Satisfaction

(I Can't Get No) Satisfaction van de Rolling Stones is in 1965 geschreven door het duo Mick Jagger en Keith Richards. Het succes van het nummer betekende de grote doorbraak naar wereldfaam voor de Stones. Het gitaarloopje dat de basis onder het gehele lied vormt, behoort tot de meest bekende en meest gewaardeerde composities in de popmuziek.

Het was een nieuw geluid, en het werd opgepikt door een nieuwe generatie, om zich mee af te zetten van de oude. Hier wordt niet om hulp gevraagd, (I can't get no) Satisfaction is het lied van de rebel, onaangepast, eigenzinnig, ontevreden en met een grote mond.

De drie akkoorden op gitaar waar het nummer mee opent, componeerde Keith Richards in zijn slaap:

"I woke up in bed with this riff and I thought 'I 've gotta put that down.' ", ik werd wakker met die riedel en ik dacht 'dat moet ik vastleggen. De bandleden verbleven in Florida in een hotel. Het was 7 mei 1965, de nacht na het vijfde concert van hun derde Amerikaanse tournee. Richards stond op, pakte zijn gitaar en een draagbare cassetterecorder, speelde in wat hij zojuist bedacht had en ging terug naar bed. De volgende ochtend draaide hij de tape af. "twee minuten 'Satisfaction' en veertig minuten mijn gesnurk".

Een paar woorden bij de riedel van zijn muzikale idee waren gauw gevonden. Of die waren er altijd al bij geweest. Het had van alles kunnen zijn, zei Richards later, maar het was I can't get no satisfaction, ik kan geen voldoening vinden. Richards was bang dat de compositie teveel leek op Dancing in the street van Martha & Vandellas, maar de overige bandleden waren enthousiast. De toon was gezet, puur, rauw, seksueel en goudeerlijk.

In de dagen die volgden schreef Mick Jagger de rest van het lied, over een ik-figuur die zoekt naar authenticiteit in een wereld vol commerciële nep, als een protest tegen de consumptiemaatschappij die hij aantrof in

Amerika, en dan met name in radio- en televisiespot^:

"When I 'm watchin' my TV

And a man comes on to tell me

How white my shirts can be

But he can't be a man 'cause he doesn't smoke

The same cigarrettes as me"

Het werd het eerste nummer dat de Stones volledig op Amerikaanse bodem hebben opgenomen en geproduceerd. Op 10 mei maakten ze een akoestische versie, met Jagger op mondharmonica. Na het studiowerk werd er gestemd over een eventuele single. Richards en Jagger stemden tegen, maar waren in de minderheid. Op 5 juni lag Satisfaction in de Amerikaanse winkels, met alle gevolgen van dien. Na zes weken stond ze op nummer 1.

De single bezorgde de band haar eerste nummer 1-hit in de USA, in Engeland werd het de vierde topnotering, op 9 september 1965. Ook in Nederland behaalde het nummer de eerste plaats, op 18 september stootte het Help (Beatles) van de troon, en vijf weken zong Mick Jagger op zijn eigen, ongepolijste wijze het hoogste lied.