Heksenprocessen

Wereldwijd werden (en worden nog altijd) mensen beschuldigd een heks te zijn. Niet altijd kwam het tot een gerechtelijke vervolging, er zijn veel gevallen bekend waarin burgers voor eigen rechter hebben gespeeld, In de loop van de geschiedenis hebben veel wreedheden plaatsgevonden in verband met deze beschuldigingen.

Er zijn bepaalde ondervragingsmethoden, foltertechnieken en speciale rechtbanken in het leven geroepen om heksen te vervolgen. De vervolgingen leidden in bepaalde gevallen tot vrijspraak. In andere gevallen werd de persoon veroordeeld en straffen verschilden van boetedoening, het ongedaan maken van de hekserij, verminking, verbanning of de doodstraf.

Heksen werden gelijkgesteld met ketters en er zijn speciale heksengevangenissen in het leven geroepen (zoals de 'heksentorens' in Duitsland en andere landen). Ook waren er speciale folterplaatsen (en -huizen). Rond bewoningskernen werden galgen en galgenvelden opgericht om lichamen en lichaamsdelen lange tijd zichtbaar te houden voor bevolking en voorbijgangers. Lichamen werden niet op het kerkhof begraven, maar bleven op de woeste gronden.

Het is niet verwonderlijk dat deze plaatsen in de volksherinnering een plek hebben gekregen. Er kwamen grote mensenmassa's af op openbare processen (soms tijdens jaarmarkten), waarbij personen bijvoorbeeld werden gebrandmerkt, geradbraakt, opgehangen of verbrand. Er zijn verhalen bekend over landbouwgronden waar de indringende geur van rottende lijken (van ver gelegen galgenvelden) bij bepaalde windrichtingen ondraaglijk was.

Af en toe zijn deze plekken in volksverhalen te herkennen. De geest van de veroordeelde persoon spookt rond (soms nog met slepende kettingen of zelfs met paal op de rug) en verschijnt op de plaats waar de persoon in het verleden woonde of gevangen, gemarteld, veroordeeld, gedood, tentoongesteld en/of begraven is.

Nauwkeurige cijfers rond heksenprocessen zijn moeilijk te achterhalen, soms zijn de archieven incompleet, vernietigd (bijvoorbeeld door een brand) of verdwenen.