Page start up on 25.10.2017_16.28 (UTC+1 / Paterna, España)
Que te parece este articulo que, con la formula "perro encadenado", me salió a mi por la red.
Yo no se bien español, y no sabia como se dice. E probado con "perro atado" y con otras formulas, y aunque en mi cultura (la rumana) también he crecido en un mundo donde el "perro encadenado" estaba (y esta) algo . . . muy común.
Que te parece este articulo que, con la formula "perro encadenado", me salió a mi por la red.
Yo no se bien español, y no sabia como se dice. E probado con "perro atado" y con otras formulas, y aunque en mi cultura (la rumana) también he crecido en un mundo donde el "perro encadenado" estaba (y esta) algo . . . muy común.
He hecho y haré militancia toda mi vida contra el maltrato en general, y no sólo contra el maltrato del hombre por el hombre, sino también contra el maltrato realizado por el hombre hacia cualquier tipo de ser (animal, vegetal etc)
Ce surpriză pentru mine că formula de căutare... "perro encadenado", mi-a scos din internet acest articol.
Este destul de limitată, și de formală, spaniola pe care o știu eu, și nu știam eu cu ce formulă de căutare să ajung la un rezultat util mie, pe acest segment. Am încercat cu formula... „câine legat”, și cu alte formule, deși în cultura mea (română) am crescut și eu într-o lume în care „câinele de lanț” era (și este) o prezență... comun de frecvente.
Eu am militat și voi milita toată viața împotriva maltratării în general, și nu doar împotriva maltratării omului de către om, ci și împotriva maltratării de către om, a oricărui tip de ființă.
Perros encadenados, ¿cómo denunciar este maltrato por Internet?
Câini înlănțuiți: Cum se poate denunța acest fel de abuz online?
Pero, he tenido suerte encontrar este articulo, por que asi, me viene mas facil solo sustituir palabra "perro" con la de "chofer profesional" y tengo escrito ya, un articulo como en rumano, lo tenia ya en mi mente, pero no sabia expresarlo. Me gustan los animales,
Nací y crecí, viví en el medio rural. Los animales domésticos en el corral de la casa de mis padres nunca han faltado.
Nunca hice crueldades y, aunque en el medio rural, sacrificar los animales domésticos de la casa, para asegurar la carne para tu familia, siempre ha sido algo . . . común.
Yo solo he sacrificado alguna gallina, cuando mi abuela o mi madre no encontraban a nadie otro y entonces, aunque sabiendo que no hago esto con ningún gusto, me imploraban sacrificarlo yo.
Bueno, yo soy amigo tanto de los "Deberes (y Derechos) de los Humanos" como soy de los "Derechos de los Animales" (los animales no tienen... como el ser humano... "deberes", sino... solo derechos), pero para mi, primero esta el "1" y después el "2".
Dejo a otros preocuparse por el "Derecho de los Animales" (no confundir con el "Derecho Animal", y esto porque yo soy uno de los perros que conocen demasiado bien el amargo gusto de la cadena.
Soy un chofer profesional a que, este encadenamiento, le dolió muy fuerte.
Texto original encontrado en la red,
que se refiere a la (mala) situación de el "perro encadenado".
"Noche y día atado a una cadena.
Una vida entera que transcurre en pocos metros cuadrados.
Esta es la vida de Dama, de Milú, de Gordon...
Y, por desgracia, de miles de perros en España, según reconocen las asociaciones protectoras de animales.
Los canes que viven encadenados sufren maltrato, un daño poco visible pero aún frecuente.
Pero, ¿cómo se puede ayudar a estos perros que viven encadenados? Los defensores de los animales han creado Sen Cadeas (Sin Cadenas), un portal web que permite denunciar este maltrato animal a través de Internet de forma sencilla. Basta con dedicarle unos minutos para ayudar a un animal en apuros. En este artículo se enseña cómo.
Perros encadenados, perros maltratados
Una vida entera atado a una corta cadena.
Noche y día.
Mes tras mes.
Haga un frío atroz, un calor de justicia o diluvie.
A su alrededor, una caseta de metal, mucha soledad, malnutrición y suciedad.
Esta es la historia de Milú, de Dama, de Dogo... y de aún demasiados perros en nuestro país, según afirman las protectoras de animales. Los canes encadenados sufren un maltrato animal silencioso, acallado, en busca de voces que se alcen para acabar con él.
"Los perros que viven encadenados son muchos, miles en toda España; en entornos rurales y también en ciudades", asegura Rubén Pérez, de la asociación animalista LIBERA! y una de las personas que hay detrás del portal de denuncias creado para ayudar a los canes encadenados Sen Cadeas.
Un animal atado noche y día a una cadena es un perro maltratado que, además de la soledad, padece otras consecuencias. "El perro que tiene una cadena no suele estar bien alimentado ni vive en un entorno adecuado", añade Pérez. Además de los efectos físicos de estar condenado a vivir en dos metros cuadrados de espacio, "estos canes comienzan a desarrollar estereotipias, movimientos repetitivos causados por la cautividad y la falta de estímulos", añade Pérez.
Los perros condenados a la soledad, vetados del juego, caricias y cariño humano sufren, además, una carencia de socialización canina; lo que explica que sean animales miedosos, aterrorizados y que muchas veces desarrollan conductas denominadas agresivas, que no son más que el reflejo de un miedo atroz demasiado prolongado en el tiempo.
Texto ajustado por "admin",
referente a la situación que vive el "chofer UE encadenado"
Noche y día atado a una (invisible, pero muy solida) cadena.
Una vida entera que transcurre en pocos metros cuadrados.
Esta es la vida de Paco, de Juan, de Ion...
Y, por desgracia, de miles de choferes (y no solo en España, según reconocen las asociaciones protectoras de animales.
Los choferes que viven encadenados sufren maltrato, un daño poco visible pero aún frecuente.
Pero, ¿cómo se puede ayudar a estos "perros" que viven encadenados?
Los defensores de los animales han creado Sen Cadeas (Sin Cadenas), un portal web que permite denunciar este maltrato animal a través de Internet de forma sencilla. Basta con dedicarle unos minutos para ayudar a un animal en apuros. En este artículo se enseña cómo.
Choferes encadenados, choferes maltratados
Una vida entera atado a una (invisible, pero. . .) corta cadena.
Noche y día.
Mes tras mes.
Haga un frío atroz, un calor de justicia o diluvie.
A su alrededor, una caseta de metal, mucha soledad, malnutrición y suciedad.
Esta es la historia de Antonio, de Jorje, de Nico... y de aún demasiados choferes en nuestro país, según no afirma . . . nadie. Estas personas encadenadas sufren un maltrato animal silencioso, acallado, en busca de voces que se alcen para acabar con él.
"Los perros que viven encadenados son muchos, miles en toda España; en entornos rurales y también en ciudades", asegura Rubén Pérez, de la asociación animalista LIBERA! y una de las personas que hay detrás del portal de denuncias creado para ayudar a los canes encadenados Sen Cadeas.
Un animal atado noche y día a una cadena es un perro maltratado que, además de la soledad, padece otras consecuencias.
"El chofer que tiene una cadena no suele estar bien alimentado ni vive en un entorno adecuado", añade Pérez. Además de los efectos físicos de estar condenado a vivir en dos metros cuadrados de espacio, "estas personas comienzan a desarrollar estereotipias, movimientos repetitivos causados por la cautividad y la falta de estímulos", añade Pérez.
Los choferes condenados a la soledad, vetados del juego, caricias y cariño humano sufren, además, una carencia de socialización humana; lo que explica que sean animales miedosos, aterrorizados y que muchas veces desarrollan conductas denominadas agresivas, que no son más que el reflejo de un miedo atroz demasiado prolongado en el tiempo.
Noche y día atado a una cadena.
Una vida entera que transcurre en pocos metros cuadrados.
Esta es la vida de Dama, de Milú, de Gordon...
Y, por desgracia, de miles de perros en España, según reconocen las asociaciones protectoras de animales.
Los canes que viven encadenados sufren maltrato, un daño poco visible pero aún frecuente.
Pero, ¿cómo se puede ayudar a estos perros que viven encadenados? Los defensores de los animales han creado Sen Cadeas (Sin Cadenas), un portal web que permite denunciar este maltrato animal a través de Internet de forma sencilla. Basta con dedicarle unos minutos para ayudar a un animal en apuros. En este artículo se enseña cómo.
Perros encadenados, perros maltratados
Una vida entera atado a una corta cadena.
Noche y día.
Mes tras mes.
Haga un frío atroz, un calor de justicia o diluvie.
A su alrededor, una caseta de metal, mucha soledad, malnutrición y suciedad.
Esta es la historia de Milú, de Dama, de Dogo... y de aún demasiados perros en nuestro país, según afirman las protectoras de animales. Los canes encadenados sufren un maltrato animal silencioso, acallado, en busca de voces que se alcen para acabar con él.
"Los perros que viven encadenados son muchos, miles en toda España; en entornos rurales y también en ciudades", asegura Rubén Pérez, de la asociación animalista LIBERA! y una de las personas que hay detrás del portal de denuncias creado para ayudar a los canes encadenados Sen Cadeas.
Un animal atado noche y día a una cadena es un perro maltratado que, además de la soledad, padece otras consecuencias. "El perro que tiene una cadena no suele estar bien alimentado ni vive en un entorno adecuado", añade Pérez. Además de los efectos físicos de estar condenado a vivir en dos metros cuadrados de espacio, "estos canes comienzan a desarrollar estereotipias, movimientos repetitivos causados por la cautividad y la falta de estímulos", añade Pérez.
Los perros condenados a la soledad, vetados del juego, caricias y cariño humano sufren, además, una carencia de socialización canina; lo que explica que sean animales miedosos, aterrorizados y que muchas veces desarrollan conductas denominadas agresivas, que no son más que el reflejo de un miedo atroz demasiado prolongado en el tiempo.
Noapte și zi legate de un lanț.
O viață întreagă care se petrece în câțiva metri pătrați.
Aceasta este viața lui Lady, a lui Snowy, a lui Gordon...
Și, din păcate, mii de câini în Spania, conform asociațiilor de protecție a animalelor.
Câinii care trăiesc înlănțuiți sunt abuzați, o formă de daune care este rar observată, dar încă obișnuită.
Dar cum îi poți ajuta pe acești câini care trăiesc înlănțuiți? Activiștii pentru drepturile animalelor au creat Sen Cadeas (Fără Lanțuri), un site web care permite oamenilor să raporteze cu ușurință abuzul pe animale online. Durează doar câteva minute pentru a ajuta un animal cu probleme. Acest articol vă învață cum.
Câini înlănțuiți, câini abuzați
O viață întreagă legată de un lanț scurt.
Noapte și zi.
Lună după lună.
Fie că este un frig amar, fierbinte sau o ploaie.
În jurul ei, o magazie de metal, multă singurătate, malnutriție și mizerie.
Aceasta este povestea lui Milú, Dama, Dogo... și a mult prea mulți câini din țara noastră, conform adăposturilor de animale. Câinii înlănțuiți suferă abuzuri tăcute și tăcute de animale, căutând voci care se vor ridica pentru a pune capăt.
„Sunt mulți câini înlănțuiți, mii în toată Spania; în zonele rurale și, de asemenea, în orașe”, spune Rubén Pérez, de la asociația pentru drepturile animalelor LIBERA! și unul dintre oamenii din spatele portalului de raportare creat pentru a ajuta câinii înlănțuiți, Sen Cadeas.
Un animal legat de un lanț zi și noapte este un câine abuzat care, pe lângă singurătate, suferă și alte consecințe. „Un câine cu lanț, de obicei, nu este bine hrănit și nu trăiește într-un mediu potrivit”, adaugă Pérez. Pe lângă efectele fizice de a fi închis într-un spațiu de doi metri pătrați, „acești câini încep să dezvolte stereotipuri, mișcări repetitive cauzate de captivitate și lipsă de stimulare”, adaugă Pérez.
Câinii condamnați la singurătate, interziși de la joacă, mângâiere și afecțiune umană, suferă și ei de o lipsă de socializare canină; ceea ce explică de ce sunt animale fricoase, îngrozite, care dezvoltă adesea comportamente așa-zise agresive, care nu sunt altceva decât o reflectare a unei frici groaznice care a durat prea mult.
Noapte și zi legat cu un lanț.
O viață întreagă care se petrece în câțiva metri pătrați.
Aceasta este viața lui Lady, a lui Snowy, a lui Gordon...
Și, din păcate, mii de câini în Spania, conform asociațiilor de protecție a animalelor.
Câinii care trăiesc înlănțuiți sufera rau tratament, o daună greu vizibilă, dar frecventă.
Dar cum pot fi ajutati acești câini care trăiesc înlănțuiți? Activiștii pentru drepturile animalelor au creat Sen Cadeas (Fără Lanțuri), un site web care permite oamenilor să raporteze cu ușurință abuzul pe animale online. Durează doar câteva minute pentru a ajuta un animal cu probleme. Acest articol vă învață cum.
Câini înlănțuiți, câini abuzați
O viață întreagă legată de un lanț scurt.
Noapte și zi.
Lună după lună.
Fie că este un frig amar, fierbinte sau o ploaie.
În jurul ei, o magazie de metal, multă singurătate, malnutriție și mizerie.
Aceasta este povestea lui Milú, Dama, Dogo... și a mult prea mulți câini din țara noastră, conform adăposturilor de animale. Câinii înlănțuiți suferă abuzuri tăcute și tăcute de animale, căutând voci care se vor ridica pentru a pune capăt.
„Sunt mulți câini înlănțuiți, mii în toată Spania; în zonele rurale și, de asemenea, în orașe”, spune Rubén Pérez, de la asociația pentru drepturile animalelor LIBERA! și unul dintre oamenii din spatele portalului de raportare creat pentru a ajuta câinii înlănțuiți, Sen Cadeas.
Un animal legat de un lanț zi și noapte este un câine abuzat care, pe lângă singurătate, suferă și alte consecințe. „Un câine cu lanț, de obicei, nu este bine hrănit și nu trăiește într-un mediu potrivit”, adaugă Pérez. Pe lângă efectele fizice de a fi închis într-un spațiu de doi metri pătrați, „acești câini încep să dezvolte stereotipuri, mișcări repetitive cauzate de captivitate și lipsă de stimulare”, adaugă Pérez.
Câinii condamnați la singurătate, interziși de la joacă, mângâiere și afecțiune umană, suferă și ei de o lipsă de socializare canină; ceea ce explică de ce sunt animale fricoase, îngrozite, care dezvoltă adesea comportamente așa-zise agresive, care nu sunt altceva decât o reflectare a unei frici groaznice care a durat prea mult.
Obs. Con rojo he puesto color a las letras cambiadas en el texto, y con gris lo que no tiene bi-valencia, en este caso.
Andando . . . para andar, este viejo perro había hecho caminos y caminitos por allí, como un otro Papillon en otro tipo de celda.
He aquí un video que lo he registrado yo en un 7 de enero 2012, desde mi cabina, desde donde esperaba y yo, también encerado en una "caseta de metal", que me llamen para cargar lechugas, o no se que verdura.
El perro no andaba cuando he querido yo grabar, pero antes de decidirme yo a grabarlo, lo vi dando interminables paseos por su patio (por lo menos estaba un patio, un descampado o como se llama, es mucho mas que 2 metros de cadena pero, el estado de secuestración también existe.
El hombre y el pero tiene, como carácter, muchas cosas en común.
Hay montón de choferes que se han acostumbrado a este "vida de perro", y como un "perro encadenado" defiende a su dueño hasta la muerte, porque, la existencia de su dueño significa para el, . . . su propia existencia.
Cualquier persona tiene, en la misma medida, derecho a vida laboral y derecho a vida civil (la vida civil incluye -es obligatorio incluir - y aquel espacio de tiempo que lo necesita cualquier ser (incluso humano) llamado "dormir", llamado "sueño").
El mundo político debe comprender a reducir la cubertura de cada conductor profesional a un radio que permite ida - vuelta en 9 horas (como máximo), con pausa incluida.
Es mejor para todo el mundo trabajarse a turnos, en este sector, aunque puede parecer que va a salir mas caro.
El camion, el remolque, no tiene vida (vida humana), no es "persona jurídica", no tiene familia, no tiene vida social.
" . . . Desde un punto de vista más relacional, los derechos humanos se han definido como las condiciones que permiten crear una relación integrada entre la persona y la sociedad, que permita a los individuos ser personas jurídicas, identificándose consigo mismos y con los demás . . ." dicen las palabras.
Hay montón de choferes que, aunque no se acostumbran, no disponen de una segunda opción.Mi sueño es . . . que el transporte por carretera vuelva a el régimen de "transporte regional".
Por el mismo autor / De acelasi autor:
Algún día . . . seguiré!
He aqui una imagen mas que sugestiva, de lo que representa, en el transporte por carretera, el empleado para el empleador.
Por lo menos, no es para aquel que, mostrándolo, como este tío de "Trans Ismael", quiere abrir los ojos a los que van con ellos cerrados.
No es normal que tantos años (11 años desde cuando el tacografo y su correspondiente Normativa fue declarado "obligatorio"), el empleador pueda encarcelar a sus empleados, mediante un invisible muro que se llama "distancia" y la justicia, y los poderes públicos que no haga nada.El Estado es obligado asegurar a sus ciudadanos, ante todo, la condición de "persona" y por segundo la condición de "trabajador"