hollies

HOLLIES

De Engelse groep uit Manchester is beroemd geworden om hun samenzang. In hits gemeten zijn de Hollies, op de Beatles na, de meest succesvolle Britse groep uit de jaren zestig.

The Hollies worden in 1962 gevormd door de samensmelting van twee in Manchester opererende groepen, The Deltas en The Dolphins, en bestaan dan uit leadzanger Allan Clarke, zanger/gitarist Graham Nash, leadgitarist Tony Hicks, bassist Eric Haydock en drummer Don Rathbone, die echter al datzelfde jaar wordt vervangen door Bobby Elliott.

Stay wordt in december 1963 hun eerste echte hit met een achtste plaats. Dit nummer bezit eigenlijk al precies die kwaliteiten die er vijftien jaar lang voor zorgen dat vrijwel elk Hollies-nummer een hit wordt: namelijk eerst het uitkiezen van een geschikt, melodieus en hitpotent nummer en daarna het gladstrijken en pasklaar maken van de song voor het beschikbare stemmenmateriaal.

In de eerste jaren bestaat dat materiaal uit de haast ideale combinatie van Clarke en Nash die de kunst van het harmonie-zingen tot in de perfectie beheersen. Samen bereiken ze een karakteristieke, messcherpe samenzang, die alleen door de Everly Brothers in trefzekerheid wordt overtroffen. De kwaliteiten van The Hollies vormen tegelijk ook hun grote zwakte: alle nummers, hoezeer ze oorspronkelijk ook van elkaar verschillen, worden tijdens het Hollies-procédé tot een eenheidsprodukt omgevormd, waarin geen plaats is voor variatie. Een schier oneindige stroom hits volgt:- "Just One Look", "Here I Go Again", "Yes I Will", "We’re Through", "I'm alive" (hun eerste nr. 1 hit in Engeland en tevens doorbraak in Nederland), "Look through any window", "Bus stop", "Stop stop, stop" (de eerste Clark-Nash-Hicks-compositie), "On a carrousel" en een hele serie songs met meisjesnamen zoals "Carry-Anne", "Dear Eloise", "Jennifer Eccles".

Onderweg vanuit Schotland na een optreden met zijn groep The Hollies controleert Graham Nash op 13 september 1963 of de deur van hun toerbus wel dicht is. Met een snelheid van meer dan zestig kilometer per uur wordt hij uit de auto geslingerd. De gitarist komt er met een paar schrammen vanaf.

De groep lijkt op sterven na dood wanneer de door Jaap Eggermont veroorzaakte Stars On 45-rage The Hollies doet besluiten hun eigen verleden op een identieke manier te recyclen via Holliedaze, dat in Engeland een bescheiden hit wordt.

In 1987 nemen The Hollies voor het eerst in vier jaar weer hun intrek in de studio voor een album dat echter op de plank blijft liggen. In ’88 scoren ze in Engeland zowaar de tweede nationale nummer 1-hit uit hun carrière met het opnieuw uitgebrachte "He Ain’t Heavy... He’s My Brother", nadat het eerst intensief in een biercommercial geplugd is. Hierdoor krijgt de groep een nieuwe impuls en The Hollies toeren uitgebreid door Europa. Pogingen om een nieuwe elpee af te leveren stranden vooralsnog, ondanks uitspraken van de bandleden dat ‘er aan gewerkt wordt.

In oktober 1999 vertrekt Allan Clarke opnieuw uit The Hollies omdat zijn vrouw Jeni ernstig ziek is en omdat zijn stem ernstig beschadigd was door de vele slippartijen, te veel roken en drinken. Carl Wayne, ex-zanger van The Move, wordt hun nieuwe zanger. Carl Wayne overlijdt op 31 augustus 2004 aan kanker. Hij is opgevolgd door Peter Howarth.

De populariteit van de groep neemt wel af. Hadden ze in 2000 nog 9 hitnoteringen in de Top 2000, in 2018 zijn het er nog maar 2 (He aint't heavy + The air that I breathe). In de Top 4000 van 2018 staan ze 5x genoteerd.

(laatst bijgewerkt op 13-02-2019)