Ziekbed

Hij spreekt het woord niet uit -

Het verzwijgt zichzelf onder gladgestreken lakens,

ademt moeizaam door een netwerk van slangen,

of praat in zichzelf als een opwarmende fluitketel.

Het is ijs dat smelt en bijt in zijn koortsige handen.

Ook zij spreekt het woord niet uit -

Zij plet de klinkers tot medicijn voor zijn angst

of liever nog legt zij compressen van leugens

op al zijn lastige vragen. Zij stopt het onder in

zachtere kussens van betekenis. Het woord.

Het ontbindt zichzelf in twee sprakeloze echo's

zo godverlaten leeg teruggeworpen op zichzelf.

(1e prijs Poëziewedstrijd Stad Harelbeke 1995)

(1e prijs Poëzieprijs 't Kandelaartje Hasselt 1995)

Opgenomen in: “Zo zal ik dan worden. Gedichten over ouder worden.”, Uitgeverij P, Leuven, 2006

© mark naessens