Όταν έρθεις στο πέρα κάστροθα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέριδε θα ‘βρεις πια το μονοπάτιγια τον ουρανό.
Το κλείσαν βάτα κι αγκαθιέςκι από παντού το ζώσανκαι μια σιωπή βαριάτο κατοικεί.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστροθα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέριδε θα βρεις μήτε παπαρούνεςκαι στάχυα χλωρά.
Τα φτιάξαμε όλα στέφαναγια τους χαμένους φίλουςγια τα θαμμέναόνειρα.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστροθα ‘μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέριθα έχεις ότι απομένειαπ’ τον ουρανό.
Μην κλάψεις για τα όνειραπάλι θε να φυτρώσουνσε δυο σε πέντεσε δέκα χρόνια.
Όταν έρθεις στο πέρα κάστροθα `μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέριέμαθα να περιμένωκαι δυο και πέντεκαι δέκα χρόνια.
Μην κλάψεις για τα όνειραπάλι θε να φυτρώσουνσε δυο σε πέντεσε δέκα χρόνια.
Αρλέτα, Ταξιδεύοντας, 1978.