Vrij vertaald. De Duitse taal sluit beter aan op de werkelijke begrippen uit Elektriciteitsleer en Fysica.
Er was eens op tijdstip t=0 een arme, rechtvaardige Vierpool, Eddy Wervelstroom genaamd . Hij bewoonde een bescheiden holleruimte met Diëlektriciteit en vloeiende koude en warme verzadigingsstroom. Helaas moest hij nog extra betalen voor het verwarmen van de barrière lagen tijdens het koude seizoen. Hij verdiende zijn brood met versterkerdrang op transistorbasis. Met alle kracht van zijn overdrachtsfunctie hield Eddy Wervelstroom van Ioontje, de meest inductieve spoel met de kleinste fouthoek in de hele kring. Haar remanente ferrietlichaam, haar symmetrische netwerkintegraal en haar extreem harmonische boventonen beïnvloedden zelfs de gevoeligheid van versleten Leden-flessen (wat veel zegt). De vader van Ioontje, een bekende industriemagneet genaamd cosinus phi, had echter al concrete circuit-plannen voor de toekomstige t > 0 van zijn dochter. Ze zou alleen worden aangesloten op een erkende capaciteit met een duidelijke classificatie. Maar zoals zo vaak het geval is tijdens de levensduur L, wilde de willekeurige werking het anders. Toen Ioontje op een dag op haar picofarad op tijd t=0 van de kapsalon naar huis reed - ze had een nieuwe sinusgolf laten leggen - kwam er een zaagtand in de filterketen. Maar Eddy Wervelstroom, die het gebied regelmatig bezocht, kwam met minimale looptijd en hij slaagde erin Ioontjes kanteloscillaties vóór de maximale verlenging te onderscheppen en gelijk te richten. Het was zeker geen toeval Z dat ze elkaar weer zagen op het moment t=t+t. Eddy nodigde Ioontje uit in de gouden kringintegraal, maar het was bekend dat de kringintegraal al gesloten was. "Het maakt niet uit," zei Ioontje, "ik heb al 2 kilohertz gegeten voor de lunch. De verzadigingsinductie heeft tot nu toe stand gehouden. En ik moet ook op mijn veldlijnen letten." Onder een of ander voorwendsel nodigde Eddy haar toen uit voor een rondleiding in de Rotor. Maar Ioontje weigerde omdat ze altijd ziek wordt van de 2e afgeleide. En dus, in tegenstelling tot vader Cosinus Phi's schakelschema's, ondernamen ze een kleine frequentiezwaai naar het nabije strooiveld. De avond daalde neer op het complexe vlak en de sterschakelingen schenen aan de hemel. Eddy en Ioontje genoten van de afzondering van de lawaaierige drukte van de wereld. Alleen een eenzaam modulatiebrom vloog voorbij. De elektromagnetische golven spatten zachtjes op de kust en de radiobuizen ritselden zachtjes. Toen ze bij de Wheatstone-brug aankwamen, riep Eddy Wervelstroom zich bij elkaar en emitteerde: "Bij Gauss, mijn kleine Ion, je losse feedback heeft het met me gedaan." De inhoud van dit bericht overspoelde Ioontje met Microhenry. Deze gebeurtenis was te overweldigend en ze gleed uit de controle van haar tijdconstante C. In de uitbundigheid van jong geluk bereikten beiden volstuurd de laatste fase. En als ze niet gedempt zijn, trillen ze vandaag nog steeds...
Er was eens een mooie koningsdochter genaamd Electroliese die vele lichtjaren geleden leefde in het land van Physikalien. Sinds haar jeugd was ze dol op graaf Oszillo van Cathode Ray. Maar graaf Oszillo had een tegenstander, graaf Tele van de Telegraaf-familie, die zelf een wervelend oog had laten vallen op Electroliese.
Op zekere dag werd graaf Oszillo bij het jagen aan de uitgang van een golfdal door Tele's dienaren overvallen en naar een verre drukvermeerdering geleid, waar op de takken van de loden bomen glorieuze bollen gedijden. Oszillo's trouwe schildknaap, Wolframdraad, werd neergeslagen met een Wagneriaanse hamer, hoewel hij uit alle galvanische batterijen had geschoten. Onmiddellijk gaat hij op zoek naar zijn meester. Met zijn transformator-oor hoorde hij waar hij was, en kort daarna was hij bij hem. Het werd echter hoog tijd, want morgen zou Electroliese trouwen met graaf Tele, die zij sinds de eerste seconde van de stroomversnelling verafschuwde. De stad en het kasteel werden feestelijk versierd en de vier grote poorten, de Isola-poort, de Genera-poort, de Transforma-poort en de Vek-poort werden verlicht met fonkels.
Graaf Oszillo en Tungsten Wire bereidden ondertussen hun ontsnapping voor. Ze roosterden zelf wat atoomkernen en cosinusnoten op de Robert kookplaat, trokken stevige poollaarzen en een warme windbroek aan, en toen de Temperat klok middernacht sloeg, rijgden ze hun stralenbundels aan de veters en verlieten stilletjes het huis. Gelukkig had de bewaker niets gehoord, want hij had net weer een elliptische aanval gehad. Ze openden de sluizen met een boormachine van Nils, en toen joegen ze over de magnetische velden en de kilowatt. Weldra naderden zij de krachtrivier; vanaf een Atmos veerboot lieten zij zich aan de overzijde zakken. Luid denderden de katrollen van de baan van de Aarde langs de wisselstroom.
Toen de eerste röntgenstralen van de ochtendzon tussen de elektronenwolken door naar buiten schoten en de eerste turbines zoemden, passeerden zij de condensator. Zij verscholen zich tussen de golfpakketten in een meng-gat en bereikten ongehinderd de stad. Vol van bismut, gingen ze het kasteel binnen. Graaf Tele, die de hele nacht had zitten zuipen in de Milli-bar, werd gemakkelijk overmeesterd en overgeleverd aan de gelijkrichter, die hem veroordeelde volgens de wet van Coulomb: hij werd met een helmhout geslagen tot hij ultraviolet werd.
Electroliese voelde haar megahertz heftig kloppen toen Oszillo weer bij haar was. Nu begon een vrolijke bruiloft. Eerst droeg de telefonist een zelfgeschreven triode voor, daarna kreeg de trouwe wolfraamdraad het ijzeren coördinatenkruis op het lint (hij had het vizier al). Een groot Laby-rund werd geslacht voor het volk en een feestmaal van holle lenzen en kelp-eenden borrelde in de enorme windketel. Het werd gegeten met behulp van stemvorken en belichtingsmeters, gevolgd door re-cakes en lakmoes. De band was het eens over de juiste nieuwe toon en speelde hete loga-ritmes tot in de ochtend. De volgende ochtend berichtte de hydraulische pers uitvoerig over deze werkelijk unieke, sensationele gebeurtenis.
Het Einde
bron: https://homepage.ruhr-uni-bochum.de/sven.kessler/themae.htm
Update 06.07.2022