Haringvissers vormen een belangrijk onderdeel van de Nederlandse maritieme traditie. Wat het beroep typisch maakt, zijn de speciale technieken en boten die ze gebruikten, zoals de "herringbuis" of haringbuis, die speciaal waren ontworpen voor de haringvangst. De haringvisserij heeft eeuwenoude methoden, zoals het kaken van haring; een proces waarbij de ingewanden worden verwijderd om de vis langer houdbaar te maken en de smaak te verbeteren. Haringkaken is het proces dat begint zodra de haring gevangen is. De vis wordt ontdaan van zijn ingewanden, behalve de alvleesklier, die bij de vis blijft. De alvleesklier-enzymen helpen het weefsel te conserveren en geven de haring zijn karakteristieke smaak. De gekaakte haring wordt dan licht gezouten en vaak kort bewaard om te rijpen, waardoor hij extra smakelijk wordt. De haring kan ook langer houdbaar blijven door conserveringsmethoden zoals het inleggen in zout, ook wel pekelen genoemd. Dit proces trekt vocht uit de vis, wat helpt om bacteriële groei te voorkomen en de haring langer vers te houden. Daarnaast kan haring ook gerookt worden, wat niet alleen de houdbaarheid verlengt maar ook een heerlijke rokerige smaak toevoegt. De haringvangst is niet alleen een oud ambacht, maar ook een belangrijk exportproduct voor Nederland. Typisch oud-Hollandse beroepen zijn het beroep van molenaar, klompenmaker, haringvisser, kaasmaker en tulpenkweker.
© 2019 F.N. Heinsius