Na het lezen van een e-boek "On Dialogue"van David Bohm en het raadplegen van meerdere websites kwam ik onderstaande tekst tegen welke in mijn ogen zijn essentiele visie goed verwoord, zoals ik dat ook geinterpreteerd heb. Dit zit aardig dicht tegen mijn eigen persoonlijke visie aan.
Artikel op website
Iedereen wint als iemand wint 1 JANUARI 2022 BADGASTENKERKJE - Studio JP, Wijk aan Zee
Onderstaand een deel van de tekst op deze site. Zie voor het originele en complete verhaal met afbeeldingen bovenstaande link. Ik heb deze belangrijke informatie hier opgenomen om deze niet verloren te laten gaan in de toekomst...
kopie: zie link hierboven
Het volgende is verassend en vernieuwend als je alleen maar hebt geleerd dat denken en technologie het hoogste is dat het bestaan ooit heeft voortgebracht. Dit artikel gaat over het leren kennen van de tekortkoming, de incoherentie, het systeemgebrek van het denken. David Bohm waarschuwde voor de gevaren van het onbegrensd richten op verstand en technologie en pleitte in plaats daarvan voor de noodzaak van een oprechte, ondersteunende dialoog. Bohm beweerde dat deze de conflicten en sociale verdeeldheid in de wereld zou kunnen verenigen.
David Bohm
Einstein noemde hem: “mijn spirituele zoon” en de Dalai Lama: mijn wetenschaps-guru”. David Bohm (1917-1992) was een theoretisch fysicus en filosoof, die belangrijke bijdragen leverde op het gebied van de kwantumfysica, neuropsychologie en de filosofie. Zijn onderzoek richtte zich voornamelijk op de aard van de werkelijkheid in het algemeen en van het bewustzijn in het bijzonder als een samenhangend geheel, dat volgens Bohm nooit statisch of volledig is.
Dialoog, stelt David Bohm, gaat echt in op het gehele denkproces, verandert de manier waarop het denkproces zich collectief ontwikkelt. We hebben niet echt aandacht besteed aan het denken als proces. We zijn in allerlei gedachten opgegaan, maar we hebben alleen maar aandacht voor de inhoud, niet het proces. Waarom heeft het denken aandacht nodig? Alles behoeft aandacht, echt. Als we machines zouden laten draaien zonder er aandacht aan ze te besteden zouden ze vastlopen. Ook ons denken is een proces, en dat heeft aandacht nodig, anders zal het vastlopen. (Bohm, “On Dialogue”, blz. 10.)
-We kunnen zeggen dat zo goed als alle problemen van de mens te wijten zijn aan het feit dat het denken niet proprioceptief is. (niet van zichzelf bewust)-
(Noot John: vergelijk met de feedback van onze spieren en zenuwen. Als wij iets doen via onze spieren krijgen we onmiddellijk terugkoppeling via onze zenuwen...
Proprioceptie of positiezin (ook wel kinesthesie genoemd) is het vermogen van een organisme om de positie van het eigen lichaam en lichaamsdelen waar te nemen. Het woord proprioceptie komt van de Latijnse woorden proprius (zelf/eigen) en perceptie (waarneming).
-Jij bepaalt niet wat je doet met de info. Het denken bestuurt jou. Maar het denken geeft jou de onjuiste info dat jij het verstand bestuurt, dat jij degene bent die het denken controleert. Terwijl in werkelijkheid het denken ieder van ons controleert.-
– Deze ziekte is een ziekte van denken, van kennis, van informatie die zich verspreid over de hele wereld. Het is vergelijkbaar met een virus. Hoe meer computers, radio´s en televisie we hebben, des te sneller het zich verspreid. –
– Het denken bouwt een valse structuur en verdedigt die tot het uiterste. Met een valse structuur, een aanhoudende valse schijn kun je geen interactie hebben, behalve dat je er doorheen kijkt, het doorziet, het valse zien als vals. –
– Het ego ploetert tegen de resultaten in, probeert die onplezierige resultaten te vermijden terwijl het doorgaat met dezelfde manier van denken. Dat is wat ik noem “duurzame incoherentie”.-
De werkelijkheid is dat wat wij voor waar aannemen. Wat we voor waar aannemen is wat we geloven. Wat we geloven is gebaseerd op onze waarnemingen. Wat we waarnemen heeft alles te maken met waar we naar zoeken. Waar we naar zoeken hangt af van wat we denken. Wat we denken hangt af van wat we waarnemen. Wat we waarnemen hangt af van wat we geloven. Wat we geloven bepaalt wat we voor waar aannemen. Wat we voor waar aannemen is onze realiteit.
Zoals het nu gaat worden de verwarring en de problemen steeds groter, die vermenigvuldigen zich, omdat we de problemen die het denken heeft gemaakt proberen op te lossen met denken. Het denken vertelt ons dat het ons ten dienste staat maar in feite worden we gegijzeld door het denken. Het denken doet van alles waar wij ons helemaal niet bewust van zijn. Als het denken de oorzaak is van onze problemen dan is nog meer nadenken niet de way out. We zullen moeten begrijpen wat de beperkingen zijn van het proces van het denken.
Niemand ontkent hier dat het er een tijd en een plaats is voor het denken, maar we hebben op een pijnlijke manier de beperkingen van het denken niet in de gaten en ook niet hoe klein de plek is die het denken eigenlijk inneemt in de realiteit. Het denken is de bron van onze problemen.
We nemen het denken voor lief in alles wat we doen. Het ligt ten grondslag aan alles wat we doen maar we slaan nooit acht op de activiteiten van het denken. Dan zegt het denken ons dat het de realiteit betrouwbaar aan ons terug rapporteert en we zetten daar geen vraagteken bij.
Het ego is de veroorzaker van alle problemen. Het ego is iets dat we niet zien omdat we het in de positie plaatsen van degene die verondersteld wordt te kijken. We zien de veroorzaker niet want de oorzaak zit op de positie van degene die de oorzaak aan het zoeken is!
De denker waarnemen
Laten we een er probleem uitpikken. Wat is jouw favoriete probleem? Vervuiling? De natuur op zich is helemaal geen probleem. Die werkt prima op zichzelf. Een probleem wordt het omdat wij op een bepaalde manier denken. Door dingen uit elkaar te trekken. Daardoor is het ecologische probleem te wijten aan de manier waarop wij denken.
noot John: analyseren, uit elkaar halen, in deeltjes scheiden
Het denken denkt dat vervuiling een probleem “daar” is en wil het oplossen. Maar dat slaat nergens op want tegelijkertijd creëert datzelfde denken alle activiteiten die het probleem juist veroorzaken en daarna creëert het denken andere activiteiten in een poging om de problemen op te lossen. Het denken laat niet de dingen stoppen die het ecologische probleem vormen, of het nationale probleem, of wat het probleem ook is.
Maar jij bepaalt niet wat je doet met de info. Het denken bestuurt jou. Maar het denken geeft jou de onjuiste info dat jij het verstand bestuurt, dat jij degene bent die het denken controleert. Terwijl in werkelijkheid het denken ieder van ons controleert.
Hoe meer computers, radio´s en televisie we hebben des te sneller het zich verspreid. De werkelijke crisis is niet de gebeurtenissen waarmee we geconfronteerd worden. Zoals oorlog, misdaad, drugs en economische chaos en vervuiling.
Iedere persoon kan iets doen aan dat denken omdat hij er midden in zit. maar een van de problemen die we tegenkomen is dat we zeggen: Het zijn zij daar die dat allemaal denken maar ík denk op de juiste manier. Dat is een vergissing.
Boek De parasitaire geest, hoe infectueuze ideeën ons gezonde verstand om zeep helpen
Het denken doordringt ons het dringt in ons binnen. Het is vergelijkbaar met een virus- op de een of andere manier is deze ziekte een ziekte van denken, van kennis, van informatie die zich verspreid over de gehele wereld. Dus het soort van denken dat rondgaat om ons heen begint het over te nemen in ieder van ons, zonder dat we het ook maar opmerken. Het verspreid zich zoals een virus en ieder van ons is dat virus aan het voeden.
Daarom denk ik dat de poging om een plan te maken dat de maatschappij veranderen moet niet zal gaan werken, omdat de maatschappij het resultaat is van wat zij voor ons betekent en het plan zal niet veranderen wat die betekenis is.
In het voorbeeld van het ecologische probleem is de enige oplossing het stopzetten van de incoherente onsamenhangende activiteit van denken dat een valse structuur bouwt en dat tot het uiterste verdedigt. Een probleem is een probleem als je er iets aan kunt doen. Met een valse structuur, een aanhoudende valse schijn kun je geen interactie hebben, behalve dat je er doorheen kijkt, het doorziet, het valse zien als vals.
Dit stopzetten van gedachten komt niet voort door meer gedachten maar eerder door aandacht voor de processen en bezigheden van het denken zelf. Een diepe gevoeligheid, opmerkzaamheid voor het proces van het denken en niet alleen maar haar inhoud, is waar hier behoefte aan is.
Wanneer onze problemen ontstaan in een soort ‘oceaan’ van gedachten en taal, waarin we zijn ondergedompeld maar waar we ons maar vaag bewust van zijn dan zou het redelijk lijken om onderzoek te doen naar het werkelijke functioneren van ons denken en onze taal. Om dit te kunnen doen is het uiteraard nodig dat we deze functie serieuze aandacht geven.
We geven dergelijke aandacht aan een heleboel dingen waaronder de natuur, technologie, politiek, economie, de maatschappij, psychische problemen en zo voort. Waarom zou denken en taal het enige gebied zijn dat we automatisch en mechanisch laten werken, zonder serieuze aandacht, zodat de verwarring die hierdoor overblijft, het grootste deel van wat we op alle andere gebieden proberen te doen teniet doet.
“Het incoherente van het denken verstopt zich achter de meest subtiele gedachte die er is, en dat is de gedachte die wij gebruiken om na te denken over die andere gedachte.
David Joseph Bohm (Wilkes-Barre, 20 december 1917 – Londen, 27 oktober 1992) was een in de Verenigde Staten geboren theoretisch fysicus en filosoof, die belangrijke bijdragen leverde op het gebied van de kwantumtheorie, neuropsychologie en de filosofie. Zijn interesse richtte zich voornamelijk op de aard van de werkelijkheid in het algemeen en van het bewustzijn in het bijzonder als een samenhangend geheel, dat volgens Bohm nooit statisch of volledig is.
Bohm bracht de opvatting naar voren dat de kwantumtheorie betekende dat het oude Cartesiaanse model van de werkelijkheid – dat er twee soorten substantie zijn: de mentale en de fysieke, die op de een of andere manier met elkaar in wisselwerking staan – te beperkt was.
David Bohm durfde te onderzoeken wat de kwantumtheorie eigenlijk betekent, en hij begon een beeld op te bouwen van de aard van de werkelijkheid op kwantumniveau. Dit druiste in tegen de heersende wetenschappelijke orthodoxie en hij werd vanwege zijn inspanningen gemarginaliseerd. Bohm stopte daar niet; Ontevreden over de tegenstellingen tussen de kwantumtheorie en de relativiteitstheorie, evenals over het idee van orde dat de wetenschap domineerde, herdefinieerde Bohm de natuurkunde en creëerde wat heel goed het volgende tijdperk van de wetenschap zou kunnen zijn met zijn theorie van de impliciete orde.
En toch vroeg Bohm zich af of hij weer de wetenschap in zou gaan als hij opnieuw kon beginnen, omdat hij vond dat de wetenschap haar belofte van de verbetering van de mensheid en het creëren van een geest van rationaliteit niet waarmaakte. Het tegenovergestelde was het feit dat Bohm opmerkte; de rationele producten van de wetenschap werden destructief gebruikt door de onsamenhangende cultuur van de mensheid.
Bohm richtte zijn aandacht op de grondoorzaak van de onsamenhangende cultuur en de menselijke irrationaliteit. Hierin ligt zijn grootste en meest revolutionaire werk en bevindingen die gevolgen hebben voor de hele mensheid en het voortbestaan van onze soort. Bohm stelde dat het denken aan de bron ligt van de problemen van de mensheid, en totdat we dit feit onderkennen en er voldoende aandacht aan besteden, zullen we nooit het vermogen hebben om deze problemen te beëindigen.
De David Bohm Society dient verschillende doeleinden, waaronder het behoud en het beschikbaar stellen van Bohms nalatenschap. Maar ons grootste doel is het realiseren van Bohms voorstel over een coherente cultuur door de microkosmos te creëren waarin deze zou kunnen ontstaan en door anderen te ondersteunen om hetzelfde te doen.
Deze website bevat een uitgebreide lijst van het werk van Bohm en een kleine, samengestelde onlinebibliotheek .
Onze samenleving is gebaseerd op lidmaatschap. Om ons werk te steunen kunt u overwegen om lid te worden .
Update 18.09.2023