ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΝΕΡΟΥ

Ο κύκλος του νερού είναι ένας από τους βιογεωχημικούς κύκλους που λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη μας. Καθώς το νερό ρέει πάνω και κάτω από τους βράχους και τα ιζήματα της Γης, συλλέγει και μεταφέρει σωματίδια του εδάφους και άλλα ιζήματα, καθώς και μεταλλικά στοιχεία και άλλες οργανικές και ανόργανες χημικές ουσίες που διαλύονται σε αυτό.

Οι ωκεανοί είναι αλμυροί λόγω της μεταφοράς αλάτων από την ηπειρωτική χώρα για εκατομμύρια χρόνια, άλατα που παραμένουν στη θάλασσα όταν εξατμίζεται το νερό.

Ο κύκλος νερού είναι ένας από τους κύκλους ζωής του συστήματος της Γης. Το νερό ταξιδεύει συνεχώς μεταξύ των διαφόρων αποθεμάτων μέσω φυσικών διεργασιών. Ένα απόθεμα αντιπροσωπεύει το νερό που περιέχεται σε μία από τις διαφορετικές φάσεις του κύκλου. Το μεγαλύτερο απόθεμα αντιπροσωπεύεται από τον OCEANS, ο οποίος συλλέγει το 97% του παγκόσμιου νερού. Αλλά υπάρχει επίσης νερό σε στερεή μορφή από παγετώνες. Αυτό που περιέχεται στους οργανισμούς αντιπροσωπεύει το μικρότερο απόθεμα. Οι φυσικές διεργασίες είναι οι αλλαγές στη φυσική κατάσταση (υγρό, αέριο και στερεό) που συνοδεύουν τις συνεχείς ανταλλαγές νερού μεταξύ της ατμόσφαιρας, της γεωσφαίρας (του φλοιού της γης) και της υδρόσφαιρας. Η επιστήμη που μελετά τον κύκλο του νερού είναι η υδρολογία.

IΟ όγκος των γλυκών υδάτων, ειδικά εκείνων που διατίθενται για ανθρώπινη χρήση, ονομάζεται WATER RESOURCE. Αλλά κάθε απόθεμα, κατά μέσο όρο, περιέχει νερό μόνο για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο που ονομάζεται RESIDENCE TIME, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί μέτρο της μέσης ηλικίας του νερού που περιέχεται σε αυτό το απόθεμα. Τα υπόγεια ύδατα μπορούν να περάσουν πάνω από 10.000 χρόνια κάτω από την επιφάνεια της γης και, εάν οι χρόνοι παραμονής είναι ιδιαίτερα μεγάλοι, γίνονται ΝΕΡΟ FOSSIL. Το νερό που αποθηκεύεται στο έδαφος παραμένει εκεί για μικρό χρονικό διάστημα, επειδή διανέμεται σε ένα λεπτό στρώμα σε ολόκληρη την επιφάνεια των ηπείρων και χάνεται γρήγορα με εξάτμιση, διαπνοή, επιφανειακή ροή ή διήθηση στους υπόγειους υδροφορείς. Όταν το νερό εξατμίζεται από την επιφάνεια των θαλασσών και των ωκεανών ή από την ηπειρωτική χώρα, παραμένει στην ατμόσφαιρα για 12 ημέρες κατά μέσο όρο πριν πέσει πίσω στο έδαφος ή τη θάλασσα.

Το νερό είναι απαραίτητο για την επιβίωση, επομένως η ανθρώπινη ιστορία συνδέεται άρρηκτα με αυτόν τον πόρο. Η διαθεσιμότητα πόσιμου νερού αποτελούσε ανέκαθεν μια πολύ σημαντική παράμετρο για την επιλογή της οικοδόμησης μιας πόλης ή οποιουδήποτε ανθρώπινου οικισμού. Οι πόλεις έχουν συνδέσει τη γέννηση ή την ανάπτυξή τους με την παρουσία ποταμών και πηγών πόσιμου νερού.

Οι επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις των δύο τελευταίων αιώνων οδήγησαν τον άνθρωπο σε μια άνευ προηγουμένου βιομηχανική και δημογραφική ανάπτυξη που καθορίζει προοδευτικά μια αυξανόμενη ανάγκη για γλυκό νερό. Το νερό χρησιμοποιείται, καθώς και για σκοπούς διατροφής, στη γεωργία και τη βιομηχανία. Το νερό, φρέσκο ​​ή αλάτι, είναι συχνά ο παραλήπτης επεξεργασμένων και μη επεξεργασμένων λυμάτων. Αυτή η ουσία, εκτός από το γεγονός ότι δεν κατανέμεται ομοιόμορφα στην επικράτεια, σίγουρα δεν είναι απεριόριστη και συχνά απαιτεί έργα για επαρκή παροχή για πολλές χρήσεις και σε πολλά μέρη.

Έτσι, παρόλο που το νερό είναι απεριόριστα ανακυκλώσιμο και ως εκ τούτου ανεξάντλητο, αυτό που πραγματικά αλλάζει είναι η ποιότητά του (ικανότητα) και η ποσότητα του (διαθεσιμότητα). Κάθε πέρασμα φυσικής ή χημικής κατάστασης απαιτεί χρόνο, είτε είναι λίγα δευτερόλεπτα είτε χιλιάδες χρόνια, εάν λαμβάνονται υπόψη μόνο οι φυσικές διεργασίες. Όμως, η ανάγκη να υπάρχει διαθεσιμότητα νερού σε ολοένα μεγαλύτερες ποσότητες και καλής ποιότητας αναγκάζει τον άνθρωπο να χρησιμοποιεί ολοένα και πιο δαπανηρές διαδικασίες εκμετάλλευσης ή καθαρισμού, καθορίζοντας έτσι την αξία του στην αγορά. Η ουσία που είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο και το οικοσύστημα στο οποίο ζει είναι τόσο άφθονο και διαθέσιμο είτε σπάνιο και μη διαθέσιμο. Οι υδάτινοι πόροι στη Γη στην πραγματικότητα κατανέμονται με πολύ ακανόνιστο τρόπο. Από όλες τις χώρες του κόσμου, μόνο οι 11 έχουν 50.000 ή περισσότερα κυβικά μέτρα γλυκού νερού ανά έτος ανά κάτοικο, ενώ η πλειοψηφία έχει λιγότερα από 5.000 κυβικά μέτρα.

Αν λοιπόν λάβουμε υπόψη ότι η παραγωγή 1 κιλού βοείου κρέατος απαιτεί περίπου 16.000 λίτρα νερού, 140 λίτρα για ένα φλιτζάνι καφέ και 900 λίτρα για 1 κιλό καλαμπόκι, μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι η αγορά νερού πιο σημαντικό στον κόσμο.

Κάθε χρόνο, περίπου 247.000 εκατομμύρια m3 νερού εξάγονται από τα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα της ΕΕ (ρέματα, λίμνες και ποτάμια).

Ένα μεγάλο μερίδιο του εκχυλισμένου νερού (44%) χρησιμοποιείται για διαδικασίες ψύξης στον τομέα παραγωγής ενέργειας και ρέει ως επί το πλείστον σε ποτάμια. Οι διαδικασίες που σχετίζονται με τη γεωργία και την παραγωγή τροφίμων απαιτούν επίσης το μερίδιό τους, χρησιμοποιώντας το 24% του νερού που εξάγεται, ένα ποσοστό που σε ορισμένες νότιες περιοχές μπορεί να αυξηθεί έως και 80%.

Πολλές εξαιρετικά επικερδείς εκμεταλλεύσεις λειτουργούν σε ένα μικρό μέρος αρδευόμενης γης. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, πάνω από το 60% της συνολικής αξίας της εθνικής γεωργικής παραγωγής προέρχεται από το 14% των γεωργικών εκτάσεων που υπόκεινται σε άρδευση.

Το 17% του νερού που εξάγεται προορίζεται για δημόσια προμήθεια (οικιακοί χρήστες, δημόσιος τομέας και μικρές επιχειρήσεις) και το 15% χρησιμοποιείται για βιομηχανικούς σκοπούς. Το ήμισυ του νερού που χρησιμοποιείται για παραγωγικές χρήσεις χρησιμοποιείται στον χημικό τομέα και στα διυλιστήρια πετρελαίου, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του απομένει πηγαίνει στη μεταλλουργική βιομηχανία τροφίμων και χαρτιού.

Η οδηγία 2000/60 / ΕΚ (οδηγία πλαίσιο για τα ύδατα), η οποία θεσπίζει ένα πλαίσιο κοινοτικής δράσης στον τομέα των υδάτων, εισήγαγε μια καινοτόμο προσέγγιση στην ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα ύδατα, τόσο από περιβαλλοντική όσο και από διοικητική άποψη. Η οδηγία επιδιώκει φιλόδοξους στόχους: την πρόληψη της ποιοτικής και ποσοτικής υποβάθμισης, τη βελτίωση της κατάστασης των υδάτων και τη διασφάλιση της βιώσιμης χρήσης, βάσει της μακροπρόθεσμης προστασίας των διαθέσιμων υδάτινων πόρων. Η οδηγία 2000/60 / ΕΚ αποσκοπεί στην επίτευξη των ακόλουθων γενικών στόχων:

• επέκταση της προστασίας του νερού, τόσο επιφανείας όσο και υπόγειου;

• Επίτευξη "καλής" κατάστασης για όλα τα νερά έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015;

• διαχείριση των υδάτινων πόρων βάσει των λεκανών απορροής ανεξάρτητα από τις διοικητικές δομές;

• προχωρήστε σε μια ενέργεια που συνδυάζει όρια εκπομπών και ποιοτικά πρότυπα;

• αναγνωρίστε τη σωστή τιμή για όλες τις υπηρεσίες νερού που λαμβάνει υπόψη το πραγματικό οικονομικό κόστος τους;

• να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες για τις επιλογές που έγιναν επί του θέματος.