Магчымыя версіі назвы вёскі Завалочыцы

Версія 1

У 1896 годзе памешчык Жылінскі, які жыў у маёнтку ў вёсцы Дварэц, вырашае за валокамі зямлі ад вёскі Дварэц, бліжэй да Кацярынінскага тракту, на беразе ракі Пціч пабудаваць новы драўляны маёнтак.
Многія лічаць, што выраз "за валокамі зямлі" лёг у аснову назвы вёскі Завалочыцы.
Ёсць архіўныя дакументы, у якіх вёска Завалочыцы пішацца Завалочычы.

Версія 2

Ёсць меркаванне, што памешчык І.Жылінскі быў вельмі багатым, мала чым уступаў вядомаму князю Радзівілу. (Да ўвагі бярэцца той час, калі жыў Жылінскі). Землі памешчыка Жылінскага былі вельмі пладароднымі. Жылінскі сабіраў вялізныя ўраджаі зерневых культур і агародніны. Сіламі толькі сваіх сялян убраць багатыя ўраджаі Жылінскі не мог. Таму ён наймаў шмат батракоў з боку і гэтыя батракі валачыліся да Жылінскага па ўсім дарогам. Сваёй шмталікасцю яны "завалаклі" маёнтак Жылінскага.
Менавіта выразы "валакліся" і "завалаклі" леглі ў аснову назвы вёскі Завалочыцы.

Версія 3

Вёска Завалочыцы стаіць на беразе ракі Птіч. Ёсць меркаванне, што некалі ў рэчцы вадзілася шмат баброў. Яны будавалі шматлікія велізарныя драўляныя "завалы". Гэтыя "завалы" асабліва шматлікімі былі на рацэ побач з тым месцам, дзе зараз размешчана вёска Завалочыцы. У той далёкі час, неўзабаве на беразе ракі пачалі сяліцца людзі і ў гонар шматлікі бабровых завалаў месца свайго жыхарства назвалі Завалочыцы.

Гісторыя паходжання назваў вёсак
“Сіманавічы” і “Яўсеявічы”

Як лічаць старажылы, вёскі "Сіманавічы" і "Яўсеявічы" даволі "маладыя" вёскі. Гэтым вёскам прыкладна 130-150 год. Называюцца яны так, таму што ў памешчыка, якому належылі гэтыя вёскі, нарадзіліся два сыны. У гонар сваіх сыноў памешчык і назваў іх імёнамі вёскі. Аднаго сына памешчыка звалі Сымон і адной вёсцы была дадзена назва Сымонавічы. Старыя людзі і зараз кажуць: "Я быў, альбо я іду ў Сымонавічы", а не ў Сіманавічы. З цягам часу змена пакаленняў пачала вымаўляць "Сымонавічы" больш мягка – "Сіманавічы".
Другога сына памешчыка звалі Яўсей і другой вёсцы была дадзена назва Яўсеявічы.
Цікава тое, што за час свайго існавання вёскі Сіманавічы і Яўсеявічы належылі розным памешчыкам, і ні ў аднаго з іх не было сыноў па імені Сымон і Яўсей. Але народнае паданне ёсць народнае паданне.