De behoefte aan activiteit (karma)
Maar vrede betekent niet inactiviteit, het louter inerte leven van eten en kraken. U moet uw tijd niet besteden aan eten en slapen, terwijl u tegen uzelf zegt dat de Heer u te hulp zal komen als dat nodig is. Je moet opstaan en werken. God helpt degenen die zichzelf helpen, en Hij zal niemand anders helpen. Leer uit het leven van Prahlada de les dat alleen de Heer geliefd moet worden; leer ook de techniek van dat proces. Doe het werk dat u ten deel valt oprecht en efficiënt. Geef alles op wat buiten de dienst van de Heer valt. Volg de voetsporen van Prahlada. Door de genade van de Heer kun je de vreugde van vrede, de sensatie van volheid en de gelukzaligheid van onsterfelijkheid verwerven.
Er moet gewerkt worden, zodat de tijd niet zwaar op je drukt en geen last is. Werk is jouw missie. Zonder dit zul je verdwalen in de duisternis van onwetendheid en overweldigd worden door onverschilligheid en luiheid (thamas). Onwetendheid zal uw twijfels vermenigvuldigen – en deze moeten worden afgehakt met het zwaard van wijsheid.
Bij één gelegenheid, toen zulke mystieke onderwerpen aan Arjuna werden onderwezen, raakte hij in verwarring en vroeg aan Krishna: 'Op een keer zegt U dat we alle activiteiten (karma's) moeten opgeven; een andere keer zegt U dat de discipline van karma (karma-yoga) moet worden overgenomen. Vertel me eens, welke van deze twee paden is beter?
Krishna antwoordde aldus. “Verzaking (sanyasa) en de discipline van karma leiden beide tot hetzelfde doel: bevrijding, Oh Arjuna! Maar weet dit. Er is meer vreugde in het doen van werk dan in het opgeven van werk. Afstand doen en werken zijn niet tegenstrijdig; ze zijn onderling afhankelijk en complementair. Door het werk op te geven, zonder de vooruitgang die voortvloeit uit activiteit en de training die daardoor wordt verkregen, zullen mensen alleen maar achteruitgaan. De echte verzaker (sanyasin) is iemand die het ene niet verlangt en het andere niet haat.” Het woord verzaking kan heel goed worden toegepast op werk dat wordt gedaan zonder rekening te houden met succes of mislukking, winst of verlies, eer of oneer, op elke activiteit die wordt verricht als een offer aan de Heer. Louter inactiviteit aangekondigd door de saffraankleurige doek en het geschoren hoofd is helemaal geen verzaking. Om de naam te verdienen moet men de dualiteit van vreugde en verdriet, van goed en slecht hebben vermeden.
Dus beter dan het opgeven van activiteit is het opgeven van de vruchten ervan; het levert ook meer vreugde op. Dat is de beste weg. Maar of nu verzaking of de discipline van activiteit wordt gevolgd, de vrucht van de ander kan ook worden behaald. Er schuilt geluk in activiteit, maar er schuilt ook geluk in verzaking.
Verzaking zonder de discipline van activiteit (karma-yoga) zal tot verdriet leiden. Hoe kan iemand ontsnappen aan de activiteit? Hoezeer u ook actie mag vermijden, is het niet op zijn minst nodig om uzelf bezig te houden met het gedenken van de Heer, met meditatie of met het herhalen van de naam? Ook dat is actie. Als deze worden opgegeven, is er geen vreugde in het leven. Iedereen moet een activiteit doen, in welke vorm dan ook. Iemand die zich bezighoudt met de yoga van actie, afstand doet van alle vruchten van actie en de discipline van stilte volgt, kan Brahman binnen korte tijd realiseren. Actie zal hier niet bij blijven. Actie voor zo iemand lijkt op ademhalen. Het leven is onmogelijk zonder de activiteit van het ademen; zo is werk ook voor de aspirant essentieel. Onrust (a-santhi) komt alleen als de vrucht van actie gewenst is. Als de vrucht genegeerd wordt en de vreugde voortkomt uit de handeling zelf, dan krijgt men vrede. Niemand denkt aan de resultaten en voordelen van ademhalen, toch? Zo ook: als het werk klaar is, maak je dan nooit zorgen over het resultaat; dat geeft echte rust.