شعرکوتاه بتن

می پرسم اما 

پاسخ ها اندازه نیست

مثل ساختمانی نیمه سازه 

که معماری ندارد

 حجم خامِ بتن 

 نشسته در اتاق فرضی

انگار تنهایی

تیرآهنیست که به قلب زمین فرو رفته

بوی فلز در کوچه ها پخش است

هیچ کس هنوز فکری نکرده

بی نقشه ، بی صدا

فقط سایه ها روی دیوار خوابیده اند