Μυστικό τοπίο
Σαν το παράπονο στη φράση: Εδώ και τώραΣαν το σπασμένο φαρμακείο στις δύο η ώραΣαν το καμένο το γήπεδο, σαν το αμόκ της μηχανής σουμέσα απ' τις βιτρίνας τα θρύψαλα ακούω τη ψυχή σουΚι όπως σ' ένα τοπίο μυστικό, αντικριστά στο κήτοςέτσι μια ευλογία που αγνοώ, με κρατάει στο δικό σου το μήκοςΜου 'στειλαν μηνύματα οι βιαστικοί σου οι νάνοιαπ' το παραλήρημα της χώρας σου που αυξάνειΤρεις και μισή ξημερώματα, σαν διαδήλωση που πήζειμαύρο γυαλί δίχως πρόσωπο και ξαφνικά ραγίζειΚαι στου σκοτωμένου το σφυγμό, στο φλας του ασθενοφόρουκαθρεφτίζει κάτι απ' την ηχώ του Θεού στο βυθό του ΕωσφόρουΟι ρυθμοί μου λύσσαξαν μα δεν κρατούν τον ήχοτης μοναξιάς σου όταν κλαις και χτυπάς τον τοίχοΜες της αυγής το μισόφωτο σβήνω μίλια γραμμένης ύληςνα βρεις τη σελίδα κατάλευκη να μπεις και ν' ανατείλειςΜ' ένα παρανάλωμα παντού, στη Θεϊκή σου αλήθειασαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: Αναγνώστη βοήθειαΘύρα επτά και Θύρα κάτω απ' τις ερπύστριεςΌλα διαβήκαν απ' τις γλώσσες τις στραγγαλίστριεςΚι όμως εγώ σ' αφουγκράστηκα σαν λεξούλα ενός αγνώστουκι όχι σαν μέρος του λόγου τους και του δικού τους πόστουΓια να σ' αγκαλιάσω με καημό και τόσο να σε νιώσωΌσο είναι τοπίο μυστικό τούτο εδώ που ποθώ ν' αποδώσω.