Τη νύχτα αυτή η αστυνομίαμάζεψε τους αλήτες απ’ το πάρκοπλάκωσε το εκατόκι ακουγόταν μέχρι εδώ η σειρήναφύγε φύγε όσο έμεινε καιρόςγιατί η νύχτα στο κρατητήριο είναι κρύαπως βαστιέται τέτοιος εξευτελισμόςκαι το στόμα σου φαρμάκι απ’ τα τσιγάρατο πρωί στο λεωφορείο στριμωχτόςμια διαδήλωση κοιτάς πίσω απ’ τα τζάμια.Από όλα τα τραγούδιααγαπούσα πιο πολύ τα λαϊκάη ζωή μου έχει αλλάξεικι έτσι τώρα δε με ζαχαρώνουν πιαΤο κλειδί βάζω στην πόρτα για να μπωτο δωμάτιο είναι κρύο και στενόόταν πέφτει το βραδάκι τι να πωσε θυμάμαι με το πράσινο παλτό.Όταν πέφτει το σκοτάδιστα υπόγεια τα ρεύματα βουίζουντην αλήθεια ποιος θα μάθειένορκοι πληρωμένοι θα με κρίνουνΗ ζωή μου έχει γεμίσει μυστικά,στους διαδρόμους ψευδομάρτυρες καπνίζουνκαι οι φίλοι με κερνούν ναρκωτικάκαι το κόμμα με τραβάει απ’ το μανίκι.Κι έτσι εδώ σε ξαναβρίσκωΑλέξη πες μου,Αλέξη πες μου αν με θυμάσαιτο καλοκαίρι έχει τελειώσειαπό καιρό έχει τελειώσειτι ζητάςστην παραλία τα καφενεία είναι κλειστάκι η θάλασσα βρώμικη και σάπιαμετανάστες ξαναγύρισαν εδώτρομαγμένοι φεύγουν απ’ τη Γερμανίατην καρδιά μου στους σταθμούς την τυραννώ.Μην κοιτάς τους στρατιώτεςστα δημόσια ουρητήρια σοβαροίμου θυμίζουν επεμβάσειςμου θυμίζουν δυσκολίες γιώτα χιτην θυμάμαι ένα κάμπο να διαβαίνειστο ασανσέρ όλο φοβότανε να μπειη συννεφούλα μου κερδίζει το παιχνίδιτώρα στα χέρια της κρατάει το ψαλίδικι έτσι είναι περισσότερο ορφανήΚι έτσι εδώ σε ξαναβρίσκωΑλέξη πες μου με τι λόγια να στο πωτα ορφανά μου που κρυώνουνεμου κάνουνε βαρύ εκβιασμόπου ακούστηκε ο Άλκης να πεθαίνει,όλη νύχτα ψήνονταν στον πυρετόστο διάδρομο είχα δει ένα νεκρόοι γιατροί δε μας δίνουν σημασίαβιαστικά μας κουβαλούν στα χειρουργείαΗ μποτίλια έχει αδειάσειτου μπάρμπα Αλέξανδρου η μποτίλια έχει αδειάσεικι απ’ το πάρκο μέχρι εδώη σειρήνα του εκατόακούς ουρλιάζειτο δωμάτιο είναι κρύο και στενόκι ο Τσιτσάνης μ’ ένα γιάλα με προγκάρειαυτή τη νύχτα η καρδιά μου είναι βαριάδεν υπάρχει ούτε μια λέξη να την ψάξειςαλλά εσύ που μ’ αγαπούσεςμια φορά όπως πριν έτσι και τώρα θα με νιώσεις.