Indirecte en directe kennis
Er zijn twee soorten onderwijs: indirecte en directe kennis. Het onderwijzen van deductie en inductie, redeneren en gevolgtrekkingen via de Veda's en afsluitende verhandelingen (Vedanta) is indirect. Wanneer dit begrip wordt ervaren en gerealiseerd, wordt het direct. Het hoogste Brahman – dat waarheid, wijsheid en gelukzaligheid is – is vanzelfsprekend, dus het begrip ervan kan op zijn best slechts indirect zijn. Vanuit één gezichtspunt bekeken kent de brahmaan noch indirect, noch direct. Het is uniek omdat het beide overstijgt. Om deze directe kennis van het Absolute te verkrijgen, is spirituele oefening de eerste vereiste, en de eerste stap in deze oefening is het dienen van een deugdzame leraar met volledig geloof en volledige onderwerping.
Ook de leraar moet de aspirant altijd instrueren over de aard van Brahman, en wel op eenvoudige manieren. Wanneer de discipel deze instructie begrijpt, wordt het indirecte kennis. Deze indirecte kennis zelf kan worden omgezet in directe kennis door voortdurende reflectie, waarbij het in de geest wordt omgezet. Indirecte kennis is net zo veranderlijk als letters die op water zijn getekend, terwijl directe kennis onuitwisbaar is, zoals letters die op rots zijn uitgehouwen.
Wanneer het geluid ‘paard’ wordt gehoord, presenteert de vorm van het paard zich aan de geest; zo zal ook bij het woord ‘Brahman’ de aard van Brahman in het bewustzijn komen. Dit wordt meditatie (dhyana) genoemd door degenen die thuis zijn in de vier disciplines of de eerste principes van spirituele discipline. Om gestabiliseerd te worden in meditatie, moet de aspirant de beheersing van de zintuigen (sama) en passies (dama) cultiveren en ook de houding cultiveren van handelen zonder enig verlangen naar de vruchten van actie. Iedereen die een adept is in de zes kwalificaties – beheersing van de zintuigen, hartstochten, enzovoort. – kan gemakkelijk met het geestesoog de vorm van Brahman zien zodra de uiteenzetting van de aard ervan wordt gehoord. Het afstand doen van het verlangen naar het genieten van de vruchten van iemands handelen is ook essentieel. Wanneer deze onthechting diepgeworteld is, wordt het bewustzijn (chittha) zuiver en wordt het terugtrekken van de zintuigen uit de objectieve wereld mogelijk gemaakt.