เก่งงานได้ทั้งง่ายและสนุก

เก่งงานได้ทั้งง่ายและสนุก

· Tab 1

คนเราใช้เวลาครึ่งหนึ่งของชีวิตอยู่กับการทำงาน ถ้าหากทำงานแล้วไม่มีความสุขทั้งชีวิตก็คงไม่มีความสุขตามไปด้วย หนังสือเล่มนี้จะแนะนำเทคนิคการบริหารจัดการกับงานที่ยุ่งเหยิง ให้เป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายโดยไม่ต้องฝืนใจ เป็นวิธีเพิ่มศักยภาพในการทำงาน ทั้งการบริหารเวลา การสื่อสารกับคนรอบข้าง การจัดเก็บข้อมูล การวางแผน และการแก้ไขปัญหาได้อย่างรวดเร็ว ส่งผลให้สามารถทำงานสำเร็จลุล่วงด้วยผลงานที่ดี มีเวลาเหลือให้กับตัวเองและครอบครัวได้อย่างจริงจังและสมบูรณ์มากขึ้น นอกจากนี้ยังเสนอวิธีการใช้กลยุทธ์กับการดำเนินชีวิตอย่างมีเป้าหมาย ช่วยให้สามารถหาโอกาสและสร้างความก้าวหน้าให้กับตัวเองได้ จึงเป็นประโยชน์ทั้งในชีวิตการทำงานและชีวิตส่วนตัว

1. เพิ่มเวลาของตนเองและลดเวลาของคนอื่นลง ปฏิบัติงานโดยคิดด้วยตัวของตัวเอง เพิ่มเวลาของตนเองให้มากขึ้น เพียงแต่เปลี่ยนแปลงวิธีการทำงาน ก็สามารถที่จะเปลี่ยนเวลาของคนอื่นให้เป็นเวลาของตัวเองได้

2. ใช้เวลาของวันนี้เตรียมการสำหรับงานในวันพรุ่งนี้ ทำตัวให้มีเวลาว่างสัก 5% สำหรับเตรียม การเพื่อวันพรุ่งนี้ จะทำให้สามารถบรรลุผลงานในวันนี้ได้อย่างราบรื่น ทำให้มีเวลาว่างใหม่ๆ เพิ่มขึ้นได้อีก

3. แทนที่จะรอให้ถูกตามงาน ต้องส่งมอบงานก่อนเวลา กำหนดเวลาส่งมอบงานของตัวเอง ให้เร็วกว่าเวลาส่งมอบงานจริง แล้วเคลียร์งานให้เรียบร้อย

4. เทคนิคการใช้เวลาในแต่ละวัน แต่ละสัปดาห์ ต้องแบ่งเวลา 1 วันเป็น 3 ส่วน แล้วผ่อน หนักผ่อนเบาในการทำงานแต่ละวัน

ช่วงเช้า เหมาะที่จะใช้ทำงานที่ต้องใช้ความคิดสติปัญญา เช่น คิดหาไอเดียใหม่ๆ ทบทวนวิธีการทำงานที่ทำอยู่ เป็นช่วงเวลาที่เหมาะมากกับงานที่ต้องใช้สัญชาติญาณหรืองานที่ต้อง มีการวางแผน

ช่วงกลางวัน เป็นช่วงเวลาที่ควรจะตั้งใจใช้เวลาที่มากเพียงพอเพื่อทำงานอะไรสักอย่าง ให้เสร็จสิ้นไป เพราะความสามารถในการพิจารณาตัดสินและความฉับไวในการคิด จะลดน้อยลงไปตามเวลา ที่ผ่านไป ช่วงกลางวันจึงเป็นช่วงเวลาที่เหมาะจะทำงานที่มีวิธีการกำหนดไว้แล้ว

ช่วงเย็น เป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับส่วนตัวของแต่ละคนที่สามารถกำหนดวิธีการใช้เวลาได้ ด้วยเจตนารมณ์ของตนเอง ช่วงเย็นนั้นเป็นช่วงเวลาที่สำคัญอย่างยิ่งที่เราสามารถใช้ปรับสภาวะจิตใจของเรา ในแต่ละวันได้

5. กำหนดความสำคัญของงานแต่ละอย่าง แล้วทำให้เสร็จทีละอย่าง ใช้วิธีบันทึกงานที่ควร จะทำลงในสมุดบันทึก หากใช้กระดาษติดแปะ (แบบ Post-it) จะทำให้สะดวกยิ่งขึ้น เพราะจะเห็นได้ง่าย และ หากเป็นกระดาษสีเหลืองก็จะช่วยกระตุ้นสมอง กระตุ้นให้อยากทำงานมากขึ้นอีกด้วย เมื่อทำงานเสร็จไปหนึ่ง อย่าง ก็เอากระดาษติดแปะที่เป็นเรื่องของงานนั้นทิ้งลงตะกร้าไป ทำให้รู้สึกว่างานได้สำเร็จลุล่วงไปอย่างหนึ่ง แล้ว เป็นการเปลี่ยนความรู้สึกให้มีความสบายใจมากขึ้น สำหรับงานใหญ่ที่ต้องใช้เวลามากนั้น ต้องเขียนลงไป ในกำหนดการว่าจะทำช่วงไหน เมื่อไร เพื่อจะได้เตรียมเวลาเอาไว้ หากจำไว้ในใจเพียงอย่างเดียว ก็จะมีแต่ ความกดดันจากความรับผิดชอบที่มีอยู่ ทำให้รู้สึกว่ามีภาระหนักมาก

6. ต้องมีเวลา Golden Time เป็นของตัวเอง คือเวลาที่ทำงานแล้วรู้สึกสนุกสนาน สามารถ ทำงานอย่างมีสมาธิ และมีประสิทธิภาพสูง เวลาทองสำหรับตัวเองก็คือเวลาที่ตัวเองสามารถ ทำงานอดิเรก หรือสิ่งที่ตัวเองชอบได้ นอกจากนั้นยังต้องค้นหาเวลาทองสำหรับครอบครัวด้วย เพิ่มความรวดเร็วในการทำงานด้วย การกำจัดความสูญเปล่า ความไม่สม่ำเสมอ และการฝืนทำ

กำจัดความสูญเปล่า เวลาทำงานที่ก่อให้เกิดผลลัพธ์โดยตรง จริงๆ แล้วมีไม่ถึงครึ่ง การกำจัดความสูญเปล่า จะทำให้เราเพิ่มงานที่สร้างมูลค่าเพิ่มให้ได้มากขึ้น การวางแผนแล้วทำงานอย่างมีแผน จะช่วยลดความสูญเปล่าได้

กำจัดความไม่สม่ำเสมอ ได้แก่ ความไม่สม่ำเสมอของวิธีการทำงาน ปริมาณงาน ผลลัพธ์ของงาน เป็นต้น การสร้างมาตรฐานในการทำงานจากวิธีการที่มีประสิทธิภาพสูงสุด และให้ทุกคนทำงาน โดยรักษามาตรฐานนั้น จะทำให้ประสิทธิภาพของงานเพิ่มสูงขึ้น

กำจัดเรื่องของการฝืนทำ การทำเพราะฝืนทำมักจะทำให้เกิดผลกระทบในระยะยาว ขึ้นได้ เช่น การวางแผนที่เป็นการฝืน การรับปากว่าจะส่งมอบให้เร็วแบบฝืนทำ นอกจากนี้การทำงานล่วงเวลา เพราะความเคยชินจะเป็นการฝืนร่างกายของเรา การฝืนทำเหล่านี้ล้วนส่งผลให้ประสิทธิภาพตกต่ำลงได้

7. เลือกทิ้งงานบางอย่าง เพื่อทำงานที่มีมูลค่าเพิ่มสูงกว่า ถ้าอยากทำ ไปหมดทุกเรื่อง ก็ไม่สามารถทำงานที่สำคัญจริงๆ ได้ ต้องทำงานแต่ละอย่างที่อยู่ในมือ ให้เสร็จเรียบร้อย งานที่ทำได้ทันทีก็ต้องรีบจัดการเคลียร์ให้เรียบร้อยไปก่อน เป็นการลด จำนวนของงานลงได้ชัดเจน ถ้างานแต่ละอย่างล้วนแต่ทำคั่งค้างครึ่งๆ กลางๆ ก็จะทำให้กังวลใจ ไม่มีสมาธิที่จะทำงานอย่างอื่นต่อไปได้

8. ต้องเน้นเพิ่ม Output มากกว่าเพิ่มความพยายาม ต้องมีความสนใจต่อเรื่องที่ไม่ได้อยู่ ในสาขาของตนเอง ต้องเข้าร่วมการฝึกอบรม อ่านหนังสือ เพิ่มการเรียนรู้ด้วยตัวเองให้มากขึ้น

9. การสรุปทันที ตัดสินใจทันที ลงมือทำทันทีด้วยความรวดเร็ว ช่วยให้เกิดกำลังใจในการ ทำงาน และกระตุ้นความรู้สึกใน การบรรลุเป้าหมาย อย่าผัดวันประกันพรุ่ง ให้ใช้วิธีหักลบในการทำงาน

10. สะสางสิ่งที่อยู่รอบตัว เพื่อให้ทำงานได้คล่องตัวมากขึ้น สะสาง สะดวก คือการทิ้ง เก็บรวบรวม กำหนดสถานที่เก็บ ดูแลรักษา ซ้ำหลายๆ ครั้ง เป็นประจำ จะทำให้สามารถใช้พื้นที่ที่มีอยู่อย่างจำกัด ให้เป็นประโยชน์สูงสุด

11. ถ้าอยากเปลี่ยนงานเพื่อให้ตัวเองเก่งขึ้น ต้องเปลี่ยนงานไปในสาขาที่ตัวเองถนัดเท่านั้น ต้องคิดว่าจะมีทักษะที่เป็น ตัวของตัวเองได้อย่างไร

12. เพิ่มความสามารถในการสื่อสาร เพื่อเพิ่มเพื่อนร่วมงานให้มากขึ้น ความสามารถในการ สื่อสารที่ดีจะทำให้เป็นที่น่าเชื่อถือ การสื่อสารก็เหมือนกับการ Catch Ball ข่าวสารข้อมูล ถือเป็นการแลกเปลี่ยน ข้อมูลข่าวสารแบบ 2 ทาง

13. สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้บังคับบัญชา โดยใช้การ รายงาน แจ้งให้ทราบ ปรึกษา เมื่อจะนำเสนองาน ก็ทำให้สมบูรณ์สักประมาณ 90-95% ก็พอ เพื่อเปิดช่องว่างไว้บ้างสำหรับ ให้ผู้บังคับบัญชา ได้ติติงก็จะเป็นวิธีการที่ดี การที่ได้ใส่ความเห็นเพิ่มเติมเข้าไป แล้วให้ ผู้ใต้บังคับบัญชานำไปแก้ไขนั้น จะทำให้ผู้บังคับบัญชามีความพึงพอใจเพิ่มสูงขึ้นได้

14. สร้างความแตกต่าง ด้วยความสามารถด้านการจัดการข้อมูล ใช้แผนภูมิ และใช้วิธีการแบ่งกลุ่มในการจัดการข้อมูล โดยการรวบรวมเอาเรื่องราวที่เป็นประเภทเดียวกัน แล้วเรียกชื่อร่วมกัน ก็จะช่วยให้ความสามารถในการสื่อสารเพิ่มสูงขึ้น เป็นเทคนิคพื้นฐานในการ จัดระเบียบข้อมูลข่าวสาร จะทำให้มองภาพรวมได้ชัดเจนยิ่งขึ้น การถ่ายทอดข้อมูลข่าวสารโดยใช้เวลาที่น้อย และไม่มีขั้นตอนยุ่งยาก ก็เป็นเรื่องที่สำคัญ ทิ้งข้อมูลข่าวสารที่ไม่จำเป็น คัดสรรแต่ข้อมูลข่าวสารที่จำเป็น เท่านั้น แล้วใช้ให้เป็นประโยชน์ในการทำงาน

15. อินเทอร์เน็ตช่วยให้สามารถค้นหาข้อมูลข่าวสารได้ง่ายขึ้น เพื่อเพิ่มความสามารถในการ รวบรวมข้อมูลข่าวสาร นอกจากนี้เคล็ดลับในการอ่านหนังสือโดยใช้เวลาสั้น คือให้อ่านสารบัญก่อน เพราะ สารบัญอธิบายสาระสำคัญ โดยรวมของหนังสือเล่มนั้นอยู่แล้ว

16. เรียนรู้เทคนิคการจัดเก็บข้อมูล โดยการจัดระเบียบข้อมูลข่าวสารด้วยคอมพิวเตอร์ จัดทำเป็นโฟลเดอร์ เมื่อทำการปรับปรุงแก้ไขให้จัดทำโฟลเดอร์ กำจัดทิ้งชั่วคราว ส่วนเอกสาร ที่ไม่ต้องการใช้แล้ว ให้เก็บไว้ในกล่องกำจัดชั่วคราว A4 เมื่อผ่านไป 2-3 สัปดาห์ ก็เอานั้นไปกำจัดทิ้งจริง

17. เพิ่มความสามารถในการวางแผน ทำงานเหมือนเป็นโปรดิวเซอร์ในองค์กร คือการวางแผนใหม่ๆ เพื่อค้นหาโอกาสที่จะทำลาย สภาพปัจจุบันให้หมดไป เมื่อจัดทำเอกสารแผนงาน ขอแนะนำให้จัดทำำสารบัญขึ้นมาก่อน เพราะทำสารบัญได้เรียบร้อยแล้ว ก็จะทำให้สามารถจัด ระเบียบความคิดต่างๆ ในสมองของเราได้

18. ใช้แผนภูมิภาพเป็นเครื่องมือสื่อสารในยุคที่ต้องการความรวดเร็ว ฝึกฝนให้มีทักษะการเขียนและการคิดโดยใช้แผนภูมิภาพ ในการนำเสนอเพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น สมองซีกซ้ายเหมือนกับการคิดแบบ Word Processor คือต้องเสียเวลาทำความเข้าใจ ในขณะที่สมองซีกขวาเหมือนกับการคิดแบบ Power Point คือ ใช้เวลาน้อยก็ทำความเข้าใจได้ สมองซีกขวาจะมีความเร็ว และความชำนาญในเรื่องของประสาทสัมผัสหรือประกายความคิด ดังนั้น หากได้ใช้สมองซีกขวามากๆ ก็จะทำให้ความสามารถในการคิดสร้างสรรค์เพิ่มสูงมาก ขึ้นด้วย ความคิดของสมองซีกขวา มักจะใช้แผนภูมิในการถ่ายทอด หรือในการคิด

19. อธิบายให้เข้าใจตรรกะ ให้สรุปสิ่งที่อยากพูดเป็นประมาณ 3 เรื่อง กล่าวกันว่าคนเรานั้น มีความสามารถในการจัดการ ข่าวสารข้อมูลได้ครั้งละไม่เกิน 7 เรื่อง แต่ในความเป็นจริงถ้าจะไม่ให้เป็นการฝืน จนเกินไปประมาณ 3 เรื่องก็จะเป็นจำนวนที่เหมาะสมและไม่เกินความสามารถจนเกินไป จะจำได้โดยไม่ต้องมี การจดบันทึก

20. เพิ่มความสามารถในการนำเสนอ เพื่อให้แผนงานที่จัดทำไว้ได้รับการยอมรับ เป็นเทคนิค การอธิบายที่ทำให้ เข้าใจได้ง่ายขึ้น ถ้าเข้าไปมีส่วนร่วมในการวางแผนงาน งานนั้นก็จะน่าสนุกมากขึ้น เพราะตัวเองได้ใช้ความคิดสร้างสรรค์ หรือเพิ่มไอเดียเข้าไป แทนที่จะอยู่และพึ่งพิงองค์กรเพียงอย่างเดียว ให้องค์กรได้พึ่งพิงเรา จะทำให้รู้สึกว่ามีคุณค่าในการทำงานมากขึ้น

21. ความสามารถในการค้นหาปัญหา จะช่วยยกระดับความสามารถในการแก้ปัญหาให้สูงขึ้น ถ้าถึงทางตันให้ใช้วิธีระดมสมอง เพื่อเพิ่มความสามารถในการสร้างไอเดียอย่างอิสระ เช่น ทิ้งแนวคิด หรือสามัญสำนึกเดิมที่มีอยู่โดยไม่ต้องกลัวอะไร เรื่องอะไรก็ได้ ขอให้คิดออกมาให้มากๆ อย่าวิจารณ์ อย่าถกเถียง อย่าอธิบายยืดยาว ใช้ไอเดียของคนอื่นมาคิดต่อ (เกมคิดต่อเนื่อง) ไอเดีย ที่คิดออกมาได้ให้เขียนบันทึกเป็นข้อๆ เอาไว้

22. มีปัญหาเรื่องมาตรการแก้ไข ก็ให้ลองจัดทำข้อเสนอทางเลือกไว้หลายๆ ทาง ประเมิน ข้อเสนอทางเลือกต่างๆ เพื่อเลือกสรรข้อเสนอสุดท้ายที่ดีที่สุด และกระบวนการตัดสินใจต้องชัดเจน เพื่อให้ ทุกคนมีส่วนร่วมในการแสดงความคิด

23. วิธีการปรับปรุงและปฏิรูปที่ได้ผล โดยเน้นที่กระบวนการ คือการทำให้ดีขึ้นบนเส้นต่อเนื่องจากสภาพปัจจุบัน ก้าวไปข้างหน้าเพื่อภาพที่ควรจะเป็นในจินตนาการ

24. ทำงานอย่างมีกลยุทธ์ ลองตรวจสอบกลยุทธ์การดำเนินชีวิตของตัวเองด้วยการวิเคราะห์ SWOT เพื่อขยายวิสัทัศน์ให้กว้างขึ้น คือการรับรู้และเข้าใจ จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรค จุดแข็ง และจุดอ่อน จะเป็นการวิเคราะห์ปัจจัยภายใน (ภายในองค์กรเองหรือตัวเอง) สำหรับโอกาสและอุปสรรค เป็นการ วิเคราะห์ปัจจัยภายนอก (ภายนอกองค์กรหรือตัวเอง)

25. กำหนดขอบเขตที่ตัวเองชำนาญ เพื่อมุ่งสู่ความเป็นมืออาชีพ(Professional) หมายถึง คนที่สามารถมีความรับผิดชอบต่อเรื่อง QCD : คุณภาพ ต้นทุน และระยะเวลาส่งมอบงาน และเป็นคนที่ สามารถมอบหมายงานให้ทำได้ด้วยความสบายใจ สามารถสร้าง output ได้มากกว่าที่ผู้มอบหมายคาดหวัง จงเป็นบุคลากรที่จะถูกนึกถึง (ไว้วางใจได้) เป็นคนแรกเสมอ “Top of Mind”

26. ค้นหาสมรรถนะหลักของตัวเอง (Core Competency) เพื่อความเป็นมืออาชีพ โดยการถามตัวเองว่า

ทักษะความสามารถที่ชำนาญในการทำงานปัจจุบันคืออะไร

ถึงแม้ว่าจะต้องใช้เวลานานในการทำงาน แต่ก็ไม่รู้สึกว่ ามีความลำบาก งานนั้นคืองานอะไร

งานที่คิดว่าจะยกระดับความสามารถได้เร็วกว่าคนอื่น คืองานอะไร

ทักษะที่ตัวเองเท่านั้นจึงจะทำได้ หรือตัวเองจะต้องรับผิดชอบ คืออะไร

งานที่สามารถทุ่มเทตั้งใจทำอย่างจริงจังจนลืมเวลาได้คืองาน อะไร

งานที่คิดว่าทำแล้วสนุก หรือมีคุณค่าในการทำ คืองานอะไร

27. อย่าเคยชินกับสภาพปัจจุบัน จงคิดริเริ่มด้วยตัวเองทุกวัน ที่จะขยายขอบข่ายงานให ้กว้างขึ้น เพื่อกลยุทธ์การเติบโต ให้มีเวลา Golden Time ที่ทำงานได้ด้วยความคึกคักและมีประสิทธิผล ต้องเพิ่มเวลาที่ สามารถทำงานด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มให้มากขึ้น คนที่รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบาในการทำงานได้จะเป็นคนที่บริหารเวลาเก่ง

28. จงเป็นบุคลากรที่สามารถสร้างความแตกต่างจากพนักงานคนอื่นๆ โดยการคัดเลือกขอบเขตความเป็นมืออาชีพของตนเ ที่มุ่งสู่ชัยชนะ แล้วคิดสร้างความแตกต่างต่อทักษะความสามารถที่ไร้ความหมาย ที่พนักงาน คนอื่นก็มี และรวมศูนย์เวลาไว้กับเรื่องที่สำคัญ ก็จะทำให้การยกระดับทักษะและการสร้างความแตกต่างเกิดเป็นจริงขึ้นมาได้

การจัดความสำคัญก่อนหลัง

· Tab 1

การจัดความสำคัญก่อนหลัง เพื่อความสำเร็จในชีวิต

การรับมือกับโลกยุคปัจจุบันที่แปรเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา จำเป็นต้องมีการบริหารชีวิต และการบริหารเวลาอย่างเหมาะสม เพื่อรับมือกับสิ่งต่างๆ ที่ดูเหมือนว่า มีความสำคัญเท่าๆ กันไปหมดทุกเรื่อง การบริหารเวลาให้ถูกต้องมิใช่เรื่อง การทำงานให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น หรือมิใช้เพียง การเน้นความสามารถในการตอบโต้มากขึ้น แต่เป็นเรื่องของการสร้างสมดุลให้กับความต้องการขั้นพื้นฐานของมนุษย์ 4 อย่าง นอกจากนั้น หากขาดวิจารณญาณที่ดี (Intuitive wisdom) ก็ไม่สามารถบริหารเวลาให้สมดุลได้ตามต้องการ

ความต้องการพื้นฐาน 4 อย่าง ของมนุษย์

· ปัจจัย 4 (Physical need) ประกอบด้วย อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค รวมถึงความแข็งแรงทางกายและทางใจ

· ความต้องการทางสังคม (Social need) คือความต้องการที่จะมีปฏิสัมพันธ์ที่ดี ที่อบอุ่นกับคนรอบข้าง หากความสัมพันธ์กับ คนรอบข้างไม่ดี จะทำให้ประสิทธิภาพในการทำสิ่งต่างๆลดลง

· ความต้องการทางจิตใจ (Mental need) คือความต้องการความสงบทางใจ

· ความต้องการทางจิตวิญญาณ (Spiritual need) คือความต้องการที่จะเรียนรู้เพื่อพัฒนาตนเอง และการสร้างอะไรบางอย่าง เพื่อให้เป็นประโยชน์ต่อคนรุ่นต่อไป

ความต้องการทั้ง 4 อย่าง จะต้องมีความสมดุลกัน จึงจะเกิดพลังชีวิตที่จะทำสิ่งต่างๆอย่างมีความสุข และไม่เกิดความย่อท้อหรือเบื่อหน่าย

การจัดความสำคัญก่อนหลัง เพื่อความสำเร็จในชีวิต

การบริหารเวลา หรือการจัดลำดับความสำคัญก่อนหลังในการทำสิ่งต่างๆ เป็นเรื่องของการใช้วิจารณญาณในการรู้แล้วเลือก ดังนั้นการมีวิจารณญาณที่ดีจะช่วยให้เราสามารถเลือกทำสิ่งต่างๆได้อย่างสมดุล

วิจารณญาณในการรู้แล้วเลือกที่ดีประกอบด้วยปัจจัย 4 อย่าง คือ

· Self-awareness หรือการรู้จักตัวเอง คือรู้ว่าตัวเราเองเป็นเช่นไร คิดอะไรอยู่ อยู่ในอิริยาบถไหน และมีอารมณ์กับความรู้สึกต่างๆ ในแต่ละขณะเป็นอย่างไร รวมทั้งรู้ว่าเป้าหมายของเราคืออะไร และรู้ว่าเราชอบอะไร มีความถนัดทางด้านไหน

· Conscience คือหิริโอตตัปปะ หรือความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่อยู่ภายในจิตสำนึก โดยรู้ได้จากเสียงที่อยู่ภายในตัวเรา (Inner voice) ที่จะเกิดขึ้นเมื่อจิตใจค่อนข้างสงบและมีแต่ความรู้สึกเพียงอย่างเดียว

· Independent will คือการมีเจตนารมณ์ที่แน่วแน่ สามารถเลือกและตัดสินใจสิ่งต่างๆด้วยตนเอง จะเกิดขึ้นได้ต้องหัด ตั้งเป้าหมายในชีวิต และต้องทำให้ได้ หัดรักษาคำสัญญาต่อตนเองและผู้อื่น และอย่าให้อารมณ์มีความสำคัญกว่าสิ่งที่ทำอยู่

· Creative imagination คือการมีจินตนาการที่กว้างไกล คนที่จะมีจินตนาการได้จะต้องมีความสามารถ ที่จะมองเห็นภาพ จากภายในใจได้ และต้องกล้าคิด กล้าทำ กล้าตัดสินใจ และกล้ายอมรับความคิดเห็นที่แตกต่างได้

รากฐานที่สำคัญของการมีชีวิต 4 ประการ

· To live คือการมีชีวิตที่สอดคล้องกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดี สอดคล้องกับเข็มทิศที่ติดตัวมาแต่เกิด หรือศักยภาพสูงสุดที่คนอื่น จะมีไม่เหมือนเรา ตราบใดที่ยังไปไม่ถึงจุดหมายมที่เข็มทิศของชีวิตชี้ไว้ชีวิตเราก็จะไม่มีความสุข

· To love คือการใช้ชีวิตอย่างเผื่อแผ่ และเอื้ออาทรต่อผู้อื่น เพื่อความร่มเย็นและความสงบสุขในสังคม

· To learn คือการเรียนรู้จากการกระทำและการใช้ชีวิตของตัวเองในแต่ละวัน เพื่อให้มีการยกระดับคุณภาพของจิต และคุณภาพของชีวิตให้ดีขึ้นทุกวัน

· To leave a legacy คือการที่เราได้สร้างประโยชน์เพื่อสังคมและคนรุ่นต่อไป

การบริหารเวลา หรือการบริหารชีวิต จำเป็นต้องมีความสมดุลในทุกๆด้าน มิฉะนั้นทุกอย่างจะจบลงที่ความเครียด และความล้มเหลวในด้านต่างๆ

การบริหารเวลา

· Tab 1

ความหมายและความสําคัญของการบริหารเวลา

ความหมายของเวลาและการบริหารเวลา

สุขใจ น้ําผุด(2536:44) กลาววาเวลาเปนสิ่งมีคาที่สามารถใชใหเกิดเปนเงินเปนทองได คุณคาของเวลาจึงขึ้นอยูกับการรูจักใชใหเกิดประโยชนสวนวิรัตน บัวขาว (2537:26) กลาววา ทรัพยากรเวลาเปนสิ่งสําคัญยิ่ง เมื่อหมดไปไมสามารถที่จะสรางขึ้นมาใหมเพื่อทดแทนได ผูที่ประสบ ความสําเร็จตองเปนผูที่มีความสามารถในการใชเวลา ในขณะที่วิมาน จิ๋วเจียม(2539:6) ไดให ความหมายของเวลาวา เวลาเปน ทรัพยากรธรรมชาติที่มนุษยไดรับมาเทาเทียมกันสําหรับใชในการ ทํางาน มีหนวยเวลานับเปนนาทีวันชั่วโมง สัปดาหเดือน ปยกเวนชวงอายุขัยซึ่งจะไมเทากันเวลา เปนทรัพยากรที่เปลี่ยนแปลงไมได เวลาเปนทรัพยากรที่สะสมไมได เวลาเปนทรัพยากรที่อนุรักษไมได เวลาเปนทรัพยากรที่หายืมเชนเดียวกับเงินหรือวัสดุไมได และเกี่ยวกับการบริหารเวลา เฉลิม สุขคะสมบัติ(2527: 44-47) อธิบายวา การบริหารเวลาหมายถึงวิธีการดําเนินการโดยใชเวลา ปฏิบัติงานใหไดผลตรงตามเปาหมายมากที่สุด ใหรูถึงวิธีการทํางานโดยละเอียด รวมทั้งปจจัยที่ เกี่ยวของกับงานดวย เพื่อประโยชนนํามาใชการวางแผนการปฏิบัติงาน สวน จีรวัฒนวีรังกร( 2540 : 20) ไดกลาวถึง คําวา“การบริหารเวลา” วามักใชกับผูบริหาร เพราะ ผูบริหารมีหนาที่ในการ รับผิดชอบปฏิบัติงานมากจึงตองมีการจัดสรรเวลาเพื่อใหงานสําเร็จลุลวงอยางมีประสิทธิภาพและ ทันเวลา แตนักศึกษาสามารถประยุกตเทคนิคทางการบริหารเวลามาใชประโยชนตอการเลาเรียน สวน สมิทธิ์และสมิทธิ์ (Smith; & Smith.1990) ใหความหมายวาการบริหารเวลา หมายถึง การที่ตนเอง บริหารการใชเวลาซึ่งจะชวยใหสามารถใชเวลาไดอยางถูกตองเปนประโยชนลดความเครียดจากการเรียน และยังเปนการวางแผนกําหนดระยะเวลาในการทํากิจกรรมตางๆ ในชีวิตของนักศึกษาอยางเหมาะสม และมีประสิทธิภาพ

ความสําคัญของการบริหารเวลา

ฮอคไฮเซอร (วิภาพร สิทธิสาตร.2542:30; อางอิงจาก Hochheiser 1998) กลาววา การบริหารเวลาไมใชเพียงความคิด แตเปนทั้งความคิดการคิดและการกระทําวาจะดําเนินการอยางไร เพื่อไปสูจุดมุงหมายที่ตั้งไวในเวลาที่มีอยูใหเกิดประโยชนสูงสุดสวน มารติน (วิภาพร สิทธิสาตร.2542:30; อางอิงจาก Martin.1998) ไดอธิบายถึงความสําคัญเกี่ยวกับการบริหารเวลาวา เปนสิ่งที่คนจําเปนตองนึกถึงเพราะไมเชนนั้นเวลาจะผานไปอยางไรประโยชนโดยที่ไมสามารถทํา อะไรไดเลย ซึ่งในความเปนจริงเพียง แตคิดก็จะสามารถบริหารตนเองได การบริหารตนเองอาจจะเปน เรื่องของการทํางาน เรื่องสวนตัว แนวทางในการทํางานและการดํารงชีวิต การบริหารเวลาไมใชการ รีบเรงในการทํางาน แตเกี่ยวของกับเวลาสวนสุขใจน้ําผุด(2536: 44-45) กลาววา คนควรมี การบริหารเวลาโดยมีการจัดสรรเวลา ซึ่งพิจารณาจากเวลา 24 ชั่วโมงในสัดสวนที่เหมาะสมกับวัน อันจะกอใหเกิดประโยชนทั้งดานอาชีพ การงาน สุขภาพ และอื่นๆ หรือโดยการจดบันทึกเพื่อไดเห็นวา ไดใชเวลาคุมคา การทํางานตามจังหวะเวลา วางแผนใหสอดคลองกับจังหวะเวลา ทํางานตามแผนที่ วางไวสอดคลองกับเวลาที่มีอยู การใชเวลาวางใหเปนประโยชนเวลาที่เวนจากอาชีพหรือการสราง สุขภาพยอมเปนเวลาวาง ซึ่งแตละคนมีอิสระที่จะเลือกใชไดตามความถนัดและความพอใจการใชเวลา ใหเกิดประโยชนดวยการทํางานอดิเรกเปนสิ่งที่ดีที่สุด ไมวาจะเปนการเก็บรวบรวมสะสมสิ่งตางๆงาน ประดิษฐ การปลูกตนไมการอานหนังสือซึ่งจะกอใหเกิดความเพลิดเพลินความรูและเปนรายได อยางดี

เสกสรรค มธุลาภรังสรรค. (2541: ออนไลน) ไดสรุปลักษณะสําคัญของเวลา5 ประการคือ

1. เพื่อชวยใหใชชีวิตไดงายขึ้น สวนหนึ่งของการบริหารเวลาเปนเรื่องของเทคนิคและทักษะ ซึ่งจะชวยใหสลัด การเสียเวลาที่ไมจําเปนออกไป ทําใหผูที่ฝกฝนรูสึกวามีเวลามากขึ้นและอยากทํา อะไรมากขึ้น

2. เพื่อใหมีเวลาใหกับคนสําคัญและสิ่งสําคัญมากขึ้นคนที่เปนนักบริหารเวลามักจะไม พลาดในการใหเวลากับคนสําคัญและสิ่งสําคัญ และจะตอสูเต็มที่รวมถึงเรียนรูวิธีการตางๆ เพื่อให ไดมาซึ่งเวลาที่จะอยูกับสิ่งที่มีคุณคาสําหรับตัวเอง

3. เพื่อรักษาความสมดุลในชีวิตทักษะการบริหารเวลาเปนเสมือนผูชวยใหสามารถปฏิบัติ หนาที่ไดทุกบทบาทที่ตนเองตองรับผิดชอบ ทั้งเรื่องครอบครัว สังคมการเรียน สุขภาพ การเงินการ งาน ฯลฯ

4. เพื่อใหมีความสุขกับการใชชีวิต คนที่บริหารเวลาไดดีจะรูสึกวาชีวิตมีคุณคา สิ่งเหลานี้ นําไปสูความสบายใจและสุขใจ

5. เพื่อใหไดบรรลุเปาหมายชีวิตที่ไดตั้งไวแนนอนคนที่เปนนักบริหารเวลา ยอมเปนคนที่ทํา อะไรอยางมีเปาหมาย และจะมุงมั่นจนกวาถึงจุดหมายของตน เมื่อผสมกับทักษะและเทคนิคในการ บริหารเวลา โอกาสที่จะบรรลุเปาหมายก็ยอมมากขึ้น การบริหารเวลาเปนสิ่งที่มีประโยชนตอชีวิตเปน อยางยิ่ง

เกรียงศักดิ์เจริญวงศศักดิ์(2543: 18-27) กลาวถึง การบริหารเวลาเวลาก็เหมือนชีวิต เมื่อใช หมดแลวก็หมดไป การบริหารเวลาก็เทากับการบริหารชีวิต และคนที่ตองการประสบความสําเร็จและ ความสุขในชีวิตยอมหลักเลี่ยงการบริหารชีวิตหรือการบริหารเวลาไปไมได การบริหารเวลามีความ จําเปนสามารถสรุปไดดังตอไปนี้

1. การทําใหชีวิตมีเปาหมาย ในการตระหนักถึงความสําคัญของการบริหารเวลาที่จุดกระตุน ใหคนหาเปาหมายที่มีคุณคาในชีวิตเปาหมายนั้น จะกลับมากระตุนเราใหมีความมุงมั่น ตั้งใจ บริหาร เวลาในชีวิตจนกวาไปถึงจุดหมายปลายทางของเปาหมาย

2. ทําใหไปถึงเปาหมายที่ตั้งไว คนควรมีเปาหมายและการที่จะประสบความสําเร็จไดนั้น บุคคลผูนั้นตองทุมเท บากบั่นเพื่อไปใหถึงเปาหมาย สําหรับคนที่ตั้งใจไวอยางแทจริงแลวจะตระหนัก ถึงคุณคาของเวลาทุกวินาทีพยายามอยางเต็มที่ที่จะใชเวลาทั้งหมดที่มีอยูใหเกิดประโยชนสูงสุดในการ ผลักดันชีวิตไปสูเปาหมายโดยวางตารางเวลาใชชีวิตแตละวันวาจะตองทํากิจกรรมใดในชวงใด และ แตละชวงของชีวิต ทั้งในระยะสั้น ระยะยาววาจะตองทําอะไร จะตองฝกฝน เรียนรูเพื่อพัฒนาตนในดาน ใดบางจึงจะเอื้อตอการกาวไปสูความสําเร็จ

3. ทําใหชีวิตมีคุณคา มีความหมาย สามารถนําเวลาไปทําในสิ่งตางๆที่มีประโยชน ตอตนเองและผูอื่น เชนในการใชการสรางสรรคศิลปะที่จะชวยจรรโลงจิตใจของคนในสังคม อานหนังสือแสวงหาความรูที่จะชวยยกระดับปญญาของตนใหสูงขึ้นเพื่อความกาวหนาในชีวิตและมี

สวนชวยพัฒนาสังคมใหดีขึ้น สิ่งเหลานี้ทําใหชีวิตมีคุณคาและมีความหมายมากขึ้น

4. ทําใหชีวิตสมดุลครบดาน การที่รูจักจังหวะของเวลาในการดําเนินชีวิตและมี การจัดสรรเวลาในแตละดาน ไดแก ครอบครัว หนาที่การงาน มิตรภาพสังคม ชีวิตสวนตัวและอื่นๆได อยางสมดุลชีวิตก็สามารถที่จะประสบผลสําเร็จในทุกๆดานไดอยางภาคภูมิใจ

5. ทําใหชีวิตมีความสุขความพึงพอใจในชีวิต ซึ่งความพอใจในชีวิตเกิดจากการที่ประสบ ความสําเร็จในดานตางๆในชีวิต เชนการเรียน การงานชีวิตครอบครัว ผลมาจากความมุงมั่นอุตสาหะ พากเพียรในการบริหารเวลา บริหารชีวิตอยางตั้งใจนอกจากนี้การบริหารเวลาที่ดีนํามาซึ่งความสุข ความพึงพอใจในชีวิตเมื่อการจัดสรรเวลาอยางเพียงพอสําหรับการพักผอนประจําวัน การไดใชเวลากับคนที่มีความหมายพิเศษสุขภาพที่แข็งแรงสมบูรณ เนื่องจากมีเวลาออกกําลังกายอยางสม่ําเสมอ

การเปนเจาของจิตใจ ที่สดชื่นเนื่องจากไมตองเครงเครียดกับเสนตายของงานและการไดไปพักผอน ตากอากาศ ฯลฯ

6. ทําใหทํางานไดสําเร็จลุลวงและไดรับความกาวหนาในชีวิตการบริหารเวลาคือการบริหารชีวิต จะทําใหคนพัฒนาตนจากความบกพรอง ตางๆ ได หากเริ่มตนตั้งเปาหมายในชีวิตและเรียนรูที่จะ จัดสรรเวลาในการทํากิจกรรมตางๆนั้นจะทําใหพบความสําเร็จและความกาวหนาในชีวิต

บุญมากพรหมพวย(2525:4) ใหความเห็นเพิ่มเติมวาการบริหารเวลามีการตอบแทนสิ่ง ตางๆอีกมากมายใหในชีวิต ซึ่งประเภทของการใชเวลาแบงออกเปน สําคัญและเรงดวน สําคัญแตไมเรงดวน เรงดวนแตไมสําคัญ งานยุงการเสียเวลาเปลา

นอกจากนี้เสกสรรคมธุลาภรังสรรค(2541: ออนไลน) ใหความคิดเห็นวาเวลามีความสําคัญตอทุกคนเพราะธรรมชาติของเวลามีลักษณะพิเศษ

คือเวลาเปนทรัพยากรที่จํากัดใชแลวหมดไป เวลาไมสามารถซื้อเพิ่มไดไมวารวยหรือจน เวลาไมสามารถเก็บเอาไวใชได เวลาผานไปเรื่อยๆไมหวนยอนกลับมาความสําคัญของการบริหารเวลาชวยให ใชชีวิตไดงายขึ้น รักษาความสมดุลในชีวิต มีความสุขกับการใชชีวิตบรรลุตามเปา หมาย ดังที่ จิตต อินสวาง(2549:1-3) ไดกลาววาความจริงของคนสามารถจัดการกับการใชเวลาของตนเองได ซึ่งเปนการจัดการที่ชาญฉลาดฉะนั้นการบริหารเวลาจึงเปนทรัพยากรที่สําคัญมากซึ่งจะตองเขากับ รูปแบบการดําเนินชีวิตและสิ่งแวดลอมดวย

จากความหมายและความสําคัญของการบริหารเวลาดังที่กลาวไวขางตน อาจสรุปไดวา การบริหารเวลา หมายถึง การเปลี่ยนแปลงใหคนปรับตนเองใหสอดคลองกับเหตุการณรวมทั้งการที่ กําหนดเกี่ยวกับการควบคุมการปฏิบัติงานใหบรรลุตามเวลาและวัตถุประสงค บุคคลรูจักจัดสรรเวลา ในการทํากิจกรรมในแตละดานโดยการรูจักวางแผนและกําหนดเปาหมายในการดําเนินชีวิตและปฏิบัติ ภารกิจของตน โดยมีการจัดระบบการใชเวลาใหเกิดประโยชนคุมคาสูงสุดเพื่อใหงานสําเร็จลุลวง มีประสิทธิภาพ พรอมทั้งสามารถจัดสรรเวลาไดอยาง สมดุลเพื่อบรรลุเปาหมายที่ตนไดวางไว ซึ่งสงผลตอความกาวหนาในชีวิต

ประเภทการบริหารเวลา

รัชนี ลาชโรจน(2527:100) กลาววาการบริหารเวลาของคนนั้นสามารถแบงออกเปน เวลาที่ ใชในการทํางาน เวลาที่ใชในการนอน เวลาที่ใชเพื่อทํากิจวัตรประจําวันและเวลาที่ใชเพื่อพักผอน หยอนใจ อัชฌา ลิมปไพฑูรย(2535:17) กลาววาการบริหารเวลาขึ้นอยูกับกิจกรรม 2 สวนคือ

สวนแรก ตองแบงเวลาในการทํางานออกเปนชวงสั้นๆสวนที่สองคือการวิเคราะหการใชเวลาที่ เปนอยูวา สวนใหญใชกับ การทํากิจกรรมอะไรที่สอดคลองกับหนาที่การงานที่ทําตองปรับปรุงให เหมาะสมกับ ความสําคัญของงาน ดังนั้นการวางแผนการทํางาน ควรจัดแบงเวลาใหเหมาะสมกับ ความสําคัญของงาน ในการวางแผนการทํางานจึงควรจัดแบงเวลาใหเหมาะสมเปนสัดสวน ประเภท

งานที่มีความสําคัญ คืองานในหนาที่ที่ตองรับผิดชอบประเภทของงานที่มีความสําคัญรองลงมา คือ งานฉุกเฉิน และงานที่ไดรับมอบหมายพิเศษ ประเภทของงานที่มีความสําคัญทั่วไป คืองานทั่วไปงาน ริเริ่มสรางสรรค ฉะนั้นการจัดแบงเวลาจึงควรจัดแบงใหเปนสัดสวน เมธี ปลันธนานนท(2528: 8) ได แบงกิจกรรมในการบริหารเวลาของบุคคลคือกิจกรรมอาชีพกิจกรรมครอบครัว กิจกรรมชุมชน

กิจกรรมพักผอนและการสังคม กิจกรรมสวนตัวและกิจกรรมเพื่อสุขภาพ สวน ยูริส(Uris. 1970:6) ไดแบงเวลาตามลักษณะงานที่ตองใชเวลาแตกตางกันคือเวลาที่ตองใชอยางคงที่เวลาที่พอยืดหยุนได เวลาที่สามารถเปลี่ยนแปลงได และวารุณีอมรทัต(2530: 48-49) ไดกลาวถึงหลักการแบงเวลาของ เยาวชนวาควรจะมีการแบงเวลาใหกับตนเองและเวลาใหกับผูอื่นควบคูกันไป โดยแบงเวลาใหกับ

ตนเองนั้นไดแก เวลาในการทํากิจวัตรประจําวัน เวลาในการศึกษาหาความรูเพิ่มเติมและทบทวน บทเรียน เวลาในการทํางานอดิเรกที่ตนเองชอบและถนัด สําหรับเวลาเพื่อใหผูอื่นไดแก เวลาในการ ชวยเหลือทํางานบานดูแลผูสูงอายุและนองๆเวลาในการเขากลุมพบปะสังสรรคกับผูอื่นเพื่อการสมาคม เวลาในการชวยเหลือสังคมนับตั้งแตที่อยูใกลตัว เชน ครอบครัว ญาติมิตร เพื่อนบาน ตลอดจนบุคคลที่ อยูไกลตัวที่รูจักและไมรูจักหากเยาวชนสามารถจัดแบงเวลาใหกับตนเองและสังคมไดอยางเหมาะสม

จะชวยพัฒนาเยาวชนใหกลายเปนคนที่มีคุณภาพ สงผลตอครอบครัวและสังคม

การวางแผนใชเวลา

การจัดระบบไมมีกฎตายตัวเพราะแตละคนมีปจจัยแวดลอมที่ตางกันเพราะฉะนั้นแตละคน ยอมมีการจัดระบบและการบริหารเวลาที่แตกตางกัน สิ่งที่จะตองทําคือลองคนหาตัวเองวาปจจัยที่มี อิทธิพลในการควบคุมเวลาหรือจัดระบบเวลาของตนเองมีอะไรบาง(จารุณี จันทรลอยนภา. 2546:13)

การวางแผนการใชเวลาและการตั้งเปาหมายชีวิตเปนการชวยใหรูจักควบคุมชีวิตของตนเอง เวลาและ การเคลื่อนไหวคือการพยายามทําใหทุกสิ่งทุกอยางสําเร็จลงดวยเวลาที่สั้นที่สุด โดยใชอากัปกิริยาหรือ ความเคลื่อนไหวนอยที่สุด(อํานวยชัยปฏิพัทธเผาพงศ. 2534:9) ใหความเห็นวาการใชเวลาคิดและ การวางแผนเปนสิ่งจําเปนที่สุดกับชีวิตในปจจุบันการคิดวางแผนเปนการชวยใหประหยัดเวลาเปน

อยางมาก เพราะจะไดไมตองคิดไปคิดมาวาควรทําอะไรและ ควรทําอยางไหนกอนการมีแผนเรียบรอย แลว ก็ลงมือทําตามแผนนั้นการงานก็จะสําเร็จตามเปาหมาย (ชัยรัตน บูรณะวิวัฒน. 2537:12) การ วางแผนเปนการใชเวลาที่มีคาเพราะสามารถใชเวลาในชวงที่แบงไวสําหรับการวางแผนไดผลสําเร็จ ควรมีการกําหนดเปาหมายเปนตัวชี้การกระทํามีการจัดลําดับความสําคัญกอน-หลัง มีการทํารายการ สิ่งที่ตองการ ไมควรเขมงวดเกินไปกับการกระทําตามการวางแผน ควรมีการยืดหยุนตามกรณี และ ควรทํางานอยางสุขุมอยาวอกแวก อยาทําตัวสมบูรณเกินรอย อยาผัดวันประกันพรุง รูจักปฏิเสธและ ควรใหรางวัลชีวิต ในการบริหารและจัดสรรเวลา (เรื่องดีดีมีไวแบงปนตอนการบริหารเวลา. 2541: ออนไลน)

คูเปอร (Cooper. 1952: 25) ไดกลาวถึงหลักการที่สําคัญของนักบริหารวาจะตองจัดการ ตนเอง โดยกําหนดแผนการทํางานของตนเอง ขึ้นมาการกําหนดแผนงานควรมีลักษณะเปนแผนการ ทํางานทั้งหมด เชนทํางานที่สําคัญและมีคาอยางยิ่งไดมากกวา กําหนดลําดับ ความสําคัญของงานได อยางสมบูรณแบงสรรอัตราสวนการใชเวลาสําหรับงานแตละอยางไดถูกตองปฏิบัติงานไดสําเร็จใน กําหนดเวลา ตายตัว บรรลุถึงเปาหมายของงานไดดียิ่งขึ้น ปองกันการสูญเสียความพยายามในการ ทํางานโดยเปลาประโยชนกอใหเกิดความยืดหยุนในการทํางานไดมากกวาละเวนที่จะไมทํางานซึ่งคน อื่นควรจะเปนผูทําปรับปรุงความสัมพันธระหวางบุคคลซึ่งเปนผลมาจากการปรับปรุงผลงานใหดีขึ้น

ผลรวมที่จะไดรับจากการกําหนดแผนการทํางานคือการที่สามารถใชความพยายามนอยแตปฏิบัติงาน ที่สําคัญที่สุดไดสําเร็จ ดังที่บลิส(Bliss.1976:120 –122) ไดเสนอเทคนิคในการบริหารเวลาไวคือตอง วางแผน ตองตั้งสมาธิตองหยุดพักบาง หลีกเลี่ยงความไมเปนระเบียบ อยาเปนคนที่ตองทํางานให สมบูรณแบบ อยากลัวที่จะตองปฏิเสธ อยาผัดวันประกันพรุง ใชวิธีการผาตัด คือสะสางงานที่สะสมมา

การมอบอํานาจหนาที่ อยาเปนคนบางานสวน มงคลสัณฐิติวิฑูร(2531: 75-76) กลาวถึงการใชเวลา อยางมีประสิทธิภาพคือกําหนดจุดมุงหมาย ของงาน กําหนดงานที่จะทําในแตละวันใชเวลาที่มีอยูให เกิดประโยชนมากที่สุดพยายามทํางานใหเสร็จในครั้งเดียวพรอม ที่จะปฏิบัติงานไดตลอดเวลาซึ่ง สอดคลองกับสมชายศรีสันติสุข(2541: 63) ไดกลาวถึงการบริหารเวลาใหมีประสิทธิภาพมีขั้นตอน

คือตั้งเปาหมายของตัวเองและจัดลําดับความสําคัญพิจารณาเปาหมายระยะยาวในชีวิตของตนเอง

พิจารณาเปาหมายระยะสั้น จัดลําดับความสําคัญของเปาหมายที่กําหนดไวทําบันทึกสิ่งที่ตองทําเปน รายวัน เริ่มทําเรียงลําดับความสําคัญ อยาใชเวลากับเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากเกินความจําเปนถามตัวเอง วาขณะนี้ใชเวลาคุมคาหรือยัง เริ่มทําทุกขอตั้งแตวันนี้ และจิตต อินสวาง (2549: 97) ไดสรุปเกี่ยวกับ การทํางานประจําวันวาตองมีประสิทธิภาพและมีกฎระเบียบของตัวเองซึ่งมีการตั้งจุดมุงหมายที่ ชี้เฉพาะโดยการกําหนด เกี่ยวกับลักษณะจุดหมายคือการเขียนบันทึกไว มีการวัดผลได สามารถเห็น ผลลัพธได ตองเปนจริงทาทาย สามารถบรรลุผลไดและสามารถเปนกุญแจไปสูความสําเร็จไดทั้งนี้ ควรมีการจัดลําดับขั้นตอนเพื่อใหไดประสิทธิผลตามเปาหมาย

นอกจากนี้เกรียงศักดิ์ เจริญวงศศักดิ์(2543: 105-110) ไดเสนอแนวคิดของการใชเวลาอยาง มีประสิทธิภาพ ซึ่งสรุปไดดังนี้

1. เรียนรูธรรมชาติในการทํางานของตนเอง เขาใจลักษณะทางธรรมชาติของตัวเอง สิ่งที่ชอบ ความถนัด การตอบสนองตอสถานการณตางที่เกิดขึ้นในชีวิต และเรียนรูความสามารถ ทํางานใหมีประสิทธิภาพในชวงเวลาที่เหมาะสม

2. คิดหาวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดกอนลงมือทํา

3. ทําหลายอยางพรอมกันถาเปนไปได

4. ใชเวลาสั้นๆใหเปนประโยชนระหวางรอคนที่นัดหรือรอรถ เชนการอานหนังสือ

5. ทํางานที่มีลักษณะเหมือนกันในชวงเวลาเดียวกัน

6. ปองกันตนเองจากการถูกรบกวนหรือการถูกขัดจังหวะ

7. รูจักปฏิเสธสิ่งที่ไมเปนประโยชนและทําใหเสียเวลาโดยไมจําเปน

8. ใชคูมือและทํารายการสิ่งที่ตองทําหรือจัดเตรียม

9. บันทึกไวดีกวาใชความจํา

10. ระดมความคิด

11. กระจายงานหรือมอบหมายความรับผิดชอบใหทีมงาน

ปญหาที่กอใหเกิดการสูญเสียเวลา

สิ่งที่เปนอุปสรรคสําคัญในการบริหารเวลามีหลายประการ ซึ่งจะทําใหการทํางานไมประสบ ความสําเร็จตามที่วางแผนไว อุปสรรคดังกลาวมีดังนี้การผัดวันประกันพรุงการทํางานหลายๆอยาง ในเวลาเดียวกัน การกลัวความลมเหลว การคาดหวังความสมบูรณแบบ ความไมพึงพอใจในงานที่ทํา การขาดความอดทน การขาดขวัญกําลังใจ การเสียเวลาคิดและพูดมากเกินไป การไมกลาบอกปฏิเสธ

(ชัยชาญวงศสามัญ. 2550: ออนไลน) ความสําเร็จของคนนั้น ยอมเกี่ยวของกับคนและเวลาทั้งสิ้น ไม วาจะเปนการรับรูขาวสาร การแขงขันหรือการนําไปสูความสําเร็จในชีวิตและการงาน ในขณะเดียวกัน คนก็เปนตัวการหรืออุปสรรคสําคัญที่ทําใหเสียเวลา เชนชอบคุยนานเกินไป ชอบมาทํางานสาย หรือ คอยตามตื้อขอความชวยเหลือจากคนอื่นอยูตลอดเวลา ฉะนั้นการจัดสรรเวลาที่ดีก็คือการรูจัก ตรวจสอบและจัดการ กับสถานการณเหลานี้ใหได เพื่อกาวไปสูเปาหมายที่ตองการ(ธนวรรณ ศรีสุวรรณ.2538:1) ปจจัยที่ทําใหเสียเวลานั้นมีสาเหตุมาจาก2 แหลง คือปจจัยที่เกิดภายในตัวบุคคล

ปจจัยที่เกิดจากสาเหตุภายนอก

1. ปจจัยที่เกิดภายในตัวบุคคล คือขาดการจัดการที่ดี การผัดวันประกันพรุงไมกลาที่จะ กลาวคําวาไมขาดความสนใจ การปฏิเสธสังคม ไมเปนผูที่ตองการความถูกตองและสมบูรณที่สุด

2. ปจจัยที่เกิดจากสาเหตุภายนอก คือการมีแขก เสียงจากโทรศัพทการรอคอย เสียงที่ ดังเกินไป(พยงค จาดชาง.2539: 22; อางอิงจากSmith; & Smith 1990) นอกจากนี้ชุลีพรรามนัฏ(2540:31) ไดสรุปถึงสาเหตุของการเสียเวลาวามี2 สาเหตุคือ

1. สาเหตุภายในตัวบุคคลซึ่งเกิดจากการขาดความสมบูรณทางรางกาย จิตใจหรือความรู ความสามารถในการทํางาน มีระบบงานที่ไมกระชับรัดกุม ไรประสิทธิภาพ เชนขาดการวางแผนงาน ขาดการมอบหมายงานที่มีประสิทธิภาพ วัตถุประสงคในการทํางานไมชัดเจน ขาดการกําหนดลําดับ ความสําคัญของงาน จนทําใหแผนหลักไมบรรลุผลเปนตน

2. สาเหตุจากภายนอก ซึ่งเกิดจากสภาพแวดลอมและสิ่งรบกวนหรือขัดจังหวะ เชนขาด บรรยากาศในการทํางาน ขาดสิ่งอํานวยความสะดวกในการทํางานจากผูที่มาติดตอโทรศัพท การประชุมเปนตนซึ่งสอดคลองกับเกรียงศักดิ์ เจริญวงศศักดิ์ (2543:90-105) ที่กลาววาเหตุปจจัย ที่กอใหเกิดการสูญเสียเวลาคือสิ่งที่เปนปจจัยภายใน ไดแก ความกลัว ความไรวินัยการผัดวัน ประกันพรุง ความเกรงใจอยางไมเหมาะสม การมุงเอาชนะจนเกินควรขาดเปาหมายชัดเจนในการ ปฏิบัติงาน ขาดการกําหนดเสนตายในการทํางาน การไมกระจายงานหรือกระจายงานอยางไมมีประสิทธิภาพ สิ่งที่เปนปจจัยภายนอก ไดแก คนแวะมาพูดคุยหรือมาเยี่ยมโดยไมมีจุดหมาย โทรศัพท

ขัดจังหวะงาน โตะทํางานยุงเหยิงและเกิดจากปจจัยภายในตัวบุคคลซึ่งเกิดจากรางกาย จิตใจและ การวางแผนงาน

สรุปไดวา การสูญเสียเวลานั้นเกิดจากปจจัย2 ประการคือปจจัยภายในเกิดจากตัวคนหรือ บุคคลนั้นเองและปจจัยภายนอก เกิดจากการทํางาน หรือการปฏิบัติงานรวมทั้งเกิดจากเครื่องมือ เครื่องใช วิธีการ การตัดสินใจ การติดตอสื่อสารสงผลตอการสูญเสียเวลา

· Tab 2

จากความหมายและความสําคัญของการบริหารเวลาดังที่กลาวไวขางตน อาจสรุปไดวา การบริหารเวลา หมายถึง การเปลี่ยนแปลงใหคนปรับตนเองใหสอดคลองกับเหตุการณรวมทั้งการที่ กําหนดเกี่ยวกับการควบคุมการปฏิบัติงานใหบรรลุตามเวลาและวัตถุประสงค บุคคลรูจักจัดสรรเวลา ในการทํากิจกรรมในแตละดานโดยการรูจักวางแผนและกําหนดเปาหมายในการดําเนินชีวิตและปฏิบัติ ภารกิจของตน โดยมีการจัดระบบการใชเวลาใหเกิดประโยชนคุมคาสูงสุดเพื่อใหงานสําเร็จลุลวง มีประสิทธิภาพ พรอมทั้งสามารถจัดสรรเวลาไดอยาง สมดุลเพื่อบรรลุเปาหมายที่ตนไดวางไว ซึ่งสงผลตอความกาวหนาในชีวิต

ประเภทการบริหารเวลา

รัชนี ลาชโรจน(2527:100) กลาววาการบริหารเวลาของคนนั้นสามารถแบงออกเปน เวลาที่ ใชในการทํางาน เวลาที่ใชในการนอน เวลาที่ใชเพื่อทํากิจวัตรประจําวันและเวลาที่ใชเพื่อพักผอน หยอนใจ อัชฌา ลิมปไพฑูรย(2535:17) กลาววาการบริหารเวลาขึ้นอยูกับกิจกรรม 2 สวนคือ

สวนแรก ตองแบงเวลาในการทํางานออกเปนชวงสั้นๆสวนที่สองคือการวิเคราะหการใชเวลาที่ เปนอยูวา สวนใหญใชกับ การทํากิจกรรม อะไรที่สอดคลองกับหนาที่การงานที่ทําตองปรับปรุงให เหมาะสมกับ ความสําคัญของงาน ดังนั้นการวางแผนการทํางาน ควรจัดแบงเวลาใหเหมาะสมกับ ความสําคัญของงาน ในการวางแผนการทํางานจึงควรจัดแบงเวลาใหเหมาะสมเปนสัดสวน ประเภท

งานที่มีความสําคัญ คืองานในหนาที่ที่ตองรับผิดชอบประเภทของงานที่มีความสําคัญรองลงมา คือ งานฉุกเฉิน และงานที่ไดรับมอบหมาย พิเศษ ประเภทของงานที่มีความสําคัญทั่วไป คืองานทั่วไปงาน ริเริ่มสรางสรรค ฉะนั้นการจัดแบงเวลาจึง ควรจัดแบงใหเปน สัดสวน เมธี ปลันธนานนท (2528: 8) ได แบงกิจกรรมในการบริหารเวลาของบุคคลคือกิจกรรมอาชีพกิจกรรมครอบครัว กิจกรรมชุมชน

กิจกรรมพักผอนและการสังคม กิจกรรมสวนตัวและกิจกรรมเพื่อสุขภาพ สวน ยูริส(Uris. 1970:6) ไดแบงเวลาตามลักษณะงานที่ตองใชเวลาแตกตางกันคือเวลาที่ตองใชอยางคงที่เวลาที่พอยืดหยุนได เวลาที่สามารถเปลี่ยนแปลงได และวารุณีอมรทัต(2530: 48-49) ไดกลาวถึงหลักการแบงเวลาของ เยาวชนวาควรจะมีการแบงเวลาใหกับตนเองและเวลาใหกับผูอื่นควบคูกันไป โดยแบงเวลาใหกับ

ตนเองนั้นไดแก เวลาในการทํากิจวัตรประจําวัน เวลาในการศึกษาหาความรูเพิ่มเติมและทบทวน บทเรียน เวลาในการทํางานอดิเรกที่ตนเองชอบและถนัด สําหรับเวลาเพื่อใหผูอื่นไดแก เวลาในการ ชวยเหลือทํางานบานดูแลผูสูงอายุและนองๆเวลาในการเขากลุมพบปะสังสรรคกับผูอื่นเพื่อการสมาคม เวลาในการชวยเหลือสังคมนับตั้งแตที่อยูใกลตัว เชน ครอบครัว ญาติมิตร เพื่อนบาน ตลอดจนบุคคลที่ อยูไกลตัวที่รูจักและไมรูจักหากเยาวชนสามารถจัดแบงเวลาใหกับตนเองและสังคมไดอยางเหมาะสม

จะชวยพัฒนาเยาวชนใหกลายเปนคนที่มีคุณภาพ สงผลตอครอบครัวและสังคม

การวางแผนใชเวลา

การจัดระบบไมมีกฎตายตัวเพราะแตละคนมีปจจัยแวดลอมที่ตางกันเพราะฉะนั้นแตละคน ยอมมีการจัดระบบและการบริหารเวลาที่แตกตางกัน สิ่งที่จะตองทําคือลองคนหาตัวเองวาปจจัยที่มี อิทธิพลในการควบคุมเวลาหรือจัดระบบเวลาของตนเองมีอะไรบาง(จารุณี จันทรลอยนภา. 2546:13)

การวางแผนการใชเวลาและการตั้งเปาหมายชีวิตเปนการชวยใหรูจักควบคุมชีวิตของตนเอง เวลาและ การเคลื่อนไหวคือการพยายามทําใหทุกสิ่งทุกอยางสําเร็จลงดวยเวลาที่สั้นที่สุด โดยใชอากัปกิริยาหรือ ความเคลื่อนไหวนอยที่สุด(อํานวยชัยปฏิพัทธเผาพงศ. 2534:9) ใหความเห็นวาการใชเวลาคิดและ การวางแผนเปนสิ่งจําเปนที่สุดกับชีวิตในปจจุบันการคิดวางแผนเปนการชวยใหประหยัดเวลาเปน

อยางมาก เพราะจะไดไมตองคิดไปคิดมาวาควรทําอะไรและ ควรทําอยางไหนกอนการมีแผนเรียบรอย แลว ก็ลงมือทําตามแผนนั้นการงานก็จะสําเร็จตามเปาหมาย (ชัยรัตน บูรณะวิวัฒน. 2537:12) การ วางแผนเปนการใชเวลาที่มีคาเพราะสามารถใชเวลาในชวงที่แบงไวสําหรับการวางแผนไดผลสําเร็จ ควรมีการกําหนดเปาหมายเปนตัวชี้การกระทํามีการจัดลําดับความสําคัญกอน-หลัง มีการทํารายการ สิ่งที่ตองการ ไมควรเขมงวดเกินไปกับการกระทําตามการวางแผน ควรมีการยืดหยุนตามกรณี และ ควรทํางานอยางสุขุมอยาวอกแวก อยาทําตัวสมบูรณเกินรอย อยาผัดวันประกันพรุง รูจักปฏิเสธและ ควรใหรางวัลชีวิต ในการบริหารและจัดสรรเวลา (เรื่องดีดีมีไวแบงปนตอนการบริหารเวลา. 2541: ออนไลน)

คูเปอร (Cooper. 1952: 25) ไดกลาวถึงหลักการที่สําคัญของนักบริหารวาจะตองจัดการ ตนเอง โดยกําหนดแผนการทํางานของตนเอง ขึ้นมาการกําหนดแผนงานควรมีลักษณะเปนแผนการ ทํางานทั้งหมด เชนทํางานที่สําคัญและมีคาอยางยิ่งไดมากกวา กําหนดลําดับ ความสําคัญของงานได อยางสมบูรณแบงสรรอัตราสวนการใชเวลาสําหรับงานแตละอยางไดถูกตองปฏิบัติงานไดสําเร็จใน กําหนดเวลา ตายตัว บรรลุถึงเปาหมายของงานไดดียิ่งขึ้น ปองกันการสูญเสียความพยายามในการ ทํางานโดยเปลาประโยชนกอใหเกิดความยืดหยุนในการทํางานไดมากกวาละเวนที่จะไมทํางานซึ่งคน อื่นควรจะเปนผูทําปรับปรุงความสัมพันธระหวางบุคคลซึ่งเปนผลมาจากการปรับปรุงผลงานใหดีขึ้น

ผลรวมที่จะไดรับจากการกําหนดแผนการทํางานคือการที่สามารถใชความพยายามนอยแตปฏิบัติงาน ที่สําคัญที่สุดไดสําเร็จ ดังที่บลิส(Bliss.1976:120 –122) ไดเสนอเทคนิคในการบริหารเวลาไวคือตอง วางแผน ตองตั้งสมาธิตองหยุดพักบาง หลีกเลี่ยงความไมเปนระเบียบ อยาเปนคนที่ตองทํางานให สมบูรณแบบ อยากลัวที่จะตองปฏิเสธ อยาผัดวันประกันพรุง ใชวิธีการผาตัด คือสะสางงานที่สะสมมา

การมอบอํานาจหนาที่ อยาเปนคนบางานสวน มงคลสัณฐิติวิฑูร(2531: 75-76) กลาวถึงการใชเวลา อยางมีประสิทธิภาพคือกําหนดจุดมุงหมาย ของงาน กําหนดงานที่จะทําในแตละวันใชเวลาที่มีอยูให เกิดประโยชนมากที่สุดพยายามทํางานใหเสร็จในครั้งเดียวพรอม ที่จะปฏิบัติงานไดตลอดเวลาซึ่ง สอดคลองกับสมชายศรีสันติสุข(2541: 63) ไดกลาวถึงการบริหารเวลาใหมีประสิทธิภาพมีขั้นตอน

คือตั้งเปาหมายของตัวเองและจัดลําดับความสําคัญพิจารณาเปาหมายระยะยาวในชีวิตของตนเอง

· Tab 3

พิจารณาเปาหมายระยะสั้น จัดลําดับความสําคัญของเปาหมายที่กําหนดไวทําบันทึกสิ่งที่ตองทําเปน รายวัน เริ่มทําเรียงลําดับความสําคัญ อยา ใชเวลากับเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากเกินความจําเปนถามตัวเอง วาขณะนี้ใชเวลาคุมคาหรือยัง เริ่มทําทุกขอตั้งแตวันนี้ และจิตต อินสวาง (2549: 97) ไดสรุปเกี่ยวกับ การทํางานประจําวันวา ตองมีประสิทธิภาพและมีกฎระเบียบของตัวเองซึ่งมีการตั้งจุดมุงหมายที่ ชี้เฉพาะโดยการกําหนด เกี่ยวกับลักษณะจุดหมายคือ การเขียนบันทึกไว มีการวัดผลได สามารถเห็น ผลลัพธได ตองเปนจริงทาทาย สามารถบรรลุผลไดและสามารถเปนกุญแจไปสูความสําเร็จไดทั้งนี้ ควรมีการจัดลําดับขั้นตอนเพื่อใหไดประสิทธิผลตามเปาหมาย

นอกจากนี้เกรียงศักดิ์ เจริญวงศศักดิ์(2543: 105-110) ไดเสนอแนวคิดของการใชเวลาอยาง มีประสิทธิภาพ ซึ่งสรุปไดดังนี้

1. เรียนรูธรรมชาติในการทํางานของตนเอง เขาใจลักษณะทางธรรมชาติของตัวเอง สิ่งที่ชอบ ความถนัด การตอบสนองตอสถานการณตาง ที่เกิดขึ้นในชีวิต และเรียนรูความสามารถ ทํางานใหมีประสิทธิภาพในชวงเวลาที่เหมาะสม

2. คิดหาวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดกอนลงมือทํา

3. ทําหลายอยางพรอมกันถาเปนไปได

4. ใชเวลาสั้นๆใหเปนประโยชนระหวางรอคนที่นัดหรือรอรถ เชนการอานหนังสือ

5. ทํางานที่มีลักษณะเหมือนกันในชวงเวลาเดียวกัน

6. ปองกันตนเองจากการถูกรบกวนหรือการถูกขัดจังหวะ

7. รูจักปฏิเสธสิ่งที่ไมเปนประโยชนและทําใหเสียเวลาโดยไมจําเปน

8. ใชคูมือและทํารายการสิ่งที่ตองทําหรือจัดเตรียม

9. บันทึกไวดีกวาใชความจํา

10. ระดมความคิด

11. กระจายงานหรือมอบหมายความรับผิดชอบใหทีมงาน

ปญหาที่กอใหเกิดการสูญเสียเวลา

สิ่งที่เปนอุปสรรคสําคัญในการบริหารเวลามีหลายประการ ซึ่งจะทําใหการทํางานไมประสบ ความสําเร็จตามที่วางแผนไว อุปสรรคดังกลาว มีดังนี้การผัดวันประกันพรุงการทํางานหลายๆอยาง ในเวลาเดียวกัน การกลัวความลมเหลว การคาดหวังความสมบูรณแบบ ความไมพึงพอใจ ในงานที่ทํา การขาดความอดทน การขาดขวัญกําลังใจ การเสียเวลาคิดและพูดมากเกินไป การไมกลาบอกปฏิเสธ

(ชัยชาญวงศสามัญ. 2550: ออนไลน) ความสําเร็จของคนนั้น ยอมเกี่ยวของกับคนและเวลาทั้งสิ้น ไม วาจะเปนการรับรูขาวสาร การแขงขัน หรือการนําไปสูความสําเร็จในชีวิตและการงาน ในขณะเดียวกัน คนก็เปนตัวการหรืออุปสรรคสําคัญที่ทําใหเสียเวลา เชนชอบคุยนานเกินไป ชอบมาทํางานสาย หรือ คอยตามตื้อขอความชวยเหลือจากคนอื่นอยูตลอดเวลา ฉะนั้นการจัดสรรเวลาที่ดีก็คือการรูจัก ตรวจสอบและจัดการ กับสถานการณเหลานี้ใหได เพื่อกาวไปสูเปาหมายที่ตองการ(ธนวรรณ ศรีสุวรรณ.2538:1) ปจจัยที่ทําใหเสียเวลานั้นมีสาเหตุมาจาก2 แหลง คือปจจัยที่เกิดภายในตัวบุคคล

ปจจัยที่เกิดจากสาเหตุภายนอก

1. ปจจัยที่เกิดภายในตัวบุคคล คือขาดการจัดการที่ดี การผัดวันประกันพรุงไมกลาที่จะ กลาวคําวาไมขาดความสนใจ การปฏิเสธสังคม ไมเปนผูที่ตองการความถูกตองและสมบูรณที่สุด

2. ปจจัยที่เกิดจากสาเหตุภายนอก คือการมีแขก เสียงจากโทรศัพทการรอคอย เสียงที่ ดังเกินไป(พยงค จาดชาง.2539: 22; อางอิงจากSmith; & Smith 1990) นอกจากนี้ชุลีพรรามนัฏ(2540:31) ไดสรุปถึงสาเหตุของการเสียเวลาวามี2 สาเหตุคือ

1. สาเหตุภายในตัวบุคคลซึ่งเกิดจากการขาดความสมบูรณทางรางกาย จิตใจหรือความรู ความสามารถในการทํางาน มีระบบงานที่ไมกระชับรัดกุม ไรประสิทธิภาพ เชนขาดการวางแผนงาน ขาดการมอบหมายงานที่มีประสิทธิภาพ วัตถุประสงคในการทํางานไมชัดเจน ขาดการกําหนดลําดับ ความสําคัญของงาน จนทําใหแผนหลักไมบรรลุผลเปนตน

2. สาเหตุจากภายนอก ซึ่งเกิดจากสภาพแวดลอมและสิ่งรบกวนหรือขัดจังหวะ เชนขาด บรรยากาศในการทํางาน ขาดสิ่งอํานวยความสะดวกในการทํางานจากผูที่มาติดตอโทรศัพท การประชุมเปนตนซึ่งสอดคลองกับเกรียงศักดิ์ เจริญวงศศักดิ์ (2543:90-105) ที่กลาววาเหตุปจจัย ที่กอใหเกิดการสูญเสียเวลาคือสิ่งที่เปนปจจัยภายใน ไดแก ความกลัว ความไรวินัยการผัดวัน ประกันพรุง ความเกรงใจอยางไมเหมาะสม การมุงเอาชนะจนเกินควรขาดเปาหมายชัดเจนในการ ปฏิบัติงาน ขาดการกําหนดเสนตายในการทํางาน การไมกระจายงานหรือกระจายงานอยางไมมีประสิทธิภาพ สิ่งที่เปนปจจัยภายนอก ไดแก คนแวะมาพูดคุยหรือมาเยี่ยมโดยไมมีจุดหมาย โทรศัพท

ขัดจังหวะงาน โตะทํางานยุงเหยิงและเกิดจากปจจัยภายในตัวบุคคลซึ่งเกิดจากรางกาย จิตใจและ การวางแผนงาน

สรุปไดวา การสูญเสียเวลานั้นเกิดจากปจจัย2 ประการคือปจจัยภายในเกิดจากตัวคนหรือ บุคคลนั้นเองและปจจัยภายนอก เกิดจากการทํางาน หรือการปฏิบัติงานรวมทั้งเกิดจากเครื่องมือ เครื่องใช วิธีการ การตัดสินใจ การติดตอสื่อสารสงผลตอการสูญเสียเวลา