De paddenstoelenzoeker en de waarheidszoeker

Op een dag ontmoet de boswachter in het bos een wandelaar die paddenstoelen aan het verzamelen is. Tussen hen ontstaat het volgende gesprek. Boswachter: Ik zie dat u paddenstoelen aan het plukken bent.

Wandelaar: Ja, dat klopt. Dat is toch niet verboden?

B: Nee hoor, in dit bos groeien geen beschermde soorten. Ga gerust uw gang.

W: Oh, gelukkig.

B: Maaruh, als ik vragen mag: wat gaat u doen met deze paddenstoelen?

W: Ik pluk ze voor de consumptie. Ik ga er een lekker soepje van koken.

B: Dat lijkt me niet zo verstandig, want deze knolamaniet is giftig. Je kunt er zelfs dood van gaan.

W: Dat geloof ik niet.

B: Ik geloof van wel. Sterker nog, ik wéét dat het zo is.

W: Dus u bent het niet met mij eens?

B: Inderdaad.

W: Dat getuigt dan van weinig respect voor mijn geloof. Hoe komt u er trouwens bij dat deze paddenstoelen giftig zijn?

B: Dat heb ik gelezen in een betrouwbare paddenstoelengids van Elsevier.

W: Oh, die ken ik. Die heb ik ook, maar ik interpreteer dat anders dan u.

B: Dus u denkt dat ze daardoor niet meer giftig zijn?

W: Inderdaad. En ik geloof dat als u ze zou eten, dat u ook niet dood zou gaan.

B: Hmm. Mag ik u bedanken voor dit aanbod?

W: Zo u wilt, maar wilt u mij dan vrij laten om te geloven en te eten wat ik wil?

B: Zoals u wilt. Dus u wilt niet gewaarschuwd worden voor dodelijk gevaar? En u vindt het respectloos van mij dat ik u hierop wijs?

W: Nogal. Als u mij nu mijn waarheid gunt, dan gun ik u de uwe.

B: Zoals u wilt. Een prettige dag verder!

W: Dank u wel.

B: En…

W: Ja?

B: Eet u smakelijk!