อภินิหารโคศุูภราช ล.พ.แช่ม

... ล.พ.แช่ม แห่งวัดดอนยายหอม ...

...ในช่วงปี ๒๕๒๙-๒๕๓๐ โดยประมาณ...ไม่ค่อยแน่ใจนักนะครับ...ผมได้ไปกราบเยี่ยมเยียนหลวงพ่อแช่ม...หลังจากว่างเว้นเหินห่างท่านไปอยู่หลายปี...พอเจอกันกับหลวงพ่อ...ผมดูรู้สึกว่าท่านได้ชราภาพลงไปบ้างแต่หน้าท่านนั้นอิ่มเอิบไปด้วยกระแสแห่งบุญ...ท่านมองหน้าผม...ยังไม่ได้เอ่ยวาจาอันใด...ผมก็รีบพูดขึ้นมาทันทีทันใดว่า..."ผมลูกพ่อชัยยงค์...หลานปู่แม้นไงครับ..." เท่านั้นแหละครับ...ท่านมีอาการดีใจขึ้นมาทันทีพลางกล่าวว่า..."เอาๆเข้ามาๆ...ไม่ได้เจอกันนานน๊ะ..." ผมก็รีบเข้าไปกราบท่านในทันที...ซบหน้าไปกับตักท่าน...รู้สึกตื้นตัน...ยังไงๆ...บอกไม่ถูก!...หลังจากนั้นผมก็ได้พูดคุยสารทุกข์ สุกดิบกับท่านอยู่ครู่ใหญ่ๆ...ซักครู่ผมก็ลุกออกมาจากท่าน...เพื่อเปิดโอกาสให้ญาติโยมคนอื่นๆที่นั่งรออยู่ได้เข้าไปกราบกรานท่านกันบ้าง [ เพราะถ้าคุยกับท่านตอเดี๋ยวจะยาวแน่ๆ ]...

...เลยได้โอกาส...เดินไปดูที่เช่าบูชาวัตถุมงคลของท่าน...

...ผมมองเห็นโคศุภราขของท่านตั้งโชว์อยู่...เห็นเข้าท่าดี...อัตราค่าบูชาติดราคาใว้ ๙๐๐ บาท...ก็เลยถามพระที่ดูแลอยู่ว่ามีกี่ตัว...พระท่านตอบว่าเหลืออยู่แค่ตัวเดียวที่เป็นเนื้อนวโลหะแต่ตัวเล็กยังพอมีอยู่...ผมก็เลยบูชาตัวน้อยๆอีก ๒ ตัวๆละ ๑๐๐ บาท......ส่วนพระท่านผมไม่ได้ไม่ได้บูชา...เพราะมีของท่านอยู่หลายกล่องทีเดียว...ซึ่งวันนี้ก็นำเอามาจะให้ท่านเสกซ้ำให้อีกด้วยแหละ...พอเห็นเวลาอันสมควรญาติโยมเริ่มน้อยลง...ผมก็ไปที่รถ...หยิบกล่องพระของท่านที่เอามา ๓ กล่อง...เดินกลับไปหาหลวงพ่อแช่ม...กล่าวกับท่านว่า..."หลวงพ่อครับ...รบกวนช่วยเสกพระให้ผมอีกซักหน่อยซิครับ...ท่านก็ว่า...เอ้า...เอามา...ผมรีบเปิดฝากล่องพระของท่านออก...ท่านก็ใช้นิ้วชี้ข้างขวาของท่านเจิมไปที่พระทุกองค์ในกล่องทั้ง ๓ กล่องจนหมดสิ้น...แป้งเสกติดตามพระทุกองค์จนชุ่มโชก...ผมรู้สึกปลาบปลื้มปิติสุขใจเป็นอย่างยิ่ง...หลังจากนั้นก็อยู่คุยกับท่านอีกครู่ใหญ่...แล้วจึงกราบลาท่านด้วยซาบซึ้งในเมตตาของท่าน...

... รูปปั้น ล.พ.แช่ม พระอริยะสงฆ์แห่ง วัดดอนยายหอม ...

...ในกาลเวลาต่อมาในปี ๒๕๔๙... ตอนนั้นผมไปอยู่ที่หัวหิน... นึกอยากจะให้ลูกชายคนที่ชื่อ "ภู"ไปเอา...โคศุภราชที่บ้านซอยกลาง...

ภูก็รับปากจะไปเอาขึ้นมาให้ผมที่หัวหิน...

...ต่อไปนี้เป็นเหตุการณ์ที่ภูเล่าให้ผมฟัง...

...ผมได้ไปเอา...โคศุภราชให้พ่อ...ได้แต่ตัวเล็ก ๒ ตัว เพราะอยู่ข้างล่าง...ส่วนตัวใหญ่อยู่ในห้องพระ...

ใส่กุญแจ...น้องไม่อยู่เลยเอามาแค่ ๒ ตัวเล็กก่อน...ในคืนแรก...ท่ามกลางความเงืยบสงัด...ลูกชายผมอายุ๕ขวบ...ได้ร้องด้วยเสียงอันดังมาว่า"พ่อช่วยด้วย...วัวมาจากไหนไม่รู้อยู่ปลายเท้าหนู...ร้องเสียงน่า

กลัวมากจ๊ะพ่อ...ผมตื่นขึ้นมาก็บอกลูกชายว่าคงฝันกระมัง...แล้วก็ปลอบลูกให้นอนต่อ...

...อีกวันหนึ่ง...ในตอนกลางวัน...วันนั้นเป็นวันหยุด...ผมอยู่บ้าน...ได้ยินเสียงเพื่อนลูกชาย

๒ คนวิ่งลงมาจากชั้นบนปากก็ตะโกนว่า"ผี...ผีหลอก..."พอเด็ก ๒ คนวิ่งผ่านมาทางผมๆก็คว้าตัวเด็กไว้ปากก็ถามว่า...เห็นอะไรกันมา...เด็ก ๒ คนตอบว่า...เห็นผี...ผีวัว ๒ ตัว...วิ่งเข้ามาจะขวิด...พอตอบเสร็จก็วิ่งแจ้นกันออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ... [ ตอนนั้นลูกชายออกไปซื้อขนม...ทิ้งเพื่อน ๒ คนไว้ ] ผมวิเคราะห์ดูเรื่องราวทั้งหมด...ก็เริ่มเข้าใจเรื่องราวว่าต้องเกิดจาก วัวธนู เด็ก ๒ ตัวแน่...คิดเสร็จก็รีบเดินทางไปเอา...ตัวใหญ่มาให้พ่อ...เพราะเห็นว่า...นี่ขนาดตัวเล็กยังขนาดนี้...แล้วตัวใหญ่จะขนาดไหน...เรารีบเอาไปให้พ่อดีกว่า...

...เรื่องราวทั้งหมดจากปากคำบุตรชาย...ผม...

...โคศุภราชตัวใหญ่ชื่อพ่อ ไพศาล...ตัวลูกชื่อ...กระทงเงิน...กระทงทอง...

...คาถาสำหรับโคศุภราชมีดังนี้...

...นะ...ข้านอนเจ้าจงนั่ง...นะ...ข้าสั่งเจ้าอย่าลืม...

...นะ...ข้าหลับเจ้าจงตื่น...นะ...อย่าลืมที่ข้าสั่ง...นะโมพุทธายะ

...มีมีดปากกา หลวงพ่อแช่ม เทพเจ้าผู้มีเมตตา...แห่งวัด ดอนยายหอม...ให้ชมกันครับ...

... อ.ธนเทพ ปฏิพิมพาคม ...

... ศรัทธาไม่มี บารมีไม่เกิด ...