Predictions - Voorspellingen

The Judeo-Christian Bible is unique in that it contains hundreds of prophecies, some making predictions from over 3,000 years ago that are being fulfilled in our day. Over 200 prophecies were written up to 1,000 years before the 33-½ years of Jesus’ life on earth. They predicted minute details about Jesus, which were fulfilled.

Many prophecies have been fulfilled over the centuries. In a way, this provides one of many proofs that there is a God. Namely, it is only possible for an Omniscient Deity to be able to see ahead. Only a God can make predictions from 300 to 3.000 years in advance and know in advance what will happen or use His power to fulfil these predictions.

Also to notice: our Bible contains many scientific observations that anticipated scientific discovery by up to 3,000 years. Again, only a God, our Heavenly Father, could predict and cause these scientific discoveries to happen.

De joods-christelijke bijbel is uniek omdat hij honderden profetieën bevat, waarvan sommige voorspellingen maken van meer dan 3000 jaar geleden die in onze tijd in vervulling gaan.
Meer dan 200 profetieën werden geschreven tot 1000 jaar vóór het 33-½ jaar van Jezus 'leven op aarde. Ze voorspelden kleine details over Jezus, die in vervulling gingen.

Veel profetieën zijn door de eeuwen heen in vervulling gegaan. In zekere zin levert dit één van de vele bewijzen dat er een God is. Namelijk is het alleen mogelijk voor een Alwetende Godheid om vooruit te kunnen zien. Alleen een God kan voorspellingen doen van 300 tot 3.000 jaar van tevoren en van tevoren weten wat er zal gebeuren of Zijn kracht gebruiken om deze voorspellingen te vervullen.

Ook op te merken: onze Bijbel bevat veel wetenschappelijke waarnemingen die tot wel 3000 jaar vooruitliepen op wetenschappelijke ontdekkingen. Nogmaals, alleen een God, onze hemelse Vader, kan deze wetenschappelijke ontdekkingen voorspellen en veroorzaken.

We regularly hear the accusation that Dr. Thomas and his apprentice Ch.T. Russell would have been busy making predictions and thereby misleading people.

From Dr. John Thomas can be said with certainty that he never presented himself as being sent from God as one with prophetic gifts who could with certainty proclaim future events.

It may be said that through the study of the Bible and the course of history he saw connections and saw possibilities. He liked to share his insights with others, but never wanted them to accept everything completely indiscriminately as he proposed things.

Thomas looked at the world in which he lived and placed everything in connection with the Bible events. But he also recognized that many of the predictions from the Holy Scriptures had not yet come true. He firmly believed that those predictions would come true in a near future time. Even though no man knows when the end time would come, Thomas was convinced that God would give signs to man, and that we should be watchful against them.

In this sense, several of his students and from his student Russell were impressed and full of hope that they or their children would be part of a generation that could perceive these signs from God and understand that it was and is essential for them to prepare for that coming event.

As the years passed, groups of students of those Bible researchers came to call themselves by the name of the teacher they were following. Thus came Thomasites (Thomasieten) and Russellites (Russellieten) who further propagated those ideas of their teachers and could attract people to also believe in those learned matters.

But some were taken away by their enthusiasm and began to imagine things they would like to see fulfilled. This could be seen in the different groups that were growing out of that whole student movement.
In this regard, some in the 20th century would place too much hope on assumptions made on studies of the book of Daniel, looking forward to 1914 as an important date, according to their calculations, as a starting point for a new period in human existence that who would go to the Last Days.

Regelmatig horen wij het verwijt dat Dr. Thomas en his leerling Ch.T. Russell zich zouden hebben bezig gehouden met voorspellingen te doen en daarmee mensen te misleiden.

Van Dr. John Thomas kan met zekerheid gezegd worden dat hij zich nooit uitgegeven heeft als een gezondene van God als iemand met profetische gaven die met zekerheid toekomstige gebeurtenissen zou kunnen verkondigen.

Wel mag gezegd worden dat hij door de studie van de Bijbel en het verloop van de geschiedenis verbanden zag en mogelijkheden voor ogen zag. Graag deelde hij zijn inzichten met anderen, maar verlangde nooit dat die alles volledig klakkeloos zouden aannemen zoals hij de zaken voorstelde.

Thomas keek naar de wereld waarin hij leefde en plaatste alles in verband met het Bijbelgebeuren. Maar hij zag ook in dat heel wat voorspellingen uit de Heilige Schrift nog niet waren uitgekomen. Hij geloofde er vast in dat die voorspellingen in een nabije toekomende tijd zouden uitkomen. Ook al weet geen mans wanneer de eindtijd zou komen, was Thomas er van overtuigd dat God tekenen zou geven aan de mens, en dat wij er voor waakzaam moesten zijn.

In die zin raakten meerdere leerlingen van hem en van zijn student Russell onder de indruk en vol hoop dat zij of hun kinderen zouden mogen mee maken dat zij tot een generatie zouden behoren die deze tekenen van God zouden kunnen waarnemen en begrijpen dat het voor hen essentieel was en is, om zich daarop voor te bereiden.

Naargelang de jaren voltrokken kwamen er groepen leerlingen van die Bijbelvorsers die zich gingen noemen naar de naam van de leermeester die zij volgden. Zo kwamen er Thomasites (Thomasieten) en Russellites (Russellieten) die verder die ideeën van hun leermeesters verkondigden en mensen konden aantrekken om ook in die geleerde zaken te gaan geloven.

Maar sommigen werden door hun enthousiasme weggevoerd en gingen zich zaken voorstellen hoe zij ze graag zouden vervuld zien. Dit kon men zien gebeuren in de verschillende groepen die uit die hele studentenbeweging aan het groeien was.
Hierbij zouden in de 20ste eeuw sommigen veel te veel hun hoop stellen op veronderstellingen gemaakt op studies van het boek Daniël, waarbij zij volgens hun berekeningen op 1914 als een belangrijke datum uitkeken, als een beginpunt voor een nieuwe periode in het menselijk bestaan dat de periode zou inleiden die naar de Laatste Dagen zou gaan.

The great problem that caused the greatest misunderstanding in the Biblestudent movement is the event after the death of Brother Russell, when on January 6, 1917, the deftly articulate Judge Joseph Franklin Rutherford was chosen as successor to Charles Taze Russell, founder of the American branch of the Bible Students in the United States line from Russell, and thus second president of the Watchtower Bible and Tract Society (at that time the denomination of the Russell's Bible Students faith community, renamed by Rutherford as Jehovah's Witnesses).

The way the organization began to evolve after Rutherford took the reins, and brought several articles about the future, pretending to be the teachings of Russell, made Reverend Walter Martin and Reverend Norman Klann not apologize by to claim:

“[There is] vast documentary evidence [that] definitely reveals beyond a shadow of reasonable doubt the faulty character of [Charles Taze Russell—] one of the greatest religious charlatans and frauds ever to masquerade as a minister of the gospel.”

However, upon examination, the “vast documentary evidence” turns out to be essentially the prejudicial views of one newspaper, the Brooklyn Eagle, and the malicious assaults of the Pastor’s arch enemy, the Rev. J. J. Ross of Hamilton, Ontario. The attacks of the Brooklyn Eagle against Pastor Russell stood in sharp contrast to the overwhelming support given by hundreds of newspapers (and their readers) across the country, as demonstrated by carrying his weekly syndicated sermons, detailed accounts of his debates and world tours, and willingness in many areas to circulate his special sermons and tracts as supplements to the Sunday editions. The Rev. J. J. Ross indeed initiated many wild, slanderous charges, but none proved of any substance.

Thus, it is unconscionable for allegations of this magnitude to be made by responsible individuals and particularly by members of the clergy, whose actions and words seem unbefitting of their own calling. Sadly, this inevitably leads us to suspect ulterior motives and a general conspiracy on the part of such to continue in defaming an outstanding messenger of God and doing their utmost to detract from his minisitry.

In refreshing contrast to Martin and Klann’s distorted assessment of Pastor Russell’s character as “faulty” and his role as a gross “religious charlatan and fraud,” the historian M. James Penton provides an entirely different evaluation. He describes the Pastor as:

“Basically honest even when … misguided. In fact, his personal life was generally free from blemish. Furthermore, he was generally an attractive, kindly man, who was completely devoted to the steward ship which he believed to be his … He was sometimes guile less to the point of naiveté … In spite of [some] real shortcomings, in comparing him with [a number of other prominent] nineteenth- and early twentieth-century American religious leaders [who founded new churches and denominations] … Russell’s character fares rather well.”

Turning now to a more focused effort to criticize the Pastor, we note that many of his detractors label him as a false prophet. They base this on Pastor Russell’s interest in Bible prophecy and his pinpointing an actual date for the deliverance of the church and the establishment of God’s long promised Kingdom on earth. For some twenty-five years he had predicted the climax of these events to occur in the year 1914, and unquestionably there was great disappointment when it did not. But is this just cause for labeling him a false prophet?

Josh McDowell, popular defender of orthodox Christianity, certainly thinks so:

“The prophecies made by Russell and the Watch tower concerning 1914 totally failed because the Kingdom of God was not established upon the earth … The Watchtower is guilty of false prophecy … [as well as] antibiblical theology, and misrepresentation of the truth.”

It should be borne in mind that not all Bible Students went along with those announcements of Russell's 1914 vision.

The above accusation is very troubling, in that it unfairly selects merely the Pastor for such labeling and conveniently overlooks a host of other 'Godly expositors' of the past who also attempted to predict end-time events but failed in their sincere efforts. Historian Leroy Froom points out that at the dawn of the nineteenth century, there was a remark able revival of interest in end-time prophecies of the Bible that spread across the spectrum of church denominations, both in that country and abroad.
Many expositors shared the results of their studies and began to project dates for the fulfilment of specific time prophecies and the start of the Millennium and the return of Christ. Such men as Aaron Kinne, a Congregational clergy man; John G. Schmucker, an Evangelical Lutheran pastor; Alexander Campbell, founder of the Disciples Church; and A. L. Crandall, a minister from New York, incorrectly anticipated dates from 1847 to 1868 and beyond. Yet all were respected as 'scholars of the church' and their various contributions lauded.

Het grote probleem dat het grootste misverstand binnen bracht in de studentenbeweging is het gebeuren na de dood van broeder Russell waarbij de handige welbespraakte rechter Joseph Franklin Rutherford op 6 januari 1917 gekozen tot opvolger van Charles Taze Russell, stichter van de Amerikaanse tak van Bijbelonderzoekers in de lijn van Russell, en daarmee tweede president van de Watchtower Bible and Tract Society of het Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap (in die tijd het kerkgenootschap van de geloofsgemeenschap van Russell's Bijbelonderzoekers, die door Rutherford werd hernoemd tot Jehovah's getuigen).

De manier waarop de organisatie begon te evolueren nadat door Rutherford de touwtjes in handen genomen had, en verschillende artikelen over de toekomst bracht, waarbij hij deed alsof het de leer van Russell was, maakte dat dominee Walter Martin en dominee Norman Klann zich niet verontschuldigden door te beweren:

"[Er is] uitgebreid documentair bewijs [dat] zonder enige twijfel het gebrekkige karakter onthult van [Charles Taze Russell -] een van de grootste religieuze charlatans en bedriegers die zich ooit als predikant van het evangelie heeft voorgedaan."

Bij onderzoek blijkt echter dat het "uitgebreide documentaire bewijs" in wezen de vooringenomenheid was van een krant, de Brooklyn Eagle, en de kwaadaardige aanvallen van de aartsvijand van de predikant, de eerwaarde JJ Ross uit Hamilton, Ontario.
De aanvallen van de Brooklyn Eagle op Pastor Russell stonden in schril contrast met de overweldigende steun die werd gegeven door honderden kranten (en hun lezers) in het hele land, zoals werd aangetoond door hun wekelijkse syndicaatspreken, gedetailleerde verslagen van zijn debatten en wereldtournees, en de bereidheid op veel gebieden om zijn speciale preken en traktaten te verspreiden als aanvullingen op de zondagse uitgaven. Eerwaarde J. J. Ross heeft inderdaad veel wilde, lasterlijke beschuldigingen geïnitieerd, maar geen daarvan bleek van enige inhoud.

Het is dus gewetenloos dat beschuldigingen van deze omvang worden geuit door verantwoordelijke individuen en in het bijzonder door leden van de geestelijkheid, wier daden en woorden niet passen bij hun eigen roeping. Helaas, leidt dit er onvermijdelijk toe dat we bijbedoelingen vermoeden en een algemene samenzwering van de kant van hen om door te gaan met het belasteren van een uitstekende boodschapper van God en hun uiterste best te doen om afbreuk te doen aan zijn bediening.

In een verfrissend contrast met de verwrongen inschatting van Martin en Klann van het karakter van pastor Russell als "gebrekkig" en zijn rol als een grove "religieuze charlatan en fraudeur", geeft de historicus M. James Penton een geheel andere beoordeling. Hij beschrijft de voorganger als:

'Eigenlijk eerlijk, zelfs als ... misplaatst. In feite, zijn persoonlijke leven was over het algemeen vrij van smet. Bovendien was hij over het algemeen een aantrekkelijke, vriendelijke man, die volledig toegewijd was aan het rentmeesterschip waarvan hij dacht dat het de zijne was ... Hij was soms minder naïef in bedrog ... [een aantal andere prominente] negentiende- en Amerikaanse religieuze leiders uit het begin van de twintigste eeuw [die nieuwe kerken en denominaties stichtten] ... Russells karakter doet het redelijk goed. "

Nu we ons richten op een meer gerichte poging om de Pastor te bekritiseren, merken we op dat veel van zijn tegenstanders hem bestempelen als een valse profeet. Zij baseren dit op de belangstelling van pastor Russell voor bijbelse profetie en zijn vaststelling van een feitelijke datum voor de bevrijding van de kerk en de vestiging van Gods lang beloofde koninkrijk op aarde. Al zo'n 25 jaar had hij het hoogtepunt van deze gebeurtenissen in het jaar 1914 voorspeld, en ongetwijfeld was er grote teleurstelling toen dat niet het geval was. Maar is dit een goede reden om hem een ​​valse profeet te noemen?

Josh McDowell, populaire verdediger van het orthodoxe christendom, denkt zeker van wel:

"De profetieën van Russell en de Wachttoren over 1914 faalden totaal omdat het Koninkrijk van God niet op aarde was gevestigd ... Het Wachttorengenootschap maakt zich schuldig aan valse profetie ... [en] aan antibijbelse theologie en een verkeerde voorstelling van zaken van de waarheid."

Hierbij mag niet uit het oog verloren worden dat niet alle Bijbel Studenten mee gingen met die aankondigingen van Russells's visie op 1914.

De bovenstaande beschuldiging is zeer verontrustend, in die zin dat het op oneerlijke wijze alleen de Pastor selecteert voor een dergelijke etikettering en gemakshalve een groot aantal andere 'Goddelijke uitleggers' van het verleden over het hoofd ziet die ook probeerden eindtijdgebeurtenissen te voorspellen, maar faalden in hun oprechte pogingen. Historicus Leroy Froom wijst erop dat aan het begin van de negentiende eeuw, er een opmerkelijke heropleving was van de belangstelling voor eindtijdprofetieën van de Bijbel die zich verspreidden over het spectrum van kerkgenootschappen, zowel in dat land als daarbuiten.
Veel uitleggers deelden de resultaten van hun studies en begonnen data te projecteren voor de vervulling van specifieke tijdprofetieën en het begin van het millennium en de terugkeer van Christus. Mannen als Aaron Kinne, een geestelijke van de Congregatie; John G. Schmucker, een evangelisch-lutherse predikant; Alexander Campbell, oprichter van de Disciples Church; en A. L. Crandall, een predikant uit New York, verwachtten ten onrechte data van 1847 tot 1868 en daarna. Toch werden ze allemaal gerespecteerd als 'geleerden van de kerk' en werden hun verschillende bijdragen geprezen.

In our day, there are other examples of end-time prophetic date settings ending in disappointments that can also be cited. Hal Lindsey, author of The Late Great Planet Earth and other best-selling prophetic books, and Collin H. Deal, author of Will Christ Return by 1988?, both predicted the Second Advent would occur in 1988 (though for different reasons); and Harold Camping, director of the Family Radio network, pinpointed the year 1994. Yet despite the failure of their predictions, these were not widely condemned in ecclesiastical circles as being false prophets and generally continued to be held in high esteem. Yet those men had made it clear that their prophetic vision was real and had to be faced by all unless they wished to be cursed with eternal hellfire (which is also an unbiblical element).

Regarding the year 1914, there were actually two events that the Pastor expected to take place then—the ending of the “Times of the Gentiles” prophecy, as well as the glorification of the church.

From other Bible Students teachings it was only said that in 1914 we would come to see an enormous battle or an incredible Great War. That Great War prophesied in the bible the world has come to see and as such that prophesy became a reality many families could very much feel in their life.

Bible Students are convinced that the outbreak of an unprecedented world war in that year confirmed the first part of this expectation, and that the Gentile lease of power or Divine permission to rule the world had come to a close.

A wide range of secular authorities have likewise pinpointed 1914 as a unique year in human history: The Scientific Monthly (July 1951) called it a “turning point” in our day; Barbara Tuchman (in The Guns of August), “one of the great convulsions of history”; the St. Louis Post-Dis patch (Jan. 27, 1980), the start of “a cruel and perhaps terminal illness”; Rowse (in Oxford Historian and Biographer), “the end of an era and the beginning of another”; and Edmond Taylor (in The Fall of Dynasties, quoting Arnold Toynbee), the start of “a twentieth-century ‘Time of Troubles’ … from which our civilization has by no means yet emerged.”

It cannot be denied that, as Thomas and Russell had previously announced, we have now entered a new era in the 20th century where the 21st century would more than once be defeated by signs proclaimed in the Bible, such as diseases or even global pandemics, uprisings and wars that would involve multiple states, incredibly changing weather conditions with a massive increase in storms, tsunamis, earthquakes, droughts and floods.

Pastor Russell must be given the credit for anticipating that year as the closing of an old order and the start of the birth pangs that would lead to a new world based on his study of Bible prophecies.
From that time forward the Gentile nations were being evicted and would face collapse in the Armageddon struggle to follow. Man’s extremity in this troublous period would but lead to God’s open intervention and the full establishment of His long promised Kingdom.

Regarding the second part of his expectation for the year 1914, the Pastor freely admitted his error. In 1916, in the same month in which he passed away, he commented in the Fore words to his 'Studies in the Scriptures' as follows:

“The work of Harvest has progressed and is still progressing—even though at one time we supposed that the Harvest work would have been fully accomplished with the ending of the Times of the Gentiles. That was merely a supposition, which proved to be without warrant, for the thrusting in of the sickle of Truth and the gathering in of the ripe grain has been progressing since October, 1914, as never before.”

“Dealing with subjects so difficult that they are rarely touched by others, it is not to be considered strange if some of the suggestions made … have not been fulfilled with absolute accuracy to the very letter … The Lord over ruled [our mistake] for the blessing of His people.
The thought that the Church would all be gathered to glory before October, 1914, certainly did have a very stimulating and sanctifying effect upon thousands, all of whom accordingly can praise the Lord —even for the mistake. Many … [are] thankful … that the culmination of the Church’s hopes was not reached at the time we expected; and that we, as the Lord’s people, have further opportunities of perfecting holiness and of being participators with our Master in the further presentation of His Message to His people.”

It is evident that Pastor Russell was content to let the matter rest in the hands of the Lord. He had given the subject his best judgment and erred in part of his expectation of prophetic fulfillments in 1914. Yet he could see the good that had resulted regard less and therefore could rejoice in the Lord’s providence in over ruling the error. We submit that such thoughtful reflection and the spirit of acquiescence to the will of God that it represents are most commend able and would seem to further demonstrate the inappropriateness of using this incident as the basis for condemning the Pastor as a false prophet.

In onze tijd zijn er ook andere voorbeelden van profetische datuminstellingen voor de eindtijd die eindigen in teleurstellingen, die ook kunnen worden aangehaald. Hal Lindsey, auteur van The Late Great Planet Earth en andere bestverkochte profetische boeken, en Collin H. Deal, auteur van Will Christ Return by 1988 ?, voorspelden beiden dat de wederkomst in 1988 zou plaatsvinden (hoewel om verschillende redenen); en Harold Camping, directeur van het Family Radio-netwerk, stelden het jaar 1994 vast. Ondanks het mislukken van hun voorspellingen werden deze in kerkelijke kringen niet algemeen veroordeeld als valse profeten en bleven ze over het algemeen in hoog aanzien staan. Nochtans hadden die mannen duidelijk gemaakt dat hun profetische visie werkelijkheid was en door iedereen onder ogen moest gezien worden, tenzij zij wensten vervloekt te worden met eeuwig hellevuur (dat eveneens een onbijbels element is).

Met betrekking tot het jaar 1914 waren er feitelijk twee gebeurtenissen waarvan de predikant verwachtte dat ze toen zouden plaatsvinden - het einde van de profetie "Tijden der heidenen", evenals de verheerlijking van de kerk.

Uit andere leringen van Bijbelonderzoekers werd enkel gezegd dat we in 1914 een enorme veldslag of een ongelooflijke Grote Oorlog zouden zien. Die Grote Oorlog, geprofeteerd in de bijbel, is de wereld gaan zien en als zodanig werd die profetie een realiteit die veel gezinnen heel erg in hun leven konden voelen.

Bible Students - Bijbel Studenten en/of Bijbelonderzoekers zijn ervan overtuigd dat het uitbreken van een ongekende wereldoorlog in dat jaar het eerste deel van deze verwachting bevestigde, en dat de 'huur van macht' door de heidenen of de 'goddelijke toestemming om over de wereld te regeren' ten einde was gekomen.

Een breed scala aan wereldlijke autoriteiten heeft 1914 eveneens als een uniek jaar in de geschiedenis van de mensheid aangemerkt: The Scientific Monthly (juli 1951) noemde het een "keerpunt" in onze tijd; Barbara Tuchman (in The Guns of August), "een van de grote stuiptrekkingen van de geschiedenis"; de St. Louis Post-Dis patch (27 januari 1980), het begin van "een wrede en misschien terminale ziekte"; Rowse (in Oxford Historician and Biographer), "het einde van een tijdperk en het begin van een ander"; en Edmond Taylor (in The Fall of Dynasties, die Arnold Toynbee citeert), het begin van 'een twintigste-eeuwse ‘Time of Troubles' ... waaruit onze beschaving nog lang niet is voortgekomen. '

Men kan niet ontkennen dat zoals Thomas en Russell eerder hadden aangekondigd wij nu in de 20ste eeuw een nieuw tijdperk tegemoet zijn gegaan waarbij de 21ste eeuw de mens meer dan eens zou verslagen staan door in de bijbel aangekondigde tekenen, zoals ziekten of zelfs wereldwijde pandemieën, opstanden en oorlogen waarbij meerdere staten zouden betrokken raken, ongelooflijk veranderende weersomstandigheden met een enorme toename van stormen, tsunamis, aardbevingen, droogten en overstromingen.

Pastor Russell moet de eer krijgen dat hij dat jaar verwachtte als het sluiten van een oude orde en het begin van de weeën die zouden leiden tot een nieuwe wereld op basis van zijn studie van Bijbelse profetieën.
Vanaf dat moment werden de heidense naties verdreven en zouden ze in de strijd om Armageddon ineenstorten. De extremiteit van de mens zou in deze moeilijke periode slechts leiden tot Gods openlijke tussenkomst en de volledige vestiging van Zijn lang beloofde Koninkrijk.

Wat betreft het tweede deel van zijn verwachting voor het jaar 1914, gaf de predikant vrijelijk zijn fout toe. In 1916, in dezelfde maand waarin hij overleed, merkte hij in de voorwoorden op zijn 'Studies in the Scriptures' (Studies in de Geschriften) het volgende op:

“Het werk van de Oogst is vooruitgegaan en gaat nog steeds vooruit - hoewel we ooit dachten dat het Oogstwerk volledig voltooid zou zijn met het einde van de Tijden van de Heidenen. Dat was slechts een veronderstelling, die zonder grondslag bleek te zijn, want het naar binnen stoten van de sikkel van de waarheid en het binnenhalen van het rijpe graan is sinds oktober 1914 als nooit tevoren vooruitgegaan."

"Omgaan met onderwerpen die zo moeilijk zijn dat ze zelden door anderen worden aangeraakt, is het niet vreemd als sommige van de suggesties die zijn gedaan ... niet met absolute nauwkeurigheid tot op de letter zijn vervuld ... De Heer overheerste [onze fout] voor de zegen van zijn volk.
De gedachte dat de kerk vóór oktober 1914 helemaal tot heerlijkheid zou worden vergaderd, had zeker een zeer stimulerende en heiligende uitwerking op duizenden, die dienovereenkomstig de Heer kunnen loven - zelfs voor de fout. Velen ... [zijn] dankbaar ... dat het hoogtepunt van de hoop van de Kerk niet werd bereikt op het tijdstip dat we hadden verwacht; en dat wij, als volk van de Heer, nog meer kansen hebben om heiligheid te vervolmaken en om samen met onze Meester deel te nemen aan de verdere presentatie van Zijn Boodschap aan Zijn volk. ''

Het is duidelijk dat pastoor Russell er tevreden mee was de zaak in de handen van de Heer te laten rusten. Hij had het onderwerp zijn beste oordeel gegeven en in een deel van zijn verwachting van profetische vervullingen in 1914 vergist. Toch kon hij het goede dat het resultaat was minder beschouwen en daarom kon hij zich verheugen in de voorzienigheid van de Heer door over de dwaling te heersen.

Wij stellen dat een dergelijke doordachte reflectie en de geest van instemming met de wil van God die het vertegenwoordigt, zeer prijzenswaardig zijn en verder de ongepastheid lijken aan te tonen om dit incident te gebruiken als basis voor het veroordelen van de pastoor als een valse profeet.

The bottom line Jehovah clearly says he is coming like a thief in the night His word never changes. We always should remember that even Jesus, the beloved son of God, who had a special mission, did not even know when he would be coming back.

Russell acknowledged his human presumptuousness, and attributed to Jehovah God praise for “correcting” his erroneous expectations. Russell also humbly acknowledged before God and his earthly brothers his error, and “repaired the damage” to the extent possible by his subsequent words and writings. That stands in stark contrast to teachings of the schism group, which became much more known in the world, namely the Jehovah's Witnesses and their Watchtower magazine, not to be confused with our Zion's Watchtower (Zions Wachttoren) magazine.

A talk at a District Convention in the 1980’s shamed and condemned all JW followers for believing the 1975 error, as though it was the common individuals who dreamed up and put faith in the 1975 date. But one only needs look at the JW Watchtower and Awake articles to see it was taught from the top down. (Those Awake magazines can be found here: https://archive.org/details/1975PredictionsInAwakeMagazineByJehovahsWitnesses)

Het komt erop neer dat Jehovah duidelijk zegt dat hij komt als een dief in de nacht dat Zijn woord nooit verandert. We moeten altijd onthouden dat zelfs Jezus, de geliefde zoon van God, die een speciale missie had, niet eens wist wanneer hij terug zou komen.

Russell erkende zijn menselijke overmoed en schreef aan Jehovah God lof toe voor het 'corrigeren' van zijn onjuiste verwachtingen. Russell erkende ook nederig tegenover God en zijn aardse broeders zijn fout, en „herstelde de schade” voor zover mogelijk door zijn latere woorden en geschriften. Dat staat in schril contrast met de leerstellingen van de schisma-groep, die veel bekender werd in de wereld, namelijk de Jehovah's Getuigen en hun Wachttoren-tijdschrift, niet te verwarren met ons tijdschrift Zions Wachttoren (Zion's Watchtower).

Een lezing op een districtscongres in de jaren tachtig beschaamde en veroordeelde alle JW-volgelingen omdat ze de fout van 1975 geloofden, alsof het de gewone mensen waren die de datum van 1975 bedachten en geloofden. Maar je hoeft alleen maar naar de artikelen van JW Watchtower (Wachttoren) en Awake (Ontwaakt) te kijken om te zien dat het van bovenaf werd onderwezen. (Die Ontwaak-tijdschriften zijn hier te vinden: https://archive.org/details/1975PredictionsInAwakeMagazineByJehovahsWitnesses)