Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρίαΠαίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ εδώ ΜαρίαΤο φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μουΜια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζειΤο χέρι σου που χάϊδεψε τα λιγοστά μαλλιά μουγια μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δε με ορίζει.Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάριΓεμάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια ΜοίραΚαβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάριπρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα.Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες.Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσειτη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες.Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένωως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.
Νίκος Καββαδίας, Θάνος Μικρούτσικος, Ο Σταυρός του Νότου