Binnenskamers

Binnenskamers, binnen het wit van dit gedicht,

achter gesloten woorden, wordt over niets anders

gepraat dan over de leegstand, de onbetaalbare

begrippen en over hoe wij de winter zullen doorkomen

zonder betekenissen op te stoken of kortstondige

ontroering met indringers te moeten delen.

Op de snijpunten, waar het pijn doet,

de hoeken als scheermesjes scherp zijn,

meten wij elkaars verlengde, verleggen

wij de lijnen als het ware naar nergens,

wat niet meetbaar is, nooit eindigt, wat

ons voorgoed scheidt als een deelstreep.