Λίγες μέρες μετά την απελευθέρωση της Μενδενίτσας, ακολούθησε στις 23 Απριλιου 1821 η ηρωϊκή μάχη της Αλαμάνας και η τραγική θυσία του Αθανάσιου Διάκου. Στη συνέχεια, τις πρώτες μέρες του Μαΐου η Μενδενίτσα έπεσε πάλι στους Τούρκους όταν ισχυρή δύναμη με επικεφαλής τον Κιοσέ Μεχμέτ πασά έφθασε εκεί με σκοπό να καλύπτει τα νώτα του Ομέρ Βρυώνη, καθώς αυτός προχώρησε πρός τη Γραβιά για να διαλύσει τα επαναστατικά σώματα του Οδυσσέα Ανδρούτσο και να ανοίξει δίοδο νότια προς τα Σάλωνα. Ο Κιοσέ Μεχμέτ προέβη σε σφαγές και λεηλασίες στη Μενδενίτσα την οποία και κατέστρεψε σαν πράξη αντεκδίκησης για την σφαγή των Τούρκων που έλαβε χώρα περί τις 20 μέρες νωρίτερα μετά τη παράδοση του Κάστρου στους επαναστάτες. Όσοι κάτοικοι και γυναικόπαιδα κατάφεραν να δασωθούν έφυγαν στα δάση και σταδιακά εγκαταστάθηκαν στη περιοχή της Μαυροκάτας, όπου υπήρχαν ερείπια παλαιού οικισμού και λίγα χαμόσπιτα, όπως και στη Νευρόπολη, λίγα χιλιόμετρα ποιό δυτικά στο Καλλίδρομο πάνω από το Παλαιοχώρι Δωρίδας. Μετά την ατιμωτική ήττα των Τούρκων στην παράτολμη και ηρωϊκή μάχη της Γραβιάς στις 8 Μαΐου, 1821, ο Ομέρ Βρυώνης οπισθοχώρησε στη Μενδενίστα. Αφού διέμεινε λίγες μέρες εκεί για ανασύνταξη, ο ενωμένος τουρκικός στρατός κινήθηκε νότια, και αφού επανακατέλαβαν την Λιβαδιά και την Θήβα έφτασαν στη Αττική αλλά δεν κατάφεραν να περάσουν στη Πελοπόννησο για να καταπνίξουν την επανάσταση.