Door geestelijke oefening wordt Zijn genade verkregen
Noch de vrede, noch de toewijding die deze geeft, kan door een ander worden verkregen; iedereen moet ze voor zichzelf creëren en ontwikkelen. Toch moet men ook de genade van de Heer hebben, wat fundamenteel is. Zoals in de Upanishads wordt gezegd: “Hij die Hij kiest, krijgt het (Yameva vrunuthe thena labhyah)”. Maar de spirituele aspirant twijfelt misschien: “Wat is dan de noodzaak van spirituele oefeningen?” Degenen die met toewijding aan de Heer denken, kunnen elk soort overgeërfd of opgebouwd karma overwinnen. Met Zijn genade kunnen ze zelfs onbereikbare gelukzaligheid ervaren. Twijfel niet aan het nut van spirituele discipline; het kan nooit vruchteloos zijn, nee, voor niemand. Houd vast aan die overtuiging. Onwankelbare toewijding zal de genade van de Heer winnen. Gajendra is hiervan een voorbeeld.
Iedereen is geboren voor een of andere taak, maar ze kunnen allemaal alleen bestaan op basis van hetzelfde eten en drinken: vrede. Want zonder vrede is er geen gelukzaligheid. Vrede verfraait elke daad; het verzacht de hardste kern van de mensheid; het brengt je naar de voetenbank van de Heer en verovert voor jou de visie van God. Het kent geen onderscheid; het is een kracht die gelijkheid tot stand brengt. Het is de honing van de liefde in de betoverende bloem van het leven. Het is een primaire behoefte voor yogi's en spirituele aspiranten. Nadat ze het hebben verworven, kunnen ze de realiteit morgen, zo niet vandaag, realiseren. Ze moeten alle obstakels op hun weg verdragen, en de vrede zal hen de kracht geven die ze daarvoor nodig hebben.
Alleen door vrede kan toewijding zich uitbreiden en kan spirituele wijsheid (jnana) wortel schieten. Wijsheid geboren uit vrede is het enige middel om een volwaardig leven te leiden of een leven dat geen dood kent. De vraag “Wie ben ik?” maakt de weg vrij voor realisatie. Men moet dus geduldig en rustig wachten en vertrouwen stellen in de genade en wijsheid van de Heer. Zo’n onderzoeker zal altijd ernstig en berouwvol zijn. De onderzoeker wordt onbevreesd en daarom vervuld van vrede, ook door een andere overtuiging: de Heer is overal, zichtbaar aanwezig.
Om vrede te bewerkstelligen moet de verstokte vijand, de woede, tot bedaren worden gebracht. Woede is de oogst van de prikkelende geest; het maakt je tot slaaf en vertroebelt je begrip. Begrijpen wordt gemakkelijk als je vol toewijding bent en je toewijding diepgeworteld is. De vorm van toewijding die vreedzame toewijding wordt genoemd (santha-bhakthi) is het beste pad om eeuwige, eeuwigdurende gelukzaligheid te bereiken. Word de boodschapper van de vrede die geen begin of einde heeft. Houd het licht van vrede voor de mensheid voort. Leef het ideale leven, altijd tevreden, altijd vreugdevol, altijd gelukkig.
De spirituele aspiranten en toegewijden van weleer bereikten hun doel alleen door vrede. De vrede gaf Ramdas, Tukaram, Kabir, Thyagaraja, Nandanar, enz. de kracht die nodig was om alle laster, marteling en beproeving te verdragen die hun lot was. Een aspirant die zijn inspanningen op deze voorbeelden baseert, zal vrij zijn van woede, wanhoop en twijfel. Als er over hun worstelingen en successen wordt nagedacht, zijn ze nuttiger voor de aspirant dan de beschouwing van de krachten en prestaties van de Heer. Zij zullen de aspirant helpen de door deze anderen ontwikkelde methoden in eigen ervaring uit te proberen. Je kunt vrede bereiken door je te herinneren hoe ze hun handicaps overwonnen, hoe ze problemen doorstonden en welke paden ze bewandelden om naar de andere oever over te steken.
Het zal blijken dat vrede het belangrijkste instrument was dat hen redde van de spiraal van woede, pijn, verwaandheid, twijfel en wanhoop. Luister daarom, o aspiranten! Verkrijg het instrument, de vrede, door de genade van de Heer. Richt alle inspanningen daarop.
Wat de moeite ook is, hoe groot de moeite ook is, volhard en win door het onthouden van de naam (namasmarana). Denk aan Bhishma! Hoewel hij op een bed van pijlen lag, verdroeg hij de pijn geduldig, in afwachting van de dageraad van het veelbelovende moment. In zijn pijn riep hij God nooit aan om Hem te vragen een einde te maken aan zijn lijden. “Ik zal alles verdragen, ongeacht de pijn, hoe lang de pijn ook zal zijn. Ik zal zwijgen tot het moment daar is. Neem me mee als het aanbreekt,’ zei hij. Bhishma was de belangrijkste onder de standvastige toegewijden. Hij lag stevig en onwankelbaar.
Vrede is essentieel voor iedereen. Het hebben ervan betekent alles hebben, en het niet hebben ervan neemt de vreugde van alles weg. Hoewel vrede de aard van ieder mens is, slagen woede en hebzucht erin deze te onderdrukken. Wanneer ze worden verwijderd, straalt de vrede in zijn eigen glans.