Bericht uit de overlanden (4)

Op dit uur dat de schemering nog even aarzelt

voor ze zachtgrijs als absint en onweerstaanbaar

de kamer binnen stroomt, zie ik deze zielige zondag

nog een keer als een film die tergend traag afloopt:

jij die maar niet kwam. Wel Anja's moeder

met haar vermoeide, verdrietige gezicht.

Ook Laura's lief. Lang kuste hij haar hals,

zomaar waar iedereen bij was en we niet

wisten waar we kijken moesten. Margiet

kreeg een onkuis beeldje van een naakte

Griekse jongen in glanzend gelig gips.

Toen begon ze plots heftig te snikken.

Niemand, behalve ik, wist waarom.

Omdat jij niet kwam at ik vijf ijsjes.

Als de duisternis dicht en zwaar is geworden

zodat niemand ons ziet, zal haar Griekse mond

mijn hals, haar gipsen jongeling aan diggelen

op de grond, mijn vermoeide ogen verdrietig,

alleen jij weet waarom.

(1e prijs Internationale Ambrozijnwedstrijd voor Poëzie 1994)

© mark naessens

De voorgaande gedichten uit deze cyclus bevinden zich hier: Bericht uit de overlanden 1