De ziekte van woorden zonder ervaring overwinnen
Een andere ziekte begint zich nu over de wereld te verspreiden en de vrede te verzwakken en te verminderen. Er zijn er genoeg die, net als papegaaien, gezond advies geven over moraal, religie en discipline, maar die er zelf niet eens een beetje van in de praktijk brengen. De zogenaamde oudsten weten alleen hoe ze moeten spreken, niet hoe ze moeten handelen. Hoe weten degenen die leren hoe te handelen genoeg om erover te spreken? Woorden zonder ervaring – dat is de ziekte die de wereld vandaag de dag teistert.
Deze ziekte moet eerst worden behandeld en uitgeroeid, want de vrede voor de mensheid wordt hierdoor verstoord. Spreken is voor iedereen gemakkelijk. De echte spirituele aspirant handelt en spreekt echter uit ervaring. Mensen die alleen maar spreken maar niet handelen, veroorzaken rampen. Dergelijke gevaarlijke aspiranten en zoekers hebben zich vermenigvuldigd en zij hebben het ware pad in de war gebracht. Onschuldige en eenvoudigdenkende toegewijden die zich hieraan hechten, worden eveneens op een dwaalspoor gebracht en bedrogen. Laat de lezers en de aspiranten eerst kijken naar het gedrag en dan kiezen. Als de gegeven adviezen niet worden opgevolgd, behandel ze dan met het respect dat een grammofoonplaat verschuldigd is; niets meer. De plaat moet alleen als een plaat worden behandeld, niet als Godheid, totdat je het stadium bereikt waarin de waarheid van ‘Alles is God’ voor jou duidelijk wordt. Het is een grotere vergissing en zonde om alleen maar met woorden te zeggen: ‘Alles is God’ en terwijl je dat doet, sommigen in de praktijk als onheilig te behandelen.
Velen beschouwen zoete dictie en welsprekendheid als belangrijk. Natuurlijk is dat tot op zekere hoogte zo, maar de zoetheid van de woorden moet aanwezig zijn telkens wanneer de toespraak uit het geheugen wordt opgeroepen. Het mag niet bitter worden in de loop van de tijd. Alleen dan zijn die woorden nectar (amritha). Tegenwoordig blijft de zoetheid niet bestaan; het wordt al snel bitter, omdat er geen coördinatie is tussen de spreker, het onderwerp en het gedrag. Daarom worden de woorden nu in plaats van nectar (amritha) vals (anritha). De indruk zal onveranderlijk en blijvend zijn als een goed onderwerp in een passende stijl wordt gekleed en met het juiste gevoel wordt gepresenteerd op basis van feitelijke ervaring.
Wat spirituele aspiranten nu moeten doen, is dit. Ontwikkel in de eerste plaats wijsheid met onderscheidingsvermogen (viveka), dat wil zeggen het vermogen om het eeuwige van het vergankelijke te onderscheiden en te beslissen wat de moeite waard is. Ten tweede: doe een oprechte poging om te ervaren wat gekozen is als waardig en waar. Ten derde: geef de discipline niet op, wat er ook in de weg staat. Deze drie kunnen echte spirituele soberheid (tapas) worden genoemd. Alleen al uit deze bezuinigingen komt echte vrede en vreugde voort.
Nu ondergaat alles, van mier tot almachtig, elke minuut een of andere verandering. Geen enkel object, geen levend wezen vormt een uitzondering op deze wet. De schepping verandert voortdurend. Maar deze verandering is van twee soorten: extern en intern. De externe verandering kan gemakkelijk worden onderkend; het interne is niet zo duidelijk, niet zo gemakkelijk te begrijpen. Daarom is het noodzakelijk om jezelf eerst te trainen in het begrijpen van de uiterlijke veranderingen, die duidelijker zijn, en dan geleidelijk aan het probleem van het beheersen van het veranderende interieur te benaderen. Van deze twee, waar u ook mee bezig bent, doe het met een volledig hart, tot tevredenheid van uw eigen geweten. Doe het niet om de achting van anderen te verdienen, om hen een plezier te doen, of om door hen geprezen te worden als een groot toegewijde; een dergelijke houding is verraad aan het Zelf (Atma-droha).
De Heer houdt van het innerlijke, niet van het uiterlijke, maar je moet het uiterlijke niet verwaarlozen. Zelfs in uiterlijk gedrag en handelen moet je het innerlijke gevoel manifesteren; dat geeft de kans om het gevoel van rust en vrede in vollere mate te ervaren, want de smaak van die vrede moet genoten worden door middel van gedachte, woord, gebaar en daad. Pas wanneer er in al deze vier vrede wordt genoten, wordt deze compleet; met andere woorden, dan vervaagt de geest (manas) en wordt het stadium bereikt dat wordt aangeduid als echte vrede of eenheid (yoga).
Filosofie die niet begrepen kan worden, geschriften die niet in praktijk worden gebracht – de huidige wereld is er vol van. Het is zonde om hierover te praten. Er moet echte verandering worden aangebracht in het dagelijkse gedrag en gedrag, want deze liggen binnen de Prasanthi Vahini van woorden zonder enige ervaring, ze kunnen gemakkelijk worden beoefend en hun doel kan duidelijk worden begrepen. Alleen wanneer deze worden getransformeerd, kan het innerlijke Atma, dat dieper, mysterieuzer en essentiëler is, worden begrepen. Bij elke kleine daad, activiteit en woord moet men het beste onderscheiden en aannemen; dat is het teken van de echte spirituele aspirant.