ศาสนาพุทธ มีหลักสําคัญ คือ การมุ่งเน้นให้ไม่เบียดเบียน ไม่จองเวรซึ่งกันและกัน จะเห็นว่าศีลข้อ 1 ของศาสนาพุทธ คือ ปาณาติปาตา เวระมะณี สิกขา ปะทัง สะมาทิยามิ คือ งดเว้นการฆ่า เบียดเบียน ทําร้าย ร่างกายคน และสัตว์ และหลักสําคัญต่อมาอีก คือ ยึดหลัก พรหมวิหาร 4 คือ

1. เมตตา คือ ความปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข

2. กรุณา คือ ความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นจากความทุกข์

3. มุทิตา คือ ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี

4. อุเบกขา คือ การวางเฉย ไม่ลําเอียง ทําใจเป็นกลาง ใครทําดีย่อมได้ดี

หลักธรรมที่สําคัญอีก คือ สังคหวัตถุ 4 คือ หลักธรรมที่เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวน้ําใจผู้อื่น ได้แก่ ทาน คือ การให้ความเสียสละ แบ่งป็นของตนเองให้ผู้อื่น ปิยวาจา คือ พูดจาด้วยถ้อยคําที่ไพเราะ อ่อนหวาน พูดด้วย ความจริงใจไม่หยาบคาย ก้าวร้าว อัตถจริยา คือ การสงเคราะห์ผูอื่น ทําประโยชน์ให้ผู้อื่น และสมานัตตา คือ ความเป็นผู้สม่ําเสมอ ประพฤติเสมอต้นเสมอปลาย เน้นคุณธรรมสําคัญในการอยู่กับผูอื่นในสังคม และที่สําคัญในการแก้ไข ปัญหาความขัดแย้งในศาสนาพุทธ มุ่งเน้นที่การเจริญปัญญา นั่นคือ ปัญหาต่างๆ คือผลและยอมเกิดจากสาเหตุของปัญหา การแก้ไขต้องพิจารณาที่สาเหตุและแก้ที่สาเหตุ ดังนั้นแต่ละปัญหาที่เกิดขึ้นสาเหตุที่เกิดจะแตกต่างกันตามสถานการณ์ นอกจากจะพิจารณาที่สาเหตุแล้ว ในการแก้ปัญหายังใช้วิธีการประชุมเป็นสําคัญ พอจะเห็นรูปแบบการประชุมรวมกันของสงฆ์ที่ส่งผลถึงปัจจุบัน ตัวอย่าง คือคําว่า สังฆกรรม ซึ่งเป็นการกระทําร่วมกันของพระสงฆ์ เช่น การรับบุคคลเข้าบวชในพุทธศาสนา พระสงฆ์ ประกอบด้วยอุปชฌาย พระคู่สวด จะต้องหารือกัน ไถ่ถามกัน เป็นภาษาบาลี เพื่อพิจารณา คุณสมบัติของผู็มาบวชว่าสมควรให้บวชได้ไหม ศาสนาอิสลาม ได้วางหลักเกณฑ์แบบแผนในการประพฤติปฏิบัติในส่วนที่เป็นศีลธรรมและ จริยธรรมอันนํามาซึ่งความสามัคคีและความสงบสุขในการ อยู่ร่วมกันของกลุ่มในสังคม ศาสนาอิสลาม มีคําสอน ซึ่งเป็นข้อปฏิบัติสําหรับครอบครัวและชุมชน โดยมีหลักศรัทธา หลักจริยธรรม และหลักการปฏิบัติ สาสน์แห่งอิสลามที่ถูกส่งมาให้แก่มนุษยทั้งมวล มีจุดประสงค์ 3 ประการ คือ 1.เป็นอุดมการณ์ที่สอนมนุษย์ให้ศรัทธาในอัลลอห์ พระผู้เป็นเจ้าเพียงพระองค์เดียวที่สมควรแก่ การเคารพบูชาและภักดี ศรัทธาในความยุติธรรมของพระองค์ คือ ปฐมเหตุแห่งคุณงามความดีทั้งปวง                                                                                                         

2. เป็นธรรมนูญสําหรับมนุษย์ เพื่อให้เกิดความสงบสุขในชีวิตส่วนตัวและสังคม

3. เป็นจริยธรรมอันสูงสง เพื่อการครองตนอย่างมีเกียรติ เน้นความอดกลั้น ความซื่อสัตย์ ความเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ ความเมตตากรุณา ความกตัญูกตเวที ความสะอาดของกายและใจ ความกล้าหาญ การให้อภัย ความเท่าเทียม และความเสมอภาคระหว่างมนุษย์ การเคารพสิทธิของผู้อื่น

อิสลาม เป็นศาสนาของพระผู้เป็นเจ้าที่นําทางในการดํารงชีวิตทุกด้านแก่มนุษย์ทุกคนไม่ยกเว้น อายุ เพศ เผ่าพันธุ์ วรรณะ

ศาสนาคริสต นอกจากบัญญัติ 10 ประการที่สําคัญในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นของศาสนาคริสต์ คือ จงอย่าฆ่าคน จงอย่าล่วงประเวณีในคู่ครองของผู้อื่น จงอย่าลักขโมย จงอย่าพูดเท็จ จงอย่ามักได้ในทรัพย์ของเขา และคําสอนที่สําคัญ คือให้รักเพื่อนบ้านเหมือนรักตัวเอง ให้มีเมตตาต่อกัน จงรักผู้อื่นเหมือน พระบิดารักเรา ให้อภัยแล้ว   ท่านจะได้รับการอภัย ล้วนแต่เป็นคุณธรรมพื้นฐานที่สําคัญที่ทําให้การอยู่ร่วมกัน ในสังคมอย่างมีความสุข

ศาสนาพราหมณ - ฮินดู สอนใหมีความมั่นคง มีความเพียร ความพอใจในสิ่งที่ตนมี ให้อดทน อดกลั้น มีเมตตากรุณา ข่มใจไม่หวั่นไหวไปตามอารมณ์ ไม่ลักขโมย ไม่โจรกรรม ทําตนให้สะอาดทั้งกายและใจ มีธรรมะสําหรับคฤหัสถ คือ จบการศึกษาให้กลับบ้าน ช่วยบิดามารดาทํางาน แต่งงาน เพื่อรักษาวงศตระกูล ประกอบอาชีพโดยยึดหลักธรรมเครื่องดําเนินชีวิต