Περίσσεψε η τύχη μουκαι γκρέμισα τα τείχη μουότι αγαπούσα το ‘δωσακι ότι ποθούσα το ‘χασα.Λένε οι ψυχολόγοικι οι φίλοι μου οι λόγιοι“απλά τα πράγματα να λεςκαι στα τραγούδια να μην κλαιςνα μην κλαις”.Μα δω βαθιά στην κόλασηέχουμε βρει μια όασηαγάπες που σαλεύουνετα όνειρα διαλέγουνε.Σα να μην έζησα ποτέσα να μην κοίταξα ψηλά απ’ το παραθύριδένδρα φυτρώνουν στις γωνιέςπερνούν τα χρόνιαπερνούν κι οι φίλοι…Ευτυχείς, λυπημένοι και πότεςμε κρασί, με καπνό, και δυο νότεςταξιδέψαμ’ αργά, σε κρεβάτια ζεστάμα θαρρώ πως ξυπνήσαμ’ αργά.Περπατώ σ’ ένα κόσμο που αλλάζειόπως τα ρούχα μας τα χθεσινάβάζει κορδέλες και με ταράζειβάφεται άλλος και προσπερνά.
Σωκράτης Μάλαμας