Αερικό Αερικό λένε την κόρη που αγαπώΑερικό Αερικό λένε την κόρη που αγαπώΒγήκα στο δρόμο μια βραδιάκι είδα να παίζουν τα παιδιάμα πιο ψηλά στον ουρανόέπαιζε ένα άστρο μακρινόΑερικό Αερικό λεν το λουλούδι που αγαπώΠήγα και βρήκα χρυσικόγια δαχτυλίδι μαγικόμα ήταν το δάχτυλο μικρόκαι το χαμόγελο πικρόΑερικό Αερικό λένε τα μάτια που αγαπώΤώρα θα ανάψω μια φωτιάστα κυπαρίσσια του νοτιάκαι στην ψηλότερη κορφήθα σ' έχω μάνα κι αδερφήΑερικό Αερικό λεν την αγάπη που αγαπώ
Νίκος Γκάτσος, Μάνος Χατζηδάκης, Οδός Ονείρων, 1962