Op vraag van Steven Degryse schreef ik voor de grafzerk van zijn vader Philippe (1937-2017) het grafschrift. De keuze van de familie viel uiteindelijk op de in vetjes gedrukte tekst.
Beste Steven,
Zoals beloofd hierna mijn poging tot een passend grafschrift voor je vader.
Een grafschrift (epitaaf) bestaat meestal uit 10 à 15 woorden. Het kan geschreven zijn vanuit 3 standpunten: 1) van de overledene (“ik”), 2) tot de overledene (“jij”), 3) over de overledene (“hij”). Of een algemeen geldende filosofische overweging zijn
Naast de tekst die mijn voorkeur wegdraagt, geef ik je eveneens alle “aanzetten” en “probeersels”. Want zo ga ik tewerk bij het schrijven. Na talrijke “vingeroefeningen” vallen plots de woorden in de juiste volgorde bij elkaar. Als dat ’s anderendaags ook nog zo is, dan zit het goed.
Dit is wat ik, naar beste vermogen, heb weten uit mijn pen te wringen:
we missen je
zo zoekende zo
taai tegendraadse
vergeefs volhardende
meningen
missen je arm
om onze schouders
De eerste regel op zichzelf zegt al veel. Volgen dan enkele adjectieven die, meen ik, op Philippe van toepassing waren. “Missen je arm onze schouders” kan ook figuurlijk opgevat worden.
Jullie zijn uiteraard vrij om dit niet goed genoeg te vinden. Misschien zit er dan wel iets tussen deze:
“ik” standpunt
nu pas
heb ik het koud
in deze stad
lang gezocht
nu
alles gevonden
treur niet omdat het voorbij is
lach om wat mooi was
denk aan mij
en glimlach
nu ga ik door een moeilijke periode
maar ik blijf hopen
nu zie ik toch weer
de omgekeerde wereld
als het over te doen was
zou ik hetzelfde doen
alleen het laatste niet
hier liggen nog veel vrouwen
jammer dat ik niet kan gaan
“jij” standpunt
we zijn je verloren
maar niet helemaal kwijt
nooit was je zo aanwezig
als nu je er niet meer bent
je bent niet meer waar je was
je bent nu overal waar wij zijn
je bent weg, maar niet voorgoed
nu ben je overal waar wij zijn
wie jou gekend heeft
weet wat verloren ging
zoveel is gezegd
zoveel ongezegd
gebleven onwetend
vinden wij nu de
juiste woorden niet
“hij” standpunt
wat blijft is
het spoor
dat hij trok
in deze stad
ergens
in ons
wie hem gekend heeft
weet wat verloren ging
hij is niet weg
hij is ons voor
eindelijk vrede met zichzelf
zijn onrust is voorbij
nu weten wij
wat wij verloren
algemeen filosofisch
de dood
verenigt
het zichtbare vergaat
het onzichtbare blijft
begrensd is het leven
oneindig de herinnering
alles wat uiteenviel
komt terug samen
Het spreekt vanzelf, Steven, dat je je niet verplicht moet voelen ook maar een van mijn schrijfsels te weerhouden. Even goede vrienden indien je voor iets anders kiest. Omdat ik van taal houd in het algemeen en in het bijzonder omdat ik het goed met je vader kon vinden, heb ik dit werk met plezier gedaan.
Vriendelijke groet,
Mark