who-hitlijsten

Who - hitlijsten

De groep heeft internationaal niet veel nr. 1-hits gescoord, maar wel vele hits in diverse landen. Daar zitten ook een paar evergreens bij.

In de Top 2000 komen ze steeds vaker voor, waar het er op lijkt alsof het publiek de single Baba O'Riley nu pas gaat ontdekken (staat zelfs in de top 10 van mooiste intro's ).

Who

De groep heeft ook in de Nederlandse Top 2000 van Radio 2 diverse hitnoteringen staan:

Wist je dat the Who ....

In januari 1965 wordt I can't explain uitgebracht. Deze debuutsingle, waarbij Jimmy Page voor extra gitaarversterking zorgt, doet aanvankelijk niets. Als Pete zijn gitaar stuk slaat, Keith Moon over zijn drumstel duikelt tijdens een optreden in het tv-programma Ready Steady Go heeft iedereen het over The Who. Het nummer kwam uiteindelijk op de 8e plaats terecht in de Engelse Hitparade, waarmee the Who doorbrak als groep.

The Who nam de houding aan van een "mod"; cycling jassen, t-shirts, lange witte jacks, zwart-wit braques, boxing schoenen. Dit om zich af te scheiden van andere popgroepen. Hiermee kregen ze een eigen identiteit.

Pete en John hadden in de beginperiode vaak een jack aan met de Britse vlag, die vaak werd gestolen.

Mod = modernistisch, geknipt haar, modieuze kleding

In 1970 werd the Who door Nederlandse Muziek Expres uitgeroepen tot de beste band ter wereld.

In 1971 tourden de Who door de USA, zij braken records vanwege de snelste sell-out (nog hoger dan Beatles en Stones) door 18000 kaarten te verkopen in de voorverkoop binnen 90 minuten.

Op 29-3-78 is Frits Spits voor het eerst te horen op de radio met de Avondspits. De 1e plaat die hij draait is "Subtitute" van de Who.

Op 31-5-76 geven ze een concert in Londen in het voetbalstadion van Charlton, waarbij ze een volume van 76.000 watt produceren. Liefst 55 km verderop is dit geluid nog te horen. Het is een wereldrecord waarmee ze in de Guiness Book of Records terechtkomen als meest luidruchtige band ter wereld.

Wist je dat de singles en LP's ....

Baba O'Riley is geen grote hit geworden toen het werd uitgebracht, maar wordt in de loop van jaren steeds populairder zodat het een evergreen is geworden. In de Top 2000 stijgt het alsmaar. In mijn persoonlijke Top 150 aller tijden staat het nummer op nr. 3. De titel komt van Meher Baba, hij was Pete Townshend's spiritual guru. Het 2e deel van de titel komt van Terry Riley, een experimental musicus die door Townshend werd bewonderd. De titel komt niet voor in de songtekst, sommigen kennen de song als "Teenage Wasteland." Staat in mijn persoonlijke Top3 aller tijdenlijst.

Baba O'Riley is dus een erg vernieuwend nummer, zowel voor The Who als voor de rest van de Rock-muziek. Voor The Who is het min of meer een einde van de invloed van de softrock op hen. Vanaf dit moment maken ze alleen nog maar hardrock. Keith Moon stelde voor om aan het einde van het nummer de muziek over te laten lopen in een soort polka-beat Aangezien dat hij wel eens met East of Eden heeft meegespeeld, vroeg hij Dave Arbus om viool te spelen. Tijdens optredens is het niet echt makkelijk om een geluidsband mee te nemen met de vioolmuziek erop, dus vervangt Daltrey de vioolsolo live voor een solo op de mondharmonica.

Happy Jack was de eerste single die doorbrak in de USA, een a-typische Who-song.

I can't explain verkocht 104.000 x, de Who verdiende er per persoon 250 pond mee.

Join together is een single waar een promotieclip van werd gemaakt. Komt voor in mijn persoonlijk Top 15 aller tijdenlijst. De Commissie Voor Wereldzaken in de Verenigde Staten kiest op 28 oktober 1972 Join Together van The Who als haar muzikale thema.

Live at Leeds wordt op 14-2 70 opgenomen in Leeds. Het wordt een succesvolle opname, met klassieke waarde, met nummers als I can't explain, Substitute, Happy Jack, I'm a boy, My generation, Magic Bus.

My generation mocht in eerste instantie niet op single worden uitgebracht door de Amerikaanse platenmaatschappij. Niet dat ze moeite hadden met de tekst "Why don't you all f-f-f-... fade away", waarbij iedereen wel wist waar f-f-f- voor stond. Nee, de maatschappij dacht dat de gitaarsolo fout was opgenomen, zo vervormd klonk hij, maar dat had de Who juist met opzet gedaan om zo lekker ruig over te komen.

Pictures of Lily is door vele radiostations geboycot omdat het over masturbatie zou gaan. Volgens Pete gaat het echter over een oude postkaart uit 1920 die op de kamer van zijn vriendin hing. Lily was hierop te zien als een pin-up-girl met als tekst op de kaart "here's another picture of Lily". Volgens sommigen de beste single van the Who ooit.

"Pictures of Lily" is geschreven door Pete, die stelde dat het nummer primair over masturbatie gaat, hoewel dit thema eerder wordt uitgelicht door verschillende connotaties, zoals "...Pictures of Lily helped me sleep at nights...", dan dat de lyrics er concreet over gaan. In het begin van het nummer zingt Roger over de hoofdpersoon die lijdt aan slapeloosheid. Wanneer zijn vader hem de afbeeldingen geeft uit de titel van het nummer, zijn zijn problemen opgelost. Al snel raakt hij geobsedeerd door Lily en probeert haar te zoeken in het echte leven, maar zijn vader helpt hem uit zijn droom: Lily Langtry (actrice) is al dood sinds 1929. In eerste instantie begint de zanger daarna weer te klagen, maar later keert hij weer terug naar zijn fantasie.

Ook "Mary Anne with shaky hands" zou over masturbatie gaan, wat ook bestreden wordt door Pete.

Rod Stewart wilde de hoofdrol opeisen bij het zingen van Pinball Wizard in een grote live tv-uitzending. Maar hij faalde enorm, juist Roger werd hier de ster.

Substitute is de eerste plaat die Frits Spits op 29-05-78 als eerste draait toen hij De Avondspits ging presenteren, als vervanger van Joost den Draaijer. Substitute werd geschreven door Pete. Het concept voor het nummer was vrij origineel omdat de schrijver Townshend geïnspireerd was geraakt door het feit dat hij dacht dat The Who een "Substitute" (vervanger) was voor de Rolling Stones, hoewel het later werd omschreven als een commentaar over de vervaging van de grenzen tussen beeld en realiteit. Het nummer is niet alleen opmerkelijk vanwege het slimme gebruik van de songteksten, maar ook vanwege het intense gebruik van John's baswerk (in die tijd). Het nummer is een favoriet onder Who-fans en wordt op bijna elk concert van The Who gespeeld. Het gebruik van deze nummers heeft gezorgd voor hoge populariteit onder de jongere generaties. Verschillende mensen zijn door CSI bekend geworden met de band.

In alle opzichten was Who’s Next vernieuwend. Het had een dynamisch en uniek geluid. Dit kwam doordat de muziekwereld een geweldige doorbraak beleefde op het gebied van het sleutelen met het geluid. Zo beleefde de synthesizer een grote opmars. Dit is goed te horen op de plaat. Nummers zoals Baba O'Riley en Bargain krijgen beiden een synthesizergeluid op de achtergrond, terwijl het slotnummer Won't get fooled again door een stuwend Lowrey-orgel gekoppeld aan een EMS VCS3 synthesizer wordt gedragen, een karakteristieke klank Met Baba O’Riley is iets bijzonders aan de hand. Townshend wilde het publiek bij zijn nummers betrekken en hen ook in zijn nummers verwerken. Van zijn Indiase goeroe, Meher Baba voerde hij de vitale gegevens in (leeftijd, lengte, gewicht etc) en de synthesizer vertaalde het naar een muzikaal patroon, wat nu de achtergrond vormt voor het nummer.

De rest van de plaat is erg gevarieerd: met rustige nummers (The song is over) tot echte hardrock- nummers als Won't Get Fooled Again (en Behind Blue eyes, een nummer dat vrij rustig begint, maar later omslaat in een krachtige (hard)rockballad). Ook voor The Who zelf is de plaat vernieuwend. Ze voegen dus niet alleen de synthesizer toe, maar ook piano (Nicky Hopkins en viool Dave Arbus op Baba O’Riley) toe. Pete Townshend's gitaarpartijen klinken feller dan ooit Op Goin' Mobile gebruikt hij voor het eerst een envelope follower als gitaareffect.

Quadrophenia is een rockopera, na Tommy de tweede die van de pen van Pete f kwam. Het album werd op 19 oktober 1973 uitgegeven en betiteld als '(rock)opera' , terwijl dit zou betekenen dat er gevarieerde handelingen zouden moeten plaatsvinden. "Quadrophenia" daarentegen is meer een monoloog dan een gevarieerd drama. De naam van het album is een woordspeling op het Engelse woord voor schizofrenie (schizophrenia). De hoofdpersoon Jimmy had namelijk een identiteitsstoornis waardoor hij vier (Quattro - Quadro (!)) verschillende persoonlijkheden kreeg.

Drie nummers van The Who worden gebruikt voor de populaire televisieserie Crime Scene Investigation.

(laatst bijgewerkt op 26-12-19)