Straf

Hij komt thuis, vraagt geld, eist geld,

slaat zijn moeder, krijgt geld, verdwijnt.

Zo gaat dat met de regelmaat van regen.

Laat deze pijn eerst naakt als naalden zijn

alsof het niets is dan een prik op de huid van

het onzegbare, het ijskoude kraken van glas.

Was hij maar met de motor dood of van een

onbekende ziekte, wij zouden in het lot

geloven als onschuldig geslagen honden,

en niet die door geniepige goden bedachte straf

van gulzig slikken in een snel kantelende boot,

niet van dit water, niet met die onlesbare schuld.

© mark naessens