Kinks
Kinks
Engelse popgroep met typische, originele muziek die wereldwijd bekend werd in de jaren zestig en zeventig.
The Kinks worden begin '64 opgericht door de in de Londense wijk Muswell Hill opgegroeide broers Ray en Dave Davies, bassist Peter Quaife en drummer Mick Avory. In de jaren ervoor doen Ray, Dave en Peter podiumervaring op als The Ravens en is Mick Avory een blauwe maandag drummer bij The Rolling Stones.
You Really Got Me, de eerste hit van The Kinks, is een van de liedjes die de popmuziek definiëren: een simpele riff, een goede hookline en vooral veel energie. Het nummer is de eerste proeve van bekwaamheid van componist Raymond Douglas Davies, wiens talent in de rest van de jaren zestig vergelijkbaar blijkt te zijn met dat van John Lennon, Paul McCartney, Bob Dylan en John Fogerty.
Manager Larry Page bezorgt The Kinks een platencontract bij Pye, waar de groep onder leiding van de jonge Amerikaanse producer Shel Talmy de eerste singles Long Tall Sally en You Do Something To Me opneemt. Deze platen doen weinig, maar met de derde single "You really got me" is het in augustus '64 wél raak. De plaat stormt naar de eerste plaats van de Britse hitparade.
Na de nog vrij brave merseybeat lijkt het Engelse poppubliek rijp voor een ruiger imago en een rauwer, op rhythm & blues geënt geluid. Met nummers als
en de albums "THE KINKS", "KINDA KINKS" en "THE KINK KONTROVERSY" borduren The Kinks op dit stramien voort.
Het bijbehorend onaangepaste gedrag van de groepsleden zorgt ervoor dat in 1965 de eerste Amerikaanse tournee voortijdig wordt beëindigd en dat het de groep door de American Federation of Musicians tot '69 verboden wordt in de Verenigde Staten op te treden. Hierdoor blijft een doorbraak van The Kinks aan de overkant van de oceaan vooralsnog uit.
Terwijl andere groepen zich na 1966 liever bezig houden met mystiek en drugscultuur, blijven de Kinks liever nuchter. Het zijn harde werkers, met een flexibele opstelling, die zodoende in staat zijn zichzelf muzikaal steeds te vernieuwen. Met de singles
zet de groep een muzikale koerswijziging in, waarbij de vier-akkoordenrockers worden vervangen door melodieuze gitaarliedjes waarin de scherpe tong van Ray Davies het Swinging London van '66 op de korrel neemt.
Ondanks een slepende rechtszaak tegen manager Larry Page lijkt het creatief talent van Ray Davies in deze periode nauwelijks grenzen te kennen. Hij schrijft ook nog de hits This Strange Effect voor Dave Berry, I Go To Sleep voor Sonny & Cher en Death Of A Clown voor broer Dave, die daarmee de eerste van een drietal solohits scoort.
Met de singles Dead end street, Mr. Pleasant, Waterloo sunset, Sunny afternoon, Dandy, Dedicated follower of fashion, Days bereiken The Kinks hun creatieve hoogtepunt.
Hoe groot de oogst aan sterke songs in deze periode is blijkt uit "THE GREAT LOST KINKS ALBUM", een verzameling overgebleven studio-opnamen. Hoewel de singles van The Kinks stuk voor stuk naar de top van de Europese hitparades schieten, verkopen hun albums maar mondjesmaat. Dit doet Davies besluiten om voorlopig geen singles meer te maken en zich te concentreren op het tv-stuk Arthur, waarvoor hij het verhaal en de muziek schrijft.
In 1969 wordt Peter Quaife vervangen door John Dalton en de groep kort daarop uitgebreid met toetsenman John Gosling. In deze nieuwe bezetting maken The Kinks de hitsingles
+ Apeman +
waarmee de groep weer volop in de belangstelling plaatst. De single Celluloid Heroes reikt weliswaar niet hoog in de hitparades, maar kan zo in het rijtje Kinks-klassiekers worden bijgeschreven.
Het dubbele live-album "ONE FOR THE ROAD" doet de in Europa verflauwde belangstelling voor de groep weer opleven, wanneer het tien jaar oude Lola in de live-versie opnieuw naar de eerste plaats van de hitparades klimt.
Ook gedurende de rest van de jaren tachtig kan het oude Kinks-materiaal rekenen op een warme belangstelling bij publiek en medemuzikanten.
Ray Davies, die de laatste jaren steeds vaker akoestische soloshows doet, lijkt het hoofdstuk Kinks te willen afsluiten. In de zomer van '97 neemt hij een soloplaat op.
De groep is nog steeds populair, na hun bestaan van ruim 50 jaren. Dat blijkt o.a. uit de 7 hitnoteringen in de Top 2000 van 2015, maar neemt wel af naar nog maar 3 noteringen in 2018. In de Top 4000 van Radio 10 van 2018 staan ze 4x genoteerd.
(laatst bijgewerkt op 13-01-2019)
