Stopa wierszowa to dający się wydzielić w abstrakcyjnym schemacie wersu (metrum) powtarzalny układ sylab mocnych (długich lub akcentowanych) i słabych (krótkich lub nieakcentowanych) zgrupowanych wokół jednej sylaby mocnej. W wersyfikacji polskiej występują najczęściej stopy trocheiczna Ss, jambiczna sS, daktyliczna Sss, amfibrachiczna sSs i anapestyczna ssS, ewentualnie peoniczna trzecia ssSs. W metrach jambicznych pierwsza stopa często bywa zastąpiona trochejem, na przykład w czterostopowcu linijka może mieć kształt SssSsSsSs zamiast sSsSsSsSs. Często w wierszach sylabotonicznych nie wszystkie pozycje mocne są wypełnione akcentem. Linijki bez akcentu na którejś pozycji mocnej nie tylko, że nie są uważane za gorsze, ale uchodzą za ważne urozmaicenie rytmu. Zwłaszcza w wierszach trocheicznych i jambicznych pozostawianie pozycji mocnej bez akcentu zdarza się bardzo często. Dzieje się w ten sposób nie tylko w wersyfikacji polskiej, ale również w rosyjskiej.