Kerk-app

Pinkstergroet fam. Godeschalk

Van de fam. Godeschalk is een Pinkstergroet ontvangen.

Goedemorgen gemeente, broeders en zusters,

Het is nog maar kort geleden dat we in Nederland waren. We hebben een mooi verlof achter de rug. Een fijne tijd van ontmoeting, om te kunnen delen vanuit onze ervaring in Rwanda en vooruit te kunnen kijken naar het vervolg van onze uitzending in Congo. 

Ons vertrek werd uitgesteld en dat viel ons even behoorlijk tegen. Gelukkig zijn we de wachttijd goed doorgekomen en konden we uiteindelijk op 4 mei vertrekken. Hoe is het ons sindsdien vergaan? 

We vlogen via Rwanda naar Oeganda en na enkele dagen naar Congo. Een behoorlijk overgang van een groot Boeing-vliegtuig naar een kleine Cessna. Aan de grens moesten alle koffers open, totdat de douane-ambtenaar zuchtend zei, “laat de rest maar zitten, het is een verhuizing”. Ons waardevol bezit was voor hem niet van waarde. Hierna stapten we over op een nog kleiner 9-zits vliegtuigje en landden we spoedig op het gras van de landingsbaan in Nyankunde, Ituri provincie, Congo. 

Een warm welkom en wat een rust hier! Overdag vogels en ’s nachts krekels. Nyankunde is een dorp met klein centrum, een markt, een ziekenhuis, een school voor verpleegkunde en een paar kerken. Het huis kijkt uit op een deel van het dorp, de heuvelachtige omgeving en in de verte een savanne-vlakte. De mango’s vallen als rijpe appels uit de boom, we schrikken ervan wakker als ze ’s nachts op het golfplaten dak van ons huis kletteren.

We zouden bijna vergeten dat we in een regio wonen die al jaren te lijden heeft onder conflicten. Maar het uitzicht vanuit ons huis verraadt dit meteen: daar staat een huis zonder dak en zonder ramen, deels kapot en deels gestript om de bruikbare onderdelen mee te nemen. Overblijfsel van de laatste etnische strijd hier? We moeten het nog navragen. Kapotte huizen zijn niet het enige dat we hier zien. In de grote stad in de buurt vlogen we al over vluchtelingenkampen. 

Maar we zijn blij dat Nyankunde veilig is, al jaren, een soort oase in een woestijn van conflict. Gods kerk kan niet kapot. Het Congolese Frans is nog even wennen en aan ons Swahili moet ook gewerkt worden, maar we zijn blij dat we gesprekken kunnen voeren. Het voelt ook een beetje als thuiskomen. Natuurlijk is Congo niet Rwanda en Swahili niet Kinyarwanda. Maar er zijn ook veel overeenkomsten. Het ziekenhuis ademt een zelfde sfeer, de cultuur komt ons bekend voor, het leven heeft een zelfde tempo. En we merken dat onze eerdere ervaring goed van pas komt. 

De komende tijd staat in het teken van het inrichten van ons huis, een oppas zoeken voor de kinderen en het beginnen met werken. Aron kan in de ochtenden naar een kleuterschool, Thijmen is hier te oud voor en zal les krijgen van ons. Zou u willen bidden dat deze dingen goed zullen verlopen?

In verbondenheid met u als gemeente zijn we dankbaar voor zoveel steun. Pinksteren in Nederland en Pinksteren in Congo. Samen mogen we meewerken in Gods plan en de komst van Zijn Koninkrijk.

Mungu akubariki. Que Dieu vous bénisse. God zegene u. 

Mark, Corine, Thijmen, Aron, Aimée Godeschalk.