Aangetrokken door de Nazarener Jezus

De apostelen waren de eerste discipelen van Jezus, door hemzelf gekozen. Al snel begonnen andere mensen de man te volgen die zoveel verhalen kon vertellen en zulke ongelooflijke wonderen of mirakels kon doen. Bij die volgelingen waren er ook mensen die echt geïnteresseerd waren in wat deze Nazarener kon aanleren.

Ze waren geïnteresseerd in zijn leringen en wilden ze graag opvolgen, zelfs als dit een verandering van hun manier van leven inhield.

Toen in de vroege dagen van de 19e eeuw mensen die naar de Nieuwe Wereld gingen, in contact kwamen met mensen uit heel Europa, ontdekten zij hoe hun religieuze opvoeding heel anders was dan elkaars religieuze leerstellingen. Zij begonnen hun gedachten en discussies te delen om zo zelf nieuwe ideeën te vormen.

Meerdere predikers gingen van nederzetting tot nederzetting met de Bijbel in de hand predikend over wat er viel te doen en wat er nog te gebeuren zou.

Een Engelse arts, John Thomas, had na een slechte ervaring op zee God beloofd om mensen te vertellen over de Goddelijke Schepper en Zijn Plan met de mensheid.

Dr. Thomas doorworstelde heel wat denkpatronen voordat hij tot een degelijk inzicht kwam van de leer van Jezus welke hij als basis wenste te nemen voor de vorming van de op te bouwen gemeenten. Hij keek niet uit naar een personencultus maar wenste dat de mensen Jezus als hun rots zouden nemen.

Wanneer de burgeroorlog uitbrak stonden vele Bijbelonderzoekers voor het dilemma van al of niet de wapens op te nemen tegenover anderen. De Bijbel verbied het doden van anderen. Om niet onder de wapens te gaan moesten zij kunnen bewijzen tot een kerkgemeenschap te behoren waar wapendracht verboden was. Dr. Thomas besloot hierom om zijn leerlingen en volgers bescherming te bieden door hun te vrijwaren van militiedienst. Hiertoe moest hij dan ook bewijzen dat zijn leden tot een kerkgemeenschap behoorden.

Zo ontdekten de leden in de 19de eeuw dat ze zichzelf een naam moesten geven om hun identiteit te behouden. Er werd gekozen voor de naam "Christadelphians" omdat het "broeders (en natuurlijk ook zusters) in Christus" betekent. Deze naam wordt al meerdere tijd gebruikt om de gemeenschap te onderscheiden.

Een van de leerlingen van John Thomas, Charles Taze Russell, kreeg wel meer volgers in die Nieuwe wereld en vormde een andere groep dan de Thomasieten en Christadelphians, en vanuit zijn groep van Biblestudents kwam later een afscheiding met Joseph Franklin Rutherford, die nog meer gekend geraakte en als Jehovah's Witnesses of Getuigen van Jehovah heel snel over de wereld uitbreidden.

Sinds 1864 is The Christadelphian Magazine maandelijks verschenen, uitgegeven vanuit Birmingham, VK. Het bevat informatieve artikelen en bevat nieuwsberichten uit de ecclesiae over de hele wereld. Er worden ook pamfletten en boeken gemaakt voor gebruik door leden en hun vrienden.

Andere organisaties over de hele wereld promoten de prediking van het evangelie in gebieden waar de ecclesia klein is of niet bestaat, en er zijn speciale commissies die verantwoordelijk zijn voor de prediking van het evangelie in andere landen.

Weer een andere organisatie verspreidt getypte aansporingen en Bijbelstudies onder de leden die op enige afstand van een ecclesia wonen.

De zorg voor zieken en ouderen wordt gezien als een dringende behoefte: er zijn meerdere tehuizen in verschillende landen. Er worden vrijwillige bijdragen gedaan om individuele leden in nood te helpen.

Maar waarom zouden de Christadelphians meer aandacht verdienen dan andere groepen "gelovigen", waarvan velen beweren gebaseerd te zijn op de Bijbel?

Het korte antwoord is dit:

Hun begrip van de leerstellingen van de Bijbel is heel anders dan dat van andere denominaties. Het verschil kwam voort uit de overtuiging van John Thomas, dat de leringen die hij 150 jaar geleden in het Christendom en de Christenheid tegenkwam, niet echt het geloof van Christus en zijn apostelen vertegenwoordigden. Overtuigd dat de waarheid alleen in de bijbel gezocht moet worden, begon hij aan een gewetensvolle studie van de Schrift. Hij maakte geen aanspraak op enig visioen of persoonlijke openbaring.

Uiteindelijk kwam hij tot een begrip van "het evangelie van het Koninkrijk van God en de naam van Jezus Christus" (Handelingen 8:12), dat op een aantal belangrijke punten verschilde van dat van de kerken en andere religieuze sekten. Zijn inspanningen trokken de steun van anderen die overtuigd waren van de geldigheid van zijn conclusies.

Dit begrip van Bijbelse waarheden is gedurende 150 jaar grondig getest door gratis onderzoek. De kenmerkende opvattingen van de Christadelphians zijn het resultaat van dit proces.