... ทุกวันนี้แม้ว่าหลวงปู่เงิน เทพเจ้าแห่งดอนยายหอมท่านจะละสังขารไปแล้วก็ตามที ... แต่คุณความดีของท่าน ... ยังอยู่ในใจของเหล่าสานุศิษย์ของท่านมิมีวันเสื่อม
คลาย ... ถึงแม้จะผ่านกาลเวลาที่เนิ่นนานมาแล้ว ... ก็ตามที ... ยิ่งมีความรักและเคารพในตัวท่านเพิ่มพูนแน่นแฟ้นยิ่งขึ้นไปเสียอีกด้วยซ้ำ ... พอแวบขึ้นมาได้ผมก็นึกถึง
เรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ว่า ...
... มีอยู่ครั้งหนึ่งภรรยาผมกำลังนั่งทำกับข้าว ... กำลังหั่นเนื้อไก่อยู่ ... จะเป็นด้วยใจลอยหรือเพลินไม่ปรากฏชัด ... มีดที่กำลังสับเนื้อไก่อยู่นั้นเกิดแฉลบ ... สับไปที่นิ้วมือ
ข้างซ้ายของเธออย่างแรง ... จนเธอตกใจและร้องขึ้นมาอย่างเจ็บปวด ... เธอปล่อยมีดแล้วรีบกุมมือที่โดนมีดสับลงไปอย่างแนบแน่น ... พลางวิ่งมาหาผม ... ปากก็ตะโกน
ร้องเรียกผมให้ช่วยเธอ ... ดังสนั่น ... ผมก็ตกใจไม่น้อยกว่าเธอรีบลุกวิ่งเข้าไปดูอาการของเธอทันทีแล้วก็บอกให้เธอเอามือที่กุมออก ... เพื่อจะดูแผล ...จะได้รีบทำการ
ปฐมพยาบาลขั้นต้นก่อน ... ภรรรยาผมก็ ... ค่อยๆปล่อยมือออก ... เพราะในขณะนั้นเธอยังรู้สึกปวดบาดแผลอยู่ ...
... พอเธอปล่อยมือออก...ผมมองไปที่แผลเธอ ... คุณพระช่วย! ... ในมือของเธอไม่มีเลือดแม้แต่หยดเดียว ... นอกจากเห็นรอยมีดบาดบางๆที่นิ้วชี้ข้างซ้ายของเธอ ... รอย
คล้ายๆกับที่เขาเรียกกันว่า " ยางบอน " ... ส่วนเธอก็ยังยืนยันว่าได้เผลอสับมีดไปที่นิ้วมิอเธอจริงๆ ... และบอกว่ายังปวดนิ้วอยู่เลย ... ผมสังหรณ์ใจมองไปที่คอเธอ ...
... แลเห็นเหรียญเล็กแจกเด็ก ... ปี ๒๕๐๔ ของหลวงปู่เงิน ... แขวนอยู่ในคอเธออยู่ ... จึงเข้าใจเรื่องราวได้ทันทีว่า ... สิ่งอัศจรรย์ ... ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้ ... ล้วนมา
จากพุทธคุณของของเหรียญหลวงปู่เงินนี่เอง ...
... ผมมีคาถาหลวงปู่อยู่อีกบทหนึ่ง ... ซึ่งเป็นคาถาแคล้วคลาด ... มีใจความดังนี้ ...
... พุทธะแคล้วคลาด
... ธรรมะแคล้วคลาด
... สังฆะแคล้วคลาด
อิติปิโสภควา พระพุทธเจ้าย่างบาท กำแพงแก้ว ๘ ทิศ ปกป้องภัยพิบัติทั้งปวง
ชัยยะ ชัยยะ ชัยชนะต้องเป็นของกู ...
นะโม ๓ จบ คาถาบูชาหลวงปู่เงิน
จันทะสุวัณโณ มะหาเถโร ปุริตะปาระมี โพธิสัตโต ปะฐะมะนะคะระเทโว
หิตะสุขะชะนะโก เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ ภะวะตุเม สัพพะมังคะลัง
... สุปฏิปัณโณ ... ถึง ...โลกัสสาติ ...
... ผ้ายันต์ ... ธง ... ผืนนี้ผมพกติดตัวตลอด ... เก็บรักษาไว้ตั้งแต่ผมยังวัยรุ่นอยู่ ...รับชมได้ครับ ...
Subpage [ 1 ] เทพเจ้าแห่งดอนยายหอมตอนที่ ๓