Portret

Zo zal het zijn: onleesbare tekens,

taal ontoegankelijk gemaakt met taal,

alleen lagen overschilderde letters.

Het lijkt wel dwangmatig: dat herschikken

van kasten zonder geldige reden.

Je vindt weinig, maar weinig is genoeg.

Je betast de woorden, zoekt het verband.

Ieder beeld brengt je verder van huis.

Dit gedicht: een veelvoud van grendels,

het sluit je op met het naakte portret

van een onbekend wezen. Het raakt je,

maar je raakt het niet aan. Zo zou het zijn.

(3e prijs Poëzieprijs LETTERS 1995)

© mark naessens