ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη

τα βαρεία της σίδερα τα σπά

και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά

και γοργή κατεβαίνει

με μεγάλο θεόρατο δόρυ

Όλη νιάτα πετά και ζωή

και σε τόση φωτιά και βοή

τρέμουν δάση και όρη

Χτύπα χτύπα της θάλασσας Σούλι,

χτύπα κόρη γλυκιά του γιαλού,

εδώ άντρες παλαίουν αλλού,

ζουν γυναίκες σαν δούλοι

Απο δω Χανιώτες Ρεθεμνιώτες

απο κει Καστρινοί Στειακοί,

να βουίζει παντού μια φωνή,

στις σπαθιές μας τις πρώτες

Όπου ρίξει θολή τη μάτια της,

χίλια όπλα στις ράχες λαλούν,

και χιλιάδες πετούν πυροβολούν,

τουρκομάχοι προστάτες

Τιμημένο σπαθί ξεγυμνώνει,

του σουλτάνου σπαθί δε γροικά,

το βαρύ της το χέρι νικά

κι η ματιά της λαβώνει

(από τον Ψαραντώνη)