowed upon them. But these very miscalculations, and the absence of these discoveries, have been a precious discovery for the Church of God. This was what she expected; but she has to rejoice in owing it to the labours of her adversaries:

-‘In truth,’ says a scholar of our times, ‘if we set aside those admirable negative conclusions at which they have arrived, the obvious result obtained by the lives of so many men consumed in these mighty researches appears to be nothing; and it may be said that to arrive at it they have foolishly squandered time, talent, and science.’

“But, as we have said, this result is immense by its nothingness, and all powerful by its insignificance. When it is remembered that the Bible has been copied during thirty centuries, as no book of man ever was, or ever will be; that it was borne with Israel in all their vicissitudes and captivities; that it was transported for seventy years to Babylon; that from the days of the Philistines to those of the Seleucidae it has been so often persecuted, forgotten, interdicted, and burnt; when it is remembered that from the time of Jesus it had to endure the first three centuries of imperial persecutions, in which those convicted of having it in their possession were sentenced to be torn by wild beasts; after which came the seventh, eighth, and ninth centuries, in which were everywhere multiplied false books legends, and decretals; the tenth century, in which so few men knew how to read, even among princes; the twelfth, thirteenth, and fourteenth, in which the use of the Scriptures in the vulgar tongue was punished by death. In the remembrance of all this, it will be well understood how necessary it was that God should always keep His powerful arm uplifted, in order that, on the one band, the Jewish Church should give us, in full integrity, that word which records their rebellion predicts their ruin, and testifies of Jesus; and on the other, that the Christian Churches (the most powerful of which, and especially the Roman sect, prohibited the people from reading the sacred books, and set aside the word of God for traditions) should, notwithstanding, transmit to us, in all their purity, those writings which condemn all their traditions."

“Now, although all the libraries which possess ancient copies of the sacred books have been summoned as witnesses; although the commentaries of the Fathers of every country have been examined; although the Arabic, Syriac, Latin, Armenian, Ethiopic, and other versions have been compared; although all the manuscripts of all countries, and of every age, from the third to the sixteenth century, have been examined a thousand times by innumerable critics, who sought with ardour, as the reward and glory of their sleepless toil, for some new reading; and although the learned, not content with the libraries of the West, have visited those of Russia, and extended their researches to the convents of Mount Athos, of Asiatic Turkey, and of Egypt, in quest of new records of the sacred text: -yet has nothing been discovered, not even a single reading, which can cast doubt upon any of the passages hitherto received as authentic. All the variations, with scarcely one exception, leave untouched the essential meaning of each sentence, and relate merely to points of secondary importance, such as the insertion or omission of an article or conjunction, the position of an adjective before or after its substantive, and the accuracy, more or less important, of grammatical construction."

“It is well known that among the Jews it was the profession of the Masorites, or doctors of tradition, to transcribe the Scriptures. We know to what extent these indefatigable scholars carried their respect for the letter; and when we read the rules under which their labours were carried on, we understand the use that the providence of God (who had ‘confided his oracles to the Jews’) made of their reverence, severe exactitude, and even of their superstition. They reckoned the number of verses, words, and letters in each book. They tell us, for instance, that the letter A occurs forty-two thousand three hundred and seventy-seven times in the Bible; the letter B thirty-eight thousand two hundred and eighteen times; and so on to the end. They were scrupulous of changing the position even of a letter, though evidently misplaced, but limited themselves to noting it in the margin, supposing some mystery was involved.

They tell us which is the middle letter of the Pentateuch, as well as of each of the books of which it is composed. They never allowed themselves to correct their manuscript; and if any mistake escaped them, they rejected the papyrus or the skin which they had blemished, and recommenced upon a fresh one; for they were equally interdicted from even correcting one of their errors, and from retaining for their sacred volume a single parchment or skin in which an erasure had been made."

“These facts, we repeat it, together with the astonishing preservation of the Hebrew text (1200 years more ancient than that of the Septuagint), plainly tell us how the intervention of the mighty hand of God was needed in the destinies of this sacred book."

De Bijbel zelf vertelt ons dat Jehovah God de ultieme auteur van de Schrift is:

De hele Schrift wordt door God uitgeblazen ...

“16 Elke schrifttekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven, 17 zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust.” (2Ti 3:16-17 NBV)

“Wij danken God dan ook onophoudelijk dat u zijn woord, dat u van ons ontvangen hebt, niet hebt aangenomen als een boodschap van mensen, maar als wat het werkelijk is: als het woord van God dat ook werkzaam is in u, die gelooft.” (1Th 2:13 NBV)

God zorgde ervoor dat mensen het voor Hem opschreven, waarschijnlijk op vrijwel dezelfde manier waarop Hij de profeten voor Hem liet spreken:

“want nooit is een profetie voortgekomen uit menselijk initiatief: mensen die namens God spraken werden daartoe altijd gedreven door de heilige Geest.” (2Pe 1:21 NBV)

De in de Bijbel opgenomen woorden zijn Woorden die God sprak en woorden die Hij wenste neergeschreven te zien zodat latere generaties deze zouden kunnen lezen en er van leren.

De Stem, die ook verantwoordelijk is voor het tot leven brengen van alles, vertelde wat moest opgeschreven, en heeft op wonderbaarlijke wijze over Zijn woord gewaakt. Feiten bewijzen dit. In de eerste plaats door de joden tot depositarissen te maken, en daarna de christenen.Zijn voorzienigheid ging er toe over zichzelf er dus toe te zetten te waken dat de woorden van God trouw aan ons zouden worden overgebracht. Dit is gedaan; en om dit resultaat te bereiken werden verschillende oorzaken in werking gesteld.

De laatste eeuw hebben wetenschappelijke onderzoeken dit feit in het daglicht geplaatst. Er zijn enorme inspanningen geleverd om alle lezingen of variaties te verzamelen die zouden kunnen worden geleverd, hetzij door het ijverig onderzoeken van de manuscripten van de heilige geschriften, bewaard in de verschillende bibliotheken van Europa, de studie van de oudste versies, of het onderzoek van de ontelbare citaten uit de heilige boeken in de geschriften van de kerkvaders; en deze onmetelijke arbeid heeft een resultaat opgeleverd dat bewonderenswaardig is in zijn onbeduidendheid, indrukwekkend door zijn nietigheid.

Al dit werk heeft de verbazingwekkende bewaring van de tekst, die niettemin zo vele duizenden keren is gekopieerd, zo overtuigend bewezen (in het Hebreeuws gedurende drieëndertig eeuwen en in het Grieks gedurende 1800 jaar), dat de hoop van de vijanden van de religie op dit vlak zijn overweldigd: ze hopen niets meer van de kritische onderzoeken die ze aanvankelijk zo heftig aanbeveelden, omdat ze ontdekkingen verwachtten die niet werden gedaan.Een geleerde rationalist erkent zelf dat de verschillende lezingen van de Hebreeuwse manuscripten nauwelijks voldoende belangstelling opleveren om het werk dat hun is geschonken terug te betalen. Maar juist deze misrekeningen, en de afwezigheid van deze ontdekkingen, zijn een kostbare ontdekking geweest voor de Kerk van God. Dit was wat ze verwachtte; maar ze moet zich verheugen omdat ze dit te danken heeft aan het werk van haar tegenstanders:

-'In waarheid ', zegt een geleerde van onze tijd,' als we die bewonderenswaardige negatieve conclusies opzij zetten waartoe ze zijn gekomen, het voor de hand liggende resultaat verkregen door de levens van zoveel mannen die in deze machtige onderzoeken zijn verteerd, blijkt niets te zijn; en men zou kunnen zeggen dat ze, om dat te bereiken, op dwaze wijze tijd, talent en wetenschap hebben verkwist. '

"Maar, zoals we hebben gezegd, dit resultaat is enorm door zijn nietigheid, en almachtig door zijn onbeduidendheid. Wanneer men bedenkt dat de Bijbel gedurende dertig eeuwen is gekopieerd, zoals geen enkel boek ooit was of ooit zal zijn; dat het met Israël werd gedragen in al hun wisselvalligheden en gevangenschap; dat het gedurende zeventig jaar naar Babylon werd vervoerd; dat het vanaf de dagen van de Filistijnen tot die van de Seleucidae zo vaak werd vervolgd, vergeten, verboden en verbrand; wanneer men bedenkt dat het vanaf de tijd van Jezus de eerste drie eeuwen van keizerlijke vervolgingen moest doorstaan, waarin degenen die ervan werden veroordeeld het in hun bezit te hebben, werden veroordeeld om door wilde dieren te worden verscheurd; daarna kwamen de zevende, achtste en negende eeuw, waarin overal valse boeken, legendes en decretalen werden vermenigvuldigd; de tiende eeuw, waarin zo weinig mannen konden lezen, zelfs onder vorsten; de twaalfde, dertiende en veertiende, waarin het gebruik van de Schrift in de volkstaal met de dood werd gestraft. Bij de herinnering aan dit alles zal het goed worden begrepen hoe noodzakelijk het was dat God altijd Zijn krachtige arm omhoog hield, opdat de Joodse Kerk ons, in volledige integriteit, zou geven. dat woord dat hun rebellie beschrijft, hun ondergang voorspelt en getuigt van Jezus; en aan de andere kant, dat de christelijke kerken (waarvan de machtigste, en vooral de Romeinse sekte, de mensen verbood de heilige boeken te lezen, en het woord van God opzij zetten voor tradities), die geschriften toch aan ons zouden doorgeven in al hun zuiverheid, die al hun tradities veroordelen."

'Nu, hoewel alle bibliotheken die oude exemplaren van de heilige boeken bezitten, dezen zijn opgeroepen als getuigen; hoewel de commentaren van de paters van elk land zijn onderzocht; hoewel de Arabische, Syrische, Latijnse, Armeense, Ethiopische en andere versies zijn vergeleken; hoewel alle manuscripten van alle landen, en van elk tijdperk, van de derde tot en met de zestiende eeuw, duizenden keren zijn onderzocht door ontelbare critici, die met vurigheid zochten naar de beloning en glorie van hun slapeloze zwoegen, naar een nieuwe lezing; en hoewel geleerden, die niet tevreden zijn met de bibliotheken van het Westen, die van Rusland hebben bezocht, en hun onderzoek uit breidden naar de kloosters van de berg Athos, van Aziatisch Turkije en van Egypte, op zoek naar nieuwe verslagen van de heilige tekst: - toch is er niets ontdekt, zelfs geen enkele lezing, die twijfel kan doen rijzen over een van de passages die tot nu toe als authentiek werden ontvangen. Alle variaties, met nauwelijks één uitzondering, de essentiële betekenis van elke zin onaangeroerd laten, en alleen betrekking hebben op punten van ondergeschikt belang, zoals het invoegen of weglaten van een lidwoord of voegwoord, de positie van een bijvoeglijk naamwoord voor of na de inhoud ervan, en de nauwkeurigheid, meer of minder belangrijk, van grammaticale constructie. "

“Het is algemeen bekend dat het onder de joden de professie was van de masorieten, of doctoren van traditie, om de Schrift over te schrijven. We weten in hoeverre deze onvermoeibare geleerden hun respect voor de brief droegen; en als we de regels lezen waaronder hun werk werd verricht, begrijpen we het gebruik dat de voorzienigheid van God (die ‘zijn orakels aan de joden had toevertrouwd’) gebruik maakte van hun eerbied, strenge nauwkeurigheid en zelfs hun bijgeloof. Ze rekenden het aantal verzen, woorden en letters in elk boek af. Ze vertellen ons bijvoorbeeld dat de letter A tweeënveertigduizend driehonderd zeven en zeventig keer voorkomt in de Bijbel; de letter B achtendertig duizend tweehonderd achttien keer; enzovoort tot het einde. Ze waren nauwgezet in het veranderen van de positie, zelfs van een brief, hoewel kennelijk misplaatst, maar beperkten zich tot het noteren ervan in de kantlijn, in de veronderstelling dat er een mysterie bij betrokken was.

Ze vertellen ons wat de middelste letter is van de Pentateuch, en ook van elk van de boeken waaruit het is samengesteld. Ze stonden zichzelf nooit toe hun manuscript te corrigeren; en als er een fout aan hen ontsnapt was, verwierpen ze de papyrus of de huid die ze hadden aangetast, en begonnen ze weer met een nieuwe; want ze werden evenzeer verboden om zelfs maar een van hun fouten te corrigeren, en om voor hun heilige boek een enkel perkament of huid te behouden waarin ze waren uitgewist."

“Deze feiten, we herhalen het, samen met de verbazingwekkende bewaring van de Hebreeuwse tekst (1200 jaar ouder dan die van de Septuaginta), vertellen ons duidelijk hoe de tussenkomst van de machtige hand van God nodig was voor de bestemming van dit heilige boek. ."

There were about 40 authors of the books of the Bible, all inspired by God. We know who most of them were, although there are some anonymous writers.

Moses is thought to have compiled the first five books of the pre-Messianic Scriptures or Old Testament: Genesis, Exodus, Leviticus, Numbers, and Deuteronomy. As Deuteronomy describes the death of Moses, it must have been completed by someone else.

We also know that Moses wrote some songs or Psalms like David wrote the most and further, Solomon, the sons of Korah, the sons of Asaph and Ethan the Ezrahite and some written anonymously.

With those songs of Psalms also 4 other poetical books can be found, presented in the books Job, Proverbs, Ecclesiastes and Song of Solomon.

The Bible contains also 12 historical books, of which Joshua, Judges and Ruth tell about the history of the nation of Israel down to the destruction of Jerusalem and Ezra, Nehemiah and Esther about the history of the Jews after returning from exile in Babylon.

Very special for mankind are the pre-Messianic books which tells about the things to come. There are 17 prophetic books with prophecies, or predictions, concerning God’s people, a Messiah and a coming Kingdom of God: Isaiah, Jeremiah, Lamentations, Ezekiel, Daniel, Hosea, Joel, Amos, Obadiah, Jonah, Micah, Nahum, Habakkuk, Zephaniah, Haggai, Zechariah and Malachi.

In our current Bible we find next to the Tanakh or 'Bible of the Jews', 4 message books of Good News or gospels: written by Jesus' himself chosen disciples: Matthew, Mark, Luke and John.

After Jesus' death and resurrection and further understanding of the apostles, through the action of the Holy Spirit, the apostles formed the first communities that desired to live according to the teachings of Jesus Christ. In doing so, their letters to that ecclesia helped to provide formation and guidance. For example, 21 letters are included in the collected book.

Romans (1 and 2) Corinthians, Galatians, Ephesians, Philippians, Colossians (1 and 2) and Thessalonians offer us letters to various Christian congregations; 1 and 2 Timothy, Titus, Philemon, letters to individual Christians and the letters to the Hebrews and those from James (1 and 2) Peter (1, 2, and 3) John and Jude, general letters to Christians.

To conclude, there is also a book that is very difficult for many to understand and a book that is open to many interpretations, written by the elder apostle John on the island of Patmos, which presents a series of prophetic visions.

Er waren ongeveer 40 auteurs van de boeken van de Bijbel, allemaal geïnspireerd door God. We weten wie de meesten van hen waren, hoewel er enkele anonieme schrijvers zijn.

Mozes zou de eerste vijf boeken van de Pre-Messiaanse Geschriften of het Oude Testament hebben samengesteld: Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium. Zoals Deuteronomium de dood van Mozes beschrijft, het moet door iemand anders zijn ingevuld.

We weten ook dat Mozes enkele liederen of psalmen schreef zoals David het meest en verder schreef, Salomo, de zonen van Korach, de zonen van Asaf en Ethan de Ezrahiet en sommige anoniem.

Bij die Psalmenliederen zijn ook 4 andere poëtische boeken te vinden, gepresenteerd in de boeken Job, Spreuken, Prediker en Hooglied of Klaagliederen van Salomon.

De Bijbel bevat ook 12 historische boeken, waarvan Jozua, Rechters en Ruth vertellen over de geschiedenis van de natie Israël tot aan de vernietiging van Jeruzalem en Ezra, Nehemia en Esther over de geschiedenis van de Joden na hun terugkeer uit ballingschap in Babylon.

Heel bijzonder voor de mensheid zijn de pre-Messiaanse boeken die vertellen over de dingen die komen gaan. Er zijn 17 profetische boeken met profetieën of voorspellingen over Gods volk, een Messias en een komend koninkrijk van God: Jesaja, Jeremia, Klaagliederen, Ezechiël, Daniël, Hosea, Joël, Amos, Obadja, Jona, Micha, Nahum, Habakuk, Zefanja, Haggaï, Zacharia en Maleachi.

In onze huidige Bijbel vinden wij naast de Tenach of 'Bijbel der Joden', 4 berichtenboeken van Goed Nieuws of evangeliën: geschreven door Jezus zelf gekozen leerlingen: Mattheus, Markus, Lukas en Johannes.

Na Jezus zijn dood en verrijzenis en verder tot inzicht komen van de apostelen, door inwerking van de Heilige Geest, vormden de apostelen de eerste gemeenschappen die wensten te leven naar de leerstellingen van Jezus Christus. Hierbij hielpen hun brieven aan die ecclesia om vorming en leiding te geven. Zo zijn er 21 brieven opgenomen in het verzamelde boekwerk.

Romeinen (1 en 2) Korintiërs, Galaten, Efeziërs, Filippenzen, Kolossenzen (1 en 2) en Tessalonicenzen bieden ons brieven aan die geschreven werden voor verschillende christelijke gemeenten; 1 en 2 Timoteüs, Titus, Filemon, brieven aan individuele christenen en de brieven aan de Hebreeën en die van Jakobus (1 en 2) Petrus (1, 2 en 3) Johannes en Jude, algemene brieven aan christenen.

Tot sluitstuk is er ook nog een voor velen zeer moeilijk te begrijpen en een tot zeer vele interpretaties vatbaar boek, geschreven door de oudere apostel Johannes op het eiland Patmos dat een serie van profetische visies weer geeft.