slade

Slade

De muziek van de Engelse groep Slade is sinds 1971 goed voor vele hitnoteringen. De groep maakt vrolijke, harde rockmuziek en kleedt zich óók nog eens bijzonder origineel. In 1973 en 1974 staat Slade bijna voortdurend in de hitlijsten. De groep is erg ambitieus. Of zoals zanger Neville Holder zegt: ‘We willen de totale markt veroveren.’

Bezetting

Slade bestaat uit leadgitarist Dave Hill, drummer Donald Powell, zanger Neville Holder en basgitarist James Whild Lea.

Dave John Hill, met zijn lange haar en de kortgeknipte ‘pony’, is de meest opvallende figuur van Slade. Zijn moeder ziet het liefst dat haar zoon op kantoor gaat werken, maar Dave zelf ziet meer in de muziek. Hij vraagt zijn vader om voor hem een gitaar te kopen en die doet dat. Hill neemt dan lessen van een leraar op school, die in een dansorkestje speelt.

Met een straatvriend neemt Dave wat bandjes op met zijn eigen nummers. Na zijn schooltijd sluit hij zich aan bij de groep Vendor, die zal worden herdoopt in The In-Betweens. Daar ontmoet hij de latere drummer van Slade, Donald Powell.

Donald Powell krijgt voor het eerst interesse in het drummen tijdens zijn padvinderstijd. Bij officiële parades en manifestaties is hij altijd van de partij als trommelaar. Het ‘echte werk’ begint, als hij op een avond wordt uitgenodigd om in te vallen voor de drummer van Vendor. Powell’s bijdrage wordt zó op prijs gesteld, dat hij even later de vaste drummer van de groep wordt.

Zanger Neville (Noddy) Holder schrijft, samen met basgitarist James Whild Lea, de meeste nummers voor The In-Betweens en later ook voor Slade. Als hij bij The In-Betweens komt, heeft hij als zanger al ervaring opgedaan in een schoolbandje en in de groep Steve Brett & The Mavericks

Basgitarist John Whild Lea speelt op jonge leeftijd viool. Als hij 15 jaar is, raakt hij zo onder de indruk van The Shadows dat hij uiteindelijk kiest voor de gitaar. Zijn eerste ervaring als basgitarist doet hij op in de groep The Axeman. Deze groep maakt echter weinig vorderingen, zodat Lea dolblij is als hij auditie kan doen bij The In-Betweens. Van de zenuwen kan hij bijna niet spelen, maar hij wordt toch aangenomen.

Gekke pakken

In 1969 treden The In-Betweens op met kaalgeschoren koppen, gekleed in met spijkers beslagen jeans en heen en weer lopend op hoge hakken. Clubeigenaren en de arbeidersjeugd die de clubs bezoekt, zijn niet erg enthousiast. Dat verandert, als de groep in contact komt met manager/producer Chas Chandler, de ex-basgitarist van The Animals en ontdekker van Jimi Hendrix. Op zijn advies wordt de groepsnaam veranderd in Ambrosian Slade, kort daarna afgekort tot Slade. Ook veranderd Chandler de kostumering ingrijpend. Chandler adviseert militair ogende, gekke pakken, spiegeltjeshoeken en keurig geborstelde haren.

Jimmy Lea vond dat de band beter in kon haken op de glamrage die door T.Rex en Sweet op gang was gekomen. Noddy en Dave vonden dat hun arbeidersklasse- en bluesachtergrond erin verweven moest worden, waarop de hit Coz I luv you gemaakt werd, dat in november 1971 een regelrechte Engelse nummer 1-hit werd.

Alles komt nu plotseling in een stroomversnelling. Er wordt een film en een LP gemaakt. Beide onder dezelfde titel, ‘Slade In Flame’. De film gaat over het leven van een rockgroep en brengt niet alleen amusement. Hij laat ook zien wat voor ellende er schuil kan gaan achter de schermen van de glitterwereld rondom popsterren.

Samen met producer Chas Chandler was een sound uitgevonden die tot in 1974 gehandhaafd bleef: harde, makkelijk in het gehoor liggende muziek met alledaagse in streekaccent gezongen teksten, waarvan de titel bijna fonetisch geschreven werd. Een rij van tien top 10-hits volgde in Engeland, ook in Europa scorend.

Hits

Slade breekt in 1971 door in de Benelux met de single ‘Get Down And Get With It’, een nummer van Little Richard, dat alleen in Nederland de Top 10 haalt. Deze hit wordt kort daarna gevolgd door ‘Coz’I Luv’ You’. Het jaar daarop heeft de groep maar liefst vier hits: ‘Look Wot You Don’, ‘Take Me Bak’Ome’, ‘Mama Weer All Crazee Now’ en ‘Gudbuy’t Jane’.

De volgende jaren staat Slade maar liefst zeven keer hoog genoteerd in de hitlijsten, onder andere met ‘Merry Christmas Everybody’, ‘Everyday’ en ‘Far Far Away’.

Drummer Donald Powell verklaart het succes op de volgende wijze: ‘Voor ons is de podiumact het belangrijkste. Het is geen van tevoren geplande show. Zo gauw we het publiek aan het rondspringen hebben, komt de rest vanzelf. Wij doen graag de dingen die het publiek wil horen. Daarom zijn onze singles ook hits geworden.’, te beginnen met hun eerste hit in 1971, met Get Down And Get With It,

Coz I Luv You uit het najaar van 1971 betekent echter ook in Engeland hun doorbraak en er breken gouden tijden voor het kwartet aan. Met hun buitenissige kleding (militair ogende, gekke pakken, spiegeltjeshoeden en keurig geborstelde haren) haken ze in op de dan heersende rage van de glitterrock, maar op het podium bewijzen ze iedere keer meer te zijn dan een teenybopperband.

Slade speelt snoeiharde rock & roll waarin de scheur van zanger Noddy Holder het hoogste woord heeft. De optredens monden steevast uit in een feestelijk publieksgebeuren en het viertal verloochent zijn arbeidersverleden niet: ze weigeren zich als sterren te gedragen.

Schade

Tijdens optredens van Slade loopt de boel nogal eens uit de hand. Slade zèlf betaalt dan de schade. Holder: ‘We hebben drie keer een balkon naar beneden zien komen. Maar we betalen altijd alles, want we willen niet door bepaalde zalen uitgesloten worden.’

Het schrijversduo Holder/Lea componeert een groot aantal hits op rij waarin de ‘working class appeal’ tot uiting komt in de opzettelijk foutieve spelling der titels:

  • Look Wot You Dun,

  • Take Me Bak ’Ome,

  • Mama Weer All Crazee Now,

  • Gudbuy ’T Jane (1972),

  • Cum On Feel The Noize,

  • Skweeze Me Pleeze Me, My Friend Stan, Merry Christmas Everybody (1973), Everyday, The Bangin’ Man en Far Far Away (1974).

Na ’74 neemt het succes af, met als dieptepunt de geflopte film Flame. Slade probeert voet aan de grond te krijgen in de Verenigde Staten, hetgeen niet lukt. Na twee jaar zijn ze terug in Engeland, waar de scene door de plotselinge punkinvasie geheel op zijn kop blijkt te zijn gezet: oude acts zijn uit, alleen de jeugd telt mee. Slade raakt uit de gratie (al zijn de jongens nog geen dertig) en moet zich drie jaar behelpen in het kleine clubcircuit. Het schaadt ze echter niet en met hun onverwoestbare werklust treden ze onaangekondigd op tijdens het Reading Festival 1980 (als vervanger van Ozzy Osbourne) en spelen de boel binnen de kortste keren plat. Vanaf dat moment is Slade, met de hernieuwde belangstelling voor harde, energieke muziek in de rug weer een veelgevraagde live-act.

Na hun ‘verpletterende’ bijdrage aan het Lochem-festival 1981 stijgt ook de belangstelling in Nederland weer en Lock Up Your Daughters werd in najaar 1981 hun eerste hit sinds 1975.

Wist je dat ....

Op 4 juli 1973 raakt Slade-drummer Don Powell gewond bij een verkeersongeluk dat zijn twintigjarige vriendin Angela Morris het leven kost. Don Powell ligt zes weken in het ziekenhuis. Hij heeft enige tijd last van geheugenverlies.

Noddy Holder verliet de band in 1991; hij ging acteren en programma's presenteren voor ITV. Jim Lea stopte in 1992.

Dave Hill en Don Powell gingen verder als Slade II (in 1997 verkort tot Slade) waarmee ze nog steeds in het gouwe-ouwe-circuit toeren.

Noddy werd in 1987 in de adelstand verheven.

(laatst bijgewerkt op 21-02-16)