Hier komen wij. Als dekmantel een park.
Beelden het alibi. Bijna een bedevaart.
Dansend meisje. Jij twintig jaar jonger.
Nu golven je lenden soepeler dan ooit.
Ouderpaar. Pose in gepolijst marmer.
Misschien had die rol ons minder gelegen.
Liggend naakt. Steen door schaamte verweerd.
Vormen. Vervreemd van hun tastbaar bewijs.
In woorden ontwerp ik de nieuwste aanwinst
het werk dat voorstelt wat iedereen kent,
tot het afkoelt, hard wordt, langzaam als
koper verkleurt. Nooit komen wij hier uit.
© mark naessens